Et finitae quidem sunt partes duae quas haec professio 1.9.1.1
pollicetur, id est ratio loquendi et enarratio auctorum,
quarum illam methodicen, hanc historicen uocant. Adicia-
mus tamen eorum curae quaedam dicendi primordia quibus
aetatis nondum rhetorem capientis instituant. Igitur Aesopi 2.1
fabellas, quae fabulis nutricularum proxime succedunt, nar-
rare sermone puro et nihil se supra modum extollente, deinde
eandem gracilitatem stilo exigere condiscant: uersus primo
soluere, mox mutatis uerbis interpretari, tum paraphrasi 5
audacius uertere, qua et breuiare quaedam et exornare saluo
modo poetae sensu permittitur. Quod opus, etiam consum- 3.1
matis professoribus difficile, qui commode tractauerit cui-
cumque discendo sufficiet. Sententiae quoque et chriae et
aetiologiae subiectis dictorum rationibus apud grammaticos
scribantur, quia initium ex lectione ducunt: quorum omnium 5
similis est ratio, forma diuersa, quia sententia uniuersalis est
uox, aetiologia personis continetur. Chriarum plura genera 4.1
traduntur: unum simile sententiae, quod est positum in uoce
simplici: 'dixit ille' aut 'dicere solebat'; alterum quod est in
respondendo: 'interrogatus ille', uel 'cum hoc ei dictum
esset, respondit'; tertium huic non dissimile: 'cum quis 5
dixisset aliquid' uel 'fecisset'. Etiam in ipsorum factis esse 5.1
chrian putant, ut: 'Crates, cum indoctum puerum uidisset,
paedagogum eius percussit', et aliud paene par ei, quod
tamen eodem nomine appellare non audent, sed dicunt
χρειῶδες, ut: 'Milo, quem uitulum adsueuerat ferre, taurum 5
ferebat'. In his omnibus et declinatio per eosdem ducitur
casus et tam factorum quam dictorum ratio est. Narratiun- 6.1
culas a poetis celebratas notitiae causa, non eloquentiae
tractandas puto. Cetera maioris operis ac spiritus Latini
rhetores relinquendo necessaria grammaticis fecerunt:
Graeci magis operum suorum et onera et modum norunt. 5