veniebamus in forum deficiente iam die, in quo
|
12.1.1
|
notavimus frequentiam rerum venalium, non quidem
|
|
pretiosarum sed tamen quarum fidem male ambulan-
|
|
tem obscuritas temporis facillime tegeret. cum ergo et
|
2.1
|
ipsi raptum latrocinio pallium detulissemus, uti occa-
|
|
sione opportunissima coepimus atque in quodam an-
|
|
gulo laciniam extremam concutere, si quem forte
|
|
emptorem splendor vestis posset adducere. nec diu
|
3.1
|
moratus rusticus quidam familiaris oculis meis cum
|
|
muliercula comite propius accessit ac diligentius con-
|
|
siderare pallium coepit. invicem Ascyltos iniecit con-
|
4.1
|
templationem super umeros rustici emptoris ac subito
|
|
exanimatus conticuit. ac ne ipse quidem sine aliquo
|
5.1
|
motu hominem conspexi, nam videbatur ille mihi esse
|
|
qui tuniculam in solitudine invenerat. plane is ipse
|
|
erat. sed cum Ascyltos timeret fidem oculorum, ne
|
6.1
|
quid temere faceret prius tamquam emptor propius
|
|
accessit detraxitque umeris laciniam et diligentius
|
|
temptavit. o lusum fortunae mirabilem! nam adhuc ne
|
13.1.1
|
suturae quidem attulerat rusticus curiosas manus, sed
|
|
tamquam mendici spolium etiam fastidiose vendita-
|
|
bat. Ascyltos postquam depositum esse inviolatum
|
2.1
|
vidit et personam vendentis contemptam, seduxit me
|
|
paululum a turba et 'scis' inquit 'frater, rediisse ad nos
|
|
thesaurum de quo querebar? illa est tunicula adhuc, ut
|
3.1
|
apparet, intactis aureis plena. quid ergo facimus aut
|
|
quo iure rem nostram vindicamus?' exhilaratus ego
|
4.1
|
non tantum quia praedam videbam, sed etiam quod
|
|
fortuna me a turpissima suspicione dimiserat, negavi
|
|
circuitu agendum, sed plane iure civili dimicandum,
|
|
ut si nollet alienam rem domino reddere, ad interdic-
|
5
|
tum veniret. contra Ascyltos leges timebat et 'quis'
|
14.1.1
|
aiebat 'hoc loco nos novit aut quis habebit dicentibus
|
|
fidem? mihi plane placet emere, quamvis nostrum sit,
|
|
quod agnoscimus, et parvo aere recuperare potius
|
|
thesaurum quam in ambiguam litem descendere:
|
5
|
quid faciunt leges ubi sola pecunia regnat
|
2.1
|
aut ubi paupertas vincere nulla potest?
|
|
ipsi qui Cynica traducunt tempora pera
|
|
non numquam nummis vendere verba solent.
|
|
ergo iudicium nihil est nisi publica merces,
|
5
|
atque eques in causa qui sedet empta probat.'
|
|