Omnis autem orandi ratio, ut plurimi maximique
|
3.3.1.1
|
auctores tradiderunt, quinque partibus constat: inuentione,
|
|
dispositione, elocutione, memoria, pronuntiatione siue
|
|
actione (utroque enim modo dicitur). Omnis uero sermo, quo
|
|
quidem uoluntas aliqua enuntiatur, habeat necesse est rem
|
5
|
et uerba. Ac si est breuis et una conclusione finitus, nihil
|
2.1
|
fortasse ultra desideret: at oratio longior plura exigit. Non
|
|
enim tantum refert quid et quo modo dicamus, sed etiam
|
|
quo loco: opus ergo est et dispositione. Sed neque omnia
|
|
quae res postulat dicere neque suo quaeque loco poterimus
|
5
|
nisi adiuuante memoria, quapropter ea quoque pars quarta
|
|
erit. Verum haec cuncta corrumpit ac propemodum perdit
|
3.1
|
indecora uel uoce uel gestu pronuntiatio: huic quoque igitur
|
|
tribuendus est necessario quintus locus.
|
|
Nec audiendi quidam, quorum est Albucius, qui tris modo
|
4.1
|
primas esse partis uolunt quoniam memoria atque actio
|
|
natura, non arte contingant: quarum nos praecepta suo loco
|
|
dabimus; licet Thrasymachus quoque idem de actione credi-
|
|
derit. His adiecerunt quidam sextam partem, ita ut inuen-
|
5.1
|
tioni iudicium subnecterent, quia primum esset inuenire,
|
|
deinde iudicare. Ego porro ne inuenisse quidem credo eum
|
|
qui non iudicauit; neque enim contraria communia stulta
|
|
inuenisse dicitur quisquam, sed non uitasse. Et Cicero
|
6.1
|
quidem in rhetoricis iudicium subiecit inuentioni: mihi
|
|
autem adeo tribus primis partibus uidetur esse permixtum
|
|
(nam neque dispositio sine eo neque elocutio fuerit) ut pro-
|
|
nuntiationem quoque uel plurimum ex eo mutuari putem.
|
5
|
Quod hoc audacius dixerim quod in Partitionibus Oratoriis
|
7.1
|
ad easdem de quibus supra dictum est quinque peruenit
|
|
partes. Nam cum dupliciter primum diuisisset in inuentionem
|
|
atque elocutionem, res ac dispositionem inuentioni, uerba et
|
|
pronuntiationem elocutioni dedit, quintamque constituit
|
5
|
communem ac uelut custodem omnium memoriam; idem in
|
|
Oratore quinque rebus constare eloquentiam dicit: in quibus
|
|
postea scriptis certior eius sententia est. Non minus mihi
|
8.1
|
cupidi nouitatis alicuius uidentur fuisse qui adiecerunt
|
|
ordinem cum dispositionem dixissent, quasi aliud sit dis-
|
|
positio quam rerum ordine quam optimo conlocatio. Dion
|
|
inuentionem modo et dispositionem tradidit, sed utramque
|
5
|
duplicem rerum et uerborum, ut sit elocutio inuentionis,
|
|
pronuntiatio dispositionis, his quinta pars memoriae acce-
|
|
dat. Theodorei fere inuentionem duplicem rerum atque
|
|
elocutionis, deinde tris ceteras partes. Hermagoras iudicium
|
9.1
|
partitionem ordinem quaeque sunt elocutionis subicit oeco-
|
|
nomiae, quae Graece appellata ex cura rerum domesticarum
|
|
et hic per abusionem posita nomine Latino caret.
|
|
Est et circa hoc quaestio, quod memoriam in ordine par-
|
10.1
|
tium quidam inuentioni, quidam dispositioni subiunxerunt:
|
|
nobis quartus eius locus maxime placet. Non enim tantum
|
|
inuenta tenere ut disponamus, nec disposita ut eloquamur,
|
|
sed etiam uerbis formata memoriae mandare debemus; hac
|
5
|
enim omnia quaecumque in orationem conlata sunt con-
|
|
tinentur.
|
|
Fuerunt etiam in hac opinione non pauci, ut has non
|
11.1
|
rhetorices partis esse existimarent, sed opera oratoris; eius
|
|
enim esse inuenire disponere eloqui et cetera. Quod si accipi-
|
|
mus, nihil arti relinquemus. Nam bene dicere est oratoris,
|
12.1
|
rhetorice tamen erit bene dicendi scientia: uel (ut alii putant)
|
|
artificis est persuadere, uis autem persuadendi artis. Ita
|
|
inuenire quidem et disponere oratoris, inuentio autem et dis-
|
|
positio rhetorices propria uideri potest. In eo plures dissen-
|
13.1
|
serunt, utrumne hae partes essent rhetorices an eiusdem
|
|
opera an, ut Athenaeus credit, elementa, quae uocant
|
|
στοιχεῖα. Sed neque elementa recte quis dixerit: alioqui tan-
|
|
tum initia erunt, ut mundi uel umor uel ignis uel materia uel
|
5
|
corpora insecabilia; nec operum recte nomen accipient quae
|
|
non ab aliis perficiuntur, sed aliud ipsa perficiunt; partes
|
|
igitur. Nam cum sit ex his rhetorice, fieri non potest ut, cum
|
14.1
|
totum ex partibus constet, non sint partes totius ex quibus
|
|
constat. Videntur autem mihi qui haec opera dixerunt eo
|
|
quoque moti, quod in alia rursus diuisione nollent in idem
|
|
nomen incidere; partes enim rhetorices esse dicebant
|
5
|
laudatiuam deliberatiuam iudicialem. Quae si partes sunt,
|
|
materiae sunt potius quam artis. Namque in his singulis
|
15.1
|
rhetorice tota est, quia et inuentionem et dispositionem et
|
|
elocutionem et memoriam et pronuntiationem quaecumque
|
|
earum desiderat. Itaque quidam genera tria rhetorices dicere
|
|
maluerunt, optime autem ii quos secutus est Cicero, genera
|
5
|
causarum.
|
|