Ab his superest reverti ad hortorum
|
19.49.1
|
curam et suapte natura memorandam et quoniam anti-
|
|
quitas nihil prius mirata est, quam Hesperidum hortos ac
|
|
regum Adonidis et Alcinoi itemque pensiles, sive illos
|
|
Semiramis sive Assyriae rex Syrus fecit, de quorum opere
|
5
|
alio volumine dicemus. Romani quidem reges ipsi co-
|
50.1
|
luere; quippe etiam Superbus nuntium illum saevum atque
|
|
sanguinarium filio remisit ex horto. in XII tabulis legum
|
|
nostrarum nusquam nominatur villa, semper in significa-
|
|
tione ea hortus, in horti vero heredium; quam ob rem
|
5
|
comitata est et religio quaedam, hortoque et foro tantum
|
|
contra invidentium effascinationes dicari videmus in reme-
|
|
dio saturica signa, quamquam hortos tutelae Veneris ad-
|
|
signante Plauto. iam quidem hortorum nomine in ipsa
|
|
urbe delicias agros villasque possident. primus hoc in-
|
51.1
|
stituit Athenis Epicurus otii magister; usque ad eum
|
|
moris non fuerat in oppidis habitari rura.
|
|
Romae quidem per se hortus ager pauperis erat.
|
|
ex horto plebei macellum, quanto innocentiore victu!
|
52.1
|
mergi enim, credo, in profunda satius est et ostrearum
|
|
genera naufragio exquiri, aves ultra Phasim amnem peti
|
|
<n>e fabuloso quidem terrore tutas, immo sic pretiosiores,
|
|
alias in Numidia<m> a<t>que Aethiopiae sepulchra, aut pugnare
|
5
|
cum feris mandique capientem quod mandat alius. at,
|
|
Hercules, quam vilia haec, quam parata voluptati satietati-
|
|
que, nisi eadem, quae ubique, indignatio occurreret! feren-
|
53.1
|
dum sane fuerit exquisita nasci poma, alia sapore, alia
|
|
magnitudine, alia monstro pauperibus interdicta, inveterari
|
|
vina saccisque castrari, nec cuiquam adeo longam esse
|
|
vitam, ut non ante se genita potet, e frugibus quoque
|
5
|
quondam ali<ca>m sibi excogitasse luxuriam ac medulla tan-
|
|
tum earum superque pistrinarum operibus et caelaturis
|
|
vivere, alio pane procerum, alio volgi, tot generibus usque
|
|
ad infimam plebem descendente an<non>a. etiamne in herbis
|
54.1
|
discrimen inventum es<se>, opesque differentiam facere in
|
|
cibo etiam uno asse venali? in his quoque aliqua sibi
|
|
nasci tribus negant, caule in tantum saginato, ut pauperis
|
|
mensa non capiat. silvestres fecerat natura corrudas, ut
|
5
|
passim quisque demeteret. ecce altiles spectantur asparagi,
|
|
et Ravenna ternos libris rependit. heu prodigia ventris!
|
|
mirum esset non licere pecori carduis vesci: non licet
|
|
plebei! aquae quoque separantur, et ipsa naturae elementa
|
55.1
|
vi pecuniae discreta sunt. hi nives, illi glaciem potant
|
|
poenasque montium in voluptatem gulae vertunt. servatur
|
|
<r>igor aestibus, excogitaturque ut alienis mensibus nix
|
|
algeat. decocunt alii aquas, mox et illas hiemant. nihil
|
5
|
utique homini sic, quomodo rerum naturae, placet. etiamne
|
56.1
|
herba aliqua diviti tantum pascitur? nemo Sacros Aven-
|
|
tinosque montes et iratae plebis secessus circumspexerit?
|
|
m<ac>e<llu>m certe aequabit quos pecunia separaverit. itaque,
|
|
Hercules, nullum macelli vectigal<i> maius fuit Romae cla-
|
5
|
more plebis incusantis apud omnes principes, donec re-
|
|
missum est portorium mercis huius, conpertumque non
|
|
aliter quaestuosius censum haberi aut tutius ac minore
|
|
fortunae iure: cum credatur pensio ea pauper<r>umis, in
|
|
solo sponsor est et sub die reditus superficiesque caelo
|
10
|
quocumque gaudens.
|
|