| Sed quoniam non modo non frequenter verum | 221.1 |
| etiam raro in veris causis aut forensibus circumscripte | |
| numeroseque dicendum est, sequi videtur, ut videamus | |
| quae sint illa quae supra dixi incisa, quae membra. | |
| haec enim in veris causis maxumam partem orationis | 5 |
| obtinent. constat enim ille ambitus et plena compre- | |
| hensio e quattuor fere senariis versibus, quae membra | |
| dicimus, ut et auris impleat et neque brevior sit quam | |
| satis sit neque longior. quanquam utrumque non- | |
| nunquam vel potius saepe accidit, ut aut citius in- | 10 |
| sistendum sit aut longius procedendum, ne brevitas | |
| defraudasse auris videatur neve longitudo obtudisse. | |
| sed habeo mediocritatis rationem; nec enim loquor | |
| de versu et est liberior aliquanto oratio. e quattuor | 222.1 |
| igitur quasi hexametrorum instar versuum quod sit | |
| constat fere plena comprehensio. his igitur singulis | |
| versibus quasi nodi apparent continuationis, quos in | |
| ambitu coniungimus. sin membratim volumus dicere, | 5 |
| insistimus atque, cum opus est, ab isto cursu invidioso | |
| facile nos et saepe diiungimus. sed nihil tam debet | |
| esse numerosum quam hoc, quod minime apparet et | |
| valet plurimum. ex hoc genere illud est Crassi: 'mis- | |
| sos faciant patronos; ipsi prodeant'—nisi intervallo | 10 |
| dixisset 'ipsi prodeant', sensisset profecto se fudisse | |
| senarium; omnino melius caderet 'prodeant ipsi'; sed | |
| de genere nunc disputo. 'cur clandestinis consiliis nos | 223.1 |
| oppugnant? cur de perfugis nostris copias comparant | |
| contra nos?' prima sunt illa duo, quae κόμματα Graeci | |
| vocant, nos incisa dicimus; deinde tertium—κῶλον | |
| illi, nos membrum—sequitur non longa—ex duobus | 5 |
| enim versibus, id est membris, perfecta est—com- | |
| prehensio et in spondeos cadit; et Crassus quidem sic | |
| plerumque dicebat idque ipse genus dicendi maxume | |
| probo. sed quae incisim aut membratim efferuntur, ea | |
| vel aptissime cadere debent, ut est apud me: 'domus | 10 |
| tibi deerat? at habebas. pecunia superabat? at egebas'; | |
| haec incise dicta sunt quattuor; at membratim quae | 224.1 |
| secuntur duo: 'incurristi amens in columnas, in alienos | |
| insanus insanisti.' deinde omnia tanquam crepidine | |
| quadam comprehensione longiore sustinentur: 'depres- | |
| sam, caecam, iacentem domum pluris quam te et quam | 5 |
| fortunas tuas aestimasti'—dichoreo finitur. at spon- | |
| deis proxumum illud. nam in his, quibus ut pugiun- | |
| culis uti oportet, brevitas facit ipsa liberiores pedes; | |
| saepe enim singulis utendum est, plerumque binis et | |
| utrisque addi pedis pars potest, non fere ternis amplius. | 10 |
| incisim autem et membratim tractata oratio in veris | 225.1 |
| causis plurimum valet, maxumeque iis locis, cum aut | |
| arguas aut refellas, ut nos in Corneliana secunda: | |
| 'o callidos homines, o rem excogitatam, o ingenia | |
| metuenda!'—membratim adhuc; deinde caesim: | 5 |
| 'diximus', rursus membratim: 'testis dare volumus'— | |
| extrema sequitur comprehensio, sed ex duobus mem- | |
| bris, qua non potest esse brevior: 'quem, quaeso, | |
| nostrum fefellit ita vos esse facturos?' nec ullum | 226.1 |
| genus est dicendi aut melius aut fortius quam binis | |
| aut ternis ferire verbis, nonnunquam singulis, paulo | |
| alias pluribus, inter quae variis clausulis interponit | |
| se raro numerosa comprehensio; quam perverse fu- | 5 |
| giens Hegesias, dum ille quoque imitari Lysian volt, | |
| alterum paene Demosthenen, saltat incidens parti- | |
| culas. et is quidem non minus sententiis peccat quam | |
| verbis, ut non quaerat quem appellet ineptum qui | |
| illum cognoverit. sed ego illa Crassi et nostra posui, | 10 |
| ut qui vellet auribus ipsis quid numerosum etiam | |
| in minimis particulis orationis esset iudicaret. |