Omnis autem orandi ratio, ut plurimi maximique 3.3.1.1
auctores tradiderunt, quinque partibus constat: inuentione,
dispositione, elocutione, memoria, pronuntiatione siue
actione (utroque enim modo dicitur). Omnis uero sermo, quo
quidem uoluntas aliqua enuntiatur, habeat necesse est rem 5
et uerba. Ac si est breuis et una conclusione finitus, nihil 2.1
fortasse ultra desideret: at oratio longior plura exigit. Non
enim tantum refert quid et quo modo dicamus, sed etiam
quo loco: opus ergo est et dispositione. Sed neque omnia
quae res postulat dicere neque suo quaeque loco poterimus 5
nisi adiuuante memoria, quapropter ea quoque pars quarta
erit. Verum haec cuncta corrumpit ac propemodum perdit 3.1
indecora uel uoce uel gestu pronuntiatio: huic quoque igitur
tribuendus est necessario quintus locus.
  Nec audiendi quidam, quorum est Albucius, qui tris modo 4.1
primas esse partis uolunt quoniam memoria atque actio
natura, non arte contingant: quarum nos praecepta suo loco
dabimus; licet Thrasymachus quoque idem de actione credi-
derit. His adiecerunt quidam sextam partem, ita ut inuen- 5.1
tioni iudicium subnecterent, quia primum esset inuenire,
deinde iudicare. Ego porro ne inuenisse quidem credo eum
qui non iudicauit; neque enim contraria communia stulta
inuenisse dicitur quisquam, sed non uitasse. Et Cicero 6.1
quidem in rhetoricis iudicium subiecit inuentioni: mihi
autem adeo tribus primis partibus uidetur esse permixtum
(nam neque dispositio sine eo neque elocutio fuerit) ut pro-
nuntiationem quoque uel plurimum ex eo mutuari putem. 5
Quod hoc audacius dixerim quod in Partitionibus Oratoriis 7.1
ad easdem de quibus supra dictum est quinque peruenit
partes. Nam cum dupliciter primum diuisisset in inuentionem
atque elocutionem, res ac dispositionem inuentioni, uerba et
pronuntiationem elocutioni dedit, quintamque constituit 5
communem ac uelut custodem omnium memoriam; idem in
Oratore quinque rebus constare eloquentiam dicit: in quibus
postea scriptis certior eius sententia est. Non minus mihi 8.1
cupidi nouitatis alicuius uidentur fuisse qui adiecerunt
ordinem cum dispositionem dixissent, quasi aliud sit dis-
positio quam rerum ordine quam optimo conlocatio. Dion
inuentionem modo et dispositionem tradidit, sed utramque 5
duplicem rerum et uerborum, ut sit elocutio inuentionis,
pronuntiatio dispositionis, his quinta pars memoriae acce-
dat. Theodorei fere inuentionem duplicem rerum atque
elocutionis, deinde tris ceteras partes. Hermagoras iudicium 9.1
partitionem ordinem quaeque sunt elocutionis subicit oeco-
nomiae, quae Graece appellata ex cura rerum domesticarum
et hic per abusionem posita nomine Latino caret.
  Est et circa hoc quaestio, quod memoriam in ordine par- 10.1
tium quidam inuentioni, quidam dispositioni subiunxerunt:
nobis quartus eius locus maxime placet. Non enim tantum
inuenta tenere ut disponamus, nec disposita ut eloquamur,
sed etiam uerbis formata memoriae mandare debemus; hac 5
enim omnia quaecumque in orationem conlata sunt con-
tinentur.
  Fuerunt etiam in hac opinione non pauci, ut has non 11.1
rhetorices partis esse existimarent, sed opera oratoris; eius
enim esse inuenire disponere eloqui et cetera. Quod si accipi-
mus, nihil arti relinquemus. Nam bene dicere est oratoris, 12.1
rhetorice tamen erit bene dicendi scientia: uel (ut alii putant)
artificis est persuadere, uis autem persuadendi artis. Ita
inuenire quidem et disponere oratoris, inuentio autem et dis-
positio rhetorices propria uideri potest. In eo plures dissen- 13.1
serunt, utrumne hae partes essent rhetorices an eiusdem
opera an, ut Athenaeus credit, elementa, quae uocant
στοιχεῖα. Sed neque elementa recte quis dixerit: alioqui tan-
tum initia erunt, ut mundi uel umor uel ignis uel materia uel 5
corpora insecabilia; nec operum recte nomen accipient quae
non ab aliis perficiuntur, sed aliud ipsa perficiunt; partes
igitur. Nam cum sit ex his rhetorice, fieri non potest ut, cum 14.1
totum ex partibus constet, non sint partes totius ex quibus
constat. Videntur autem mihi qui haec opera dixerunt eo
quoque moti, quod in alia rursus diuisione nollent in idem
nomen incidere; partes enim rhetorices esse dicebant 5
laudatiuam deliberatiuam iudicialem. Quae si partes sunt,
materiae sunt potius quam artis. Namque in his singulis 15.1
rhetorice tota est, quia et inuentionem et dispositionem et
elocutionem et memoriam et pronuntiationem quaecumque
earum desiderat. Itaque quidam genera tria rhetorices dicere
maluerunt, optime autem ii quos secutus est Cicero, genera 5
causarum.