Proxima stilo cogitatio est, quae et ipsa uires ab hoc
|
10.6.1.1
|
accipit et est inter scribendi laborem extemporalemque for-
|
|
tunam media quaedam et nescio an usus frequentissimi.
|
|
Nam scribere non ubique nec semper possumus, cogitationi
|
|
temporis ac loci plurimum est. Haec paucis admodum horis
|
5
|
magnas etiam causas complectitur: haec, quotiens inter-
|
|
missus est somnus, ipsis noctis tenebris adiuuatur: haec inter
|
|
medios rerum actus aliquid inuenit uacui nec otium patitur.
|
|
Neque uero rerum ordinem modo, quod ipsum satis erat,
|
2.1
|
intra se ipsa disponit, sed uerba etiam copulat, totamque
|
|
ita contexit orationem ut ei nihil praeter manum desit: nam
|
|
memoriae quoque plerumque inhaerent fidelius quae nulla
|
|
scribendi securitate laxantur.
|
5
|
Sed ne ad hanc quidem uim cogitandi perueniri potest
|
|
aut subito aut cito. Nam primum facienda multo stilo forma
|
3.1
|
est quae nos etiam cogitantis sequatur: tum adsumendus
|
|
usus paulatim, ut pauca primum complectamur animo quae
|
|
reddi fideliter possint, mox per incrementa, tam modica ut
|
|
onerari se labor ille non sentiat, augenda uis et exercitatione
|
5
|
multa continenda est; quae quidem maxima ex parte me-
|
|
moria constat, ideoque aliqua mihi in illum locum differenda
|
|
sunt: eo tamen peruenit ut is cui non refragetur ingenium,
|
4.1
|
acri studio adiutus, tantum consequatur ut ei tam quae
|
|
cogitarit quam quae scripserit atque edidicerit in dicendo
|
|
fidem seruent. Cicero certe Graecorum Metrodorum
|
|
Scepsium et Empylum Rhodium nostrorumque Hortensium
|
5
|
tradidit quae cogitauerant ad uerbum in agendo rettulisse.
|
|
Sed si forte aliqui inter dicendum offulserit extemporalis
|
5.1
|
color, non superstitiose cogitatis demum est inhaerendum.
|
|
Neque enim tantum habent curae ut non sit dandus et for-
|
|
tunae locus, cum saepe etiam scriptis ea quae subito nata
|
|
sunt inserantur. Ideoque totum hoc exercitationis genus ita
|
5
|
instituendum ut et digredi ex eo et redire in id facile possi-
|
|
mus. Nam ut primum est domo adferre paratam dicendi
|
6.1
|
copiam et certam, ita refutare temporis munera longe stul-
|
|
tissimum est. Quare cogitatio in hoc praeparetur, ut nos
|
|
fortuna decipere non possit, adiuuare possit. Id autem fiet
|
|
memoriae uiribus, ut illa quae complexi animo sumus fluant
|
5
|
secura, non sollicitos et respicientes et una spe suspensos re-
|
|
cordationis non sinant prouidere: alioqui uel extemporalem
|
|
temeritatem malo quam male cohaerentem cogitationem.
|
|
Peius enim quaeritur retrorsus, quia dum illa desideramus
|
7.1
|
ab aliis auertimur, et ex memoria potius res petimus quam
|
|
ex materia. Plura sunt autem, si utrimque quaerendum
|
|
est, quae inueniri possunt quam quae inuenta sunt.
|
|