Sequitur ut cuiusque generis nota quaeratur et for-
|
75.1
|
mula, magnum opus et arduum, ut saepe iam dixi-
|
|
mus; sed ingredientibus considerandum fuit quid age-
|
|
remus, nunc quidem iam quocumque feremur danda
|
|
nimirum vela sunt. Ac primum informandus est ille
|
5
|
nobis quem solum quidam vocant Atticum. sum-
|
76.1
|
missus est et humilis, consuetudinem imitans, ab in-
|
|
disertis re plus quam opinione differens. itaque eum
|
|
qui audiunt, quamvis ipsi infantes sint, tamen illo
|
|
modo confidunt se posse dicere. nam orationis sub-
|
5
|
tilitas imitabilis illa quidem videtur esse existimanti
|
|
sed nihil est experienti minus. etsi enim non plurimi
|
|
sanguinis est, habeat tamen sucum aliquem oportet,
|
|
ut, etiamsi illis maxumis viribus careat, sit, ut ita
|
|
dicam, integra valetudine. primum igitur eum tan-
|
77.1
|
quam e vinculis numerorum eximamus. sunt enim
|
|
quidam, ut scis, oratori numeri de quibus mox age-
|
|
mus observandi ratione quadam, sed alio in genere
|
|
orationis, in hoc omnino relinquendi. solutum quiddam
|
5
|
sit nec vagum tamen, ut ingredi libere non ut licenter
|
|
videatur errare. verba etiam verbis quasi coagmen-
|
|
tare neglegat. habet enim ille tanquam hiatus et con-
|
|
cursus vocalium molle quiddam et quod indicet non
|
|
ingratam neglegentiam de re hominis magis quam de
|
10
|
verbis laborantis. sed erit videndum de reliquis, cum
|
78.1
|
haec duo ei liberiora fuerint, circuitus conglutinatioque
|
|
verborum. illa enim ipsa contracta et minuta non
|
|
neglegenter tractanda sunt sed quaedam etiam negle-
|
|
gentia est diligens. nam ut mulieres <pulchriores> esse
|
5
|
dicuntur nonnullae inornatae quas id ipsum deceat, sic
|
|
haec subtilis oratio etiam incompta delectat; fit enim
|
|
quiddam in utroque, quo sit venustius sed non ut
|
|
appareat. tum removebitur omnis insignis ornatus
|
|
quasi margaritarum, ne calamistri quidem adhibebun-
|
10
|
tur. fucati vero medicamenta candoris et ruboris omnia
|
79.1
|
repellentur: elegantia modo et munditia remanebit.
|
|
sermo purus erit et Latinus, dilucide planeque dicetur,
|
|
quid deceat circumspicietur. unum aberit quod quar-
|
|
tum numerat Theophrastus in orationis laudibus: or-
|
5
|
natum illud suave et affluens. acutae crebraeque
|
|
sententiae ponentur et nescio unde ex abdito erutae,
|
|
idque in hoc oratore dominabitur. verecundus erit
|
|
usus oratoriae quasi supellectilis. supellex est enim
|
80.1
|
quodam modo nostra quae est in ornamentis alia
|
|
rerum alia verborum. ornatus autem verborum duplex,
|
|
unus simplicium alter collocatorum: simplex probatur
|
|
in propriis usitatisque verbis quod aut optume sonat
|
5
|
aut rem maxume explanat; in alienis aut translatum
|
|
et tractum aliunde ut mutuo aut factum ab ipso et
|
|
novum aut priscum et inusitatum; sed etiam inusitata
|
|
ac prisca sunt in propriis, nisi quod raro utimur.
|
|
collocata autem verba habent ornatum, si aliquid con-
|
81.1
|
cinnitatis efficiunt, quod verbis mutatis non maneat
|
|
manente sententia; nam sententiarum ornamenta quae
|
|
permanent, etiamsi verba mutaveris, sunt illa quidem
|
|
permulta, sed quae emineant pauciora. ergo ille tenuis
|
5
|
orator, modo sit elegans, nec in faciundis verbis erit
|
|
audax et in transferundis verecundus et parcus et
|
|
in priscis reliquisque ornamentis et verborum et sen-
|
|
tentiarum demissior; tralatione fortasse crebrior qua
|
|
frequentissime sermo omnis utitur non modo urba-
|
10
|
norum sed etiam rusticorum, si quidem est eorum
|
|
gemmare vitis, sitire agros, laetas esse segetes, lu-
|
|
xuriosa frumenta. nihil horum parum audacter sed
|
82.1
|
aut simile est illi unde transferas, aut si res suum
|
|
nullum habet nomen, docendi causa sumptum non
|
|
ludendi videtur. hoc ornamento liberius paulo quam
|
|
ceteris utetur hic summissus nec tam licenter tamen,
|
5
|
quam si genere dicendi uteretur amplissimo. itaque
|
|
illud indecorum, quod quale sit ex decoro debet in-
|
|
tellegi, hic quoque apparet, cum verbum aliquod altius
|
|
transfertur idque in oratione humili ponitur quod
|
|
idem in alia deceret. illam autem concinnitatem, quae
|
83.1
|
verborum conlocationem inluminat iis luminibus quae
|
|
Graeci quasi aliquos gestus orationis σχήματα ap-
|
|
pellant, quod idem verbum ab iis etiam in senten-
|
|
tiarum ornamenta transfertur, adhibet quidem hic
|
5
|
subtilis, quem nisi quod solum ceteroqui recte quidam
|
|
vocant Atticum, sed paulo parcius. nam sic ut in
|
|
epularum apparatu a magnificentia recedens non se
|
|
parcum solum sed etiam elegantem videri volet, <et>
|
|
eliget quibus utatur. sunt enim pleraque apta huius
|
84.1
|
ipsius oratoris de quo loquor parsimoniae. nam illa de
|
|
quibus ante dixi huic acuto fugiunda sunt: paria pari-
|
|
bus relata et similiter conclusa eodemque pacto ca-
|
|
dentia et immutatione litterae quae sunt quaesitae venu-
|
5
|
statis, ne elaborata concinnitas et quoddam aucupium
|
|
delectationis manifesto deprehensum appareat. item-
|
85.1
|
que si quae verborum iterationes contentionem aliquam
|
|
et clamorem requirent, erunt ab hac summissione ora-
|
|
tionis alienae. ceteris promiscue poterit uti, continua-
|
|
tionem verborum modo relaxet et dividat utaturque
|
5
|
verbis quam usitatissimis, tralationibus quam mollis-
|
|
simis. etiam illa sententiarum lumina adsumat quae
|
|
non erunt vehementer inlustria. non faciet rem pu-
|
|
blicam loquentem nec ab inferis mortuos excitabit nec
|
|
acervatim multa frequentans una complexione devinciet.
|
10
|
valentiorum haec laterum sunt nec ab hoc quem in-
|
|
formamus aut exspectanda aut postulanda; erit enim
|
|
ut voce sic etiam oratione suppressior. sed pleraque
|
86.1
|
ex illis convenient etiam huic tenuitati, quanquam
|
|
isdem ornamentis utetur horridius; talem enim indu-
|
|
cimus. accedit actio non tragica nec scaenae sed
|
|
modica iactatione corporis, voltu tamen multa con-
|
5
|
ficiens; non hoc quo dicuntur os ducere, sed illo quo
|
|
significant ingenue quo sensu quidque pronuntient.
|
|
huic generi orationis aspergentur etiam sales qui in
|
87.1
|
dicendo nimium quantum valent. quorum duo genera
|
|
sunt, unum facetiarum alterum dicacitatis. utetur
|
|
utroque; sed altero in narrando aliquid venuste altero
|
|
in iaciundo mittendoque ridiculo, cuius genera plura
|
5
|
sunt; sed nunc aliud agimus. illud admonemus tamen
|
88.1
|
ridiculo sic usurum oratorem, ut nec nimis frequenti
|
|
ne scurrile sit, nec subobsceno ne mimicum, nec pe-
|
|
tulanti ne improbum, nec in calamitatem ne in-
|
|
humanum, nec in facinus ne odii locum risus occupet,
|
5
|
neque aut sua persona aut iudicum aut tempore
|
|
alienum. haec enim ad illud indecorum referuntur.
|
|
vitabit etiam quaesita nec ex tempore ficta sed domo
|
89.1
|
allata quae plerumque sunt frigida. parcet et ami-
|
|
citiis et dignitatibus, vitabit insanabilis contumelias,
|
|
tantummodo adversarios figet nec eos tamen semper
|
|
nec omnis nec omni modo. quibus exceptis sic utetur
|
5
|
sale et facetiis, ut ego ex istis novis Atticis talem
|
|
cognoverim neminem, cum id certe sit vel maxume
|
|
Atticum. hanc ego iudico formam summissi oratoris
|
90.1
|
sed magni tamen et germani Attici; quoniam quic-
|
|
quid est salsum aut salubre in oratione id proprium
|
|
Atticorum est. e quibus tamen non omnes faceti:
|
|
Lysias satis et Hyperides, Demades praeter ceteros
|
5
|
fertur, Demosthenes minus habetur; quo quidem mihi
|
|
nihil videtur urbanius sed non tam dicax fuit quam
|
|
facetus; est autem illud acrioris ingenii, hoc maioris
|
|
artis.
|
|