Lolliam Paulinam, quae fuit Gai principis matrona,
|
9.117.1
|
ne serio quidem aut sollemni caerimoniarum aliquo ap-
|
|
paratu, sed mediocrium etiam sponsalium cena, vidi sma-
|
|
ragdis margaritisque opertam, alterno text<u> fulgentibus toto
|
|
capite, crinibus [spira], auribus, collo [monilibus], digitis.
|
5
|
qu<a>e summa quadringentiens HS colligebat, ipsa confestim
|
|
parata mancupationem tabulis probare. nec dona prodigi
|
|
principis fuerant, sed avitae opes, provinciarum scilicet spo-
|
|
liis partae. hic est rapinarum exitus, hoc fuit quare M.
|
118.1
|
Lollius infamatus regum muneribus in toto oriente interdicta
|
|
amicitia a G<aio> Caesare August<i> filio venenum biberet, ut
|
|
neptis eius quadringentiens HS operta spectaretur ad lu-
|
|
cernas! computet nunc aliquis ex altera parte quantum
|
5
|
Curius aut Fabricius in triumphis tulerint, imaginetur illo-
|
|
rum fercula, ex altera parte Lolliam, unam imperii mulier-
|
|
culam, accubantem: non illos curru detractos quam in hoc
|
|
vicisse malit? nec haec summa luxuriae exempla sunt. duo
|
119.1
|
fuere maximi uniones per omne aevum; utrumque possedit
|
|
Cleopatra, Aegypti reginarum novissima, per manus orientis
|
|
regum sibi traditos. haec, cum exquisitis cotidie Antonius
|
|
saginaretur epulis, superbo simul ac procaci fastu, ut regina
|
5
|
meretrix lautitiam eius omnem apparatumque obtrectans,
|
|
quaerente eo, quid adstrui magnificentiae posset, respondit
|
|
una se cena <centiens HS> absumpturam. cupiebat discere
|
120.1
|
Antonius, sed fieri posse non arbitrabatur. ergo sponsio-
|
|
nibus factis postero die, quo iudicium agebatur, magnificam
|
|
alias cenam, ne dies periret, sed cotidianam, Antonio ap-
|
|
posuit inridenti computationemque expostulanti. at illa co-
|
5
|
rollarium id esse et consumpturam eam cenam taxationem
|
|
confirmans solamque se centiens HS cenaturam, inferri
|
|
mensam secundam iussit. ex praecepto ministri unum tan-
|
|
tum vas ante eam posuere aceti, cuius asperitas visque in
|
|
tabem margaritas resolvit. gerebat auribus cum maxime
|
121.1
|
singulare illud et vere unicum naturae opus. itaque expec-
|
|
tante Antonio, quidnam esset actura, detractum alterum
|
|
mersit ac liquefactum obsorbuit. iniecit alteri manum L.
|
|
Plancus, iudex sponsionis eius, eum quoque parant<e> simili
|
5
|
modo absumere, victumque Antonium pronuntiavit omine
|
|
rato. comitatur fama unionis eius parem, capta illa tantae
|
|
quaestionis victrice regina, dissectum, ut esset in utrisque
|
|
Veneris auribus Romae in Pantheo dimidia eorum cena.
|
|
non ferent hanc palmam spoliabunturque etiam luxu-
|
122.1
|
riae gloria. prior id fecerat Romae in unionibus magnae
|
|
taxationis Clodius, tragoedi Aesopi filius, relictus ab eo in
|
|
amplis opibus heres, ne triumviratu suo nimis superbiat
|
|
Antonius paene histrioni comparatus, et quidem nulla spon-
|
5
|
sione ad hoc producto (quo magis regium fiat), sed ut ex-
|
|
periretur in gloria<m> palati, quidnam saperent margaritae.
|
|
atque ut mire placuere, ne solus hoc sciret, singulos uniones
|
|
convivis quoque absorbendos dedit.
|
|