| Defert ad coniectorem quidam somniasse se ovum | 2.134.1 |
| pendere ex fascea lecti sui cubicularis (est hoc in Chry- | |
| sippi libro somnium); respondit coniector thensaurum | |
| defossum esse sub lecto. Fodit, invenit auri aliquan- | |
| tum, idque circumdatum argento, misit coniectori, | 5 |
| quantulum visum est de argento. Tum ille: 'Nihilne', | |
| inquit, 'de vitello?' id enim ei ex ovo videbatur | |
| aurum declarasse, reliquum argentum. Nemone igitur | |
| umquam alius ovum somniavit? cur ergo hic nescio | |
| qui thensaurum solus invenit? quam multi inopes digni | 10 |
| praesidio deorum nullo somnio ad thensaurum repe- | |
| riendum admonentur! Quam autem ob causam tam | |
| est obscure admonitus, ut ex ovo nasceretur thensauri | |
| similitudo, potius quam aperte thensaurum quaerere | |
| iuberetur, sicut aperte Simonides vetitus est navigare? | 15 |
| Ergo obscura somnia minime consentanea maiestati | 135.1 |
| deorum. | |
| Ad aperta et clara veniamus, quale est de illo in- | |
| terfecto a caupone Megaris, quale de Simonide, qui | |
| ab eo, quem humarat, vetitus est navigare, quale | 5 |
| etiam de Alexandro, quod a te praeteritum esse miror, | |
| Quinte. Cum Ptolomaeus, familiaris eius, in proelio | |
| telo venenato ictus esset eoque vulnere summo cum | |
| dolore moreretur, Alexander adsidens somno est con- | |
| sopitus. Tum secundum quietem visus ei dicitur draco | 10 |
| is, quem mater Olympias alebat, radiculam ore ferre | |
| et simul dicere, quo illa loci nasceretur (neque is longe | |
| aberat ab eo loco), eius autem esse vim tantam, ut | |
| Ptolomaeum facile sanaret. Cum Alexander experrec- | |
| tus narrasset amicis somnium, emissi sunt, qui illam | 15 |
| radiculam quaererent; qua inventa et Ptolomaeus sa- | |
| natus dicitur et multi milites, qui erant eodem genere | |
| teli vulnerati. Multa etiam sunt a te ex historiis pro- | 136.1 |
| lata somnia, matris Phalaridis, Cyri superioris, matris | |
| Dionysii, Poeni Hamilcaris, Hannibalis, P. Decii; per- | |
| vulgatum iam illud de praesule, C. Gracchi etiam et | |
| recens Caeciliae, Baliarici filiae, somnium. Sed haec | 5 |
| externa ob eamque causam ignota nobis sunt, non | |
| nulla etiam ficta fortasse. Quis enim auctor istorum? | |
| De nostris somniis quid habemus dicere? tu de emerso | |
| me et equo ad ripam, ego de Mario cum fascibus | |
| laureatis me in suum deduci iubente monumentum. | 10 |
| Omnium somniorum, Quinte, una ratio est; quae, per | |
| deos inmortalis! videamus ne nostra superstitione et | |
| depravatione superetur. Quem enim tu Marium visum | 137.1 |
| a me putas? Speciem, credo, eius et imaginem, ut | |
| Democrito videtur. Unde profectam imaginem? a cor- | |
| poribus enim solidis et a certis figuris vult fluere | |
| imagines; quod igitur Marii corpus erat? Ex eo, in- | 5 |
| quit, quod fuerat. Ista igitur me imago Marii in | |
| campum Atinatem persequebatur?—Plena sunt imagi- | |
| num omnia; nulla enim species cogitari potest nisi | |
| pulsu imaginum.—Quid ergo? istae imagines ita no- | 138.1 |
| bis dicto audientes sunt, ut, simul atque velimus, ac- | |
| currant? etiamne earum rerum, quae nullae sunt? | |
| quae est enim forma tam invisitata, tam nulla, quam | |
| non sibi ipse fingere animus possit? ut, quae num- | 5 |
| quam vidimus, ea tamen informata habeamus, oppi- | |
| dorum situs, hominum figuras. Num igitur, cum aut | 139.1 |
| muros Babylonis aut Homeri faciem cogito, imago | |
| illorum me aliqua pellit? Omnia igitur, quae volu- | |
| mus, nota nobis esse possunt; nihil est enim, de quo | |
| cogitare nequeamus; nullae ergo imagines obrepunt | 5 |
| in animos dormientium extrinsecus, nec omnino fluunt | |
| ullae, nec cognovi quemquam, qui maiore auctoritate | |
| nihil diceret. Animorum est ea vis eaque natura, ut | |
| vigeant vigilantes nullo adventicio pulsu, sed suo motu | |
| incredibili quadam celeritate. Hi cum sustinentur mem- | 10 |
| bris et corpore et sensibus, omnia certiora cernunt, co- | |
| gitant, sentiunt. Cum autem haec subtracta sunt deser- | |
| tusque animus languore corporis, tum agitatur ipse | |
| per sese. Itaque in eo et formae versantur et actiones, | |
| et multa audiri, multa dici videntur. Haec scilicet in | 140.1 |
| inbecillo remissoque animo multa omnibus modis con- | |
| fusa et variata versantur, maxumeque reliquiae rerum | |
| earum moventur in animis et agitantur, de quibus vi- | |
| gilantes aut cogitavimus aut egimus, ut mihi tempo- | 5 |
| ribus illis multum in animo Marius versabatur recor- | |
| danti, quam ille gravem suum casum magno animo, | |
| quam constanti tulisset. Hanc credo causam de illo | |
| somniandi fuisse. Tibi autem de me cum sollicitudine | |
| cogitanti subito sum visus emersus e flumine. Inerant | 10 |
| enim in utriusque nostrum animis vigilantium cogi- | |
| tationum vestigia. At quaedam adiuncta sunt, ut mihi | |
| de monumento Marii, tibi, quod equus, in quo ego | |
| vehebar, mecum una demersus rursus apparuit. An | 141.1 |
| tu censes ullam anum tam deliram futuram fuisse, | |
| ut somniis crederet, nisi ista casu non numquam forte | |
| temere concurrerent? Alexandro draco loqui visus est. | |
| Potest omnino hoc esse falsum, potest verum; sed | 5 |
| utrum est, non est mirabile; non enim audivit ille | |
| draconem loquentem, sed est visus audire, et quidem, | |
| quo maius sit, cum radicem ore teneret, locutus est. | |
| Sed nihil est magnum somnianti. Quaero autem, cur | |
| Alexandro tam inlustre somnium, tam certum, nec | 10 |
| huic eidem alias, nec multa ceteris; mihi quidem prae- | |
| ter hoc Marianum nihil sane, quod meminerim. Frustra | |
| igitur consumptae tot noctes tam longa in aetate. | |
| Nunc quidem propter intermissionem forensis operae | 142.1 |
| et lucubrationes detraxi et meridiationes addidi, qui- | |
| bus uti antea non solebam, nec tam multum dormiens | |
| ullo somnio sum admonitus, tantis praesertim de re- | |
| bus, nec mihi magis umquam videor, quam cum aut | 5 |
| in foro magistratus aut in curia senatum video, som- | |
| niare. |