Deliberatiuas quoque miror a quibusdam sola utilitate 3.8.1.1
finitas. Ac si quid in his unum sequi oporteret, potior fuisset
apud me Ciceronis sententia, qui hoc materiae genus digni-
tate maxime contineri putat. Nec dubito quin ii qui sunt in
illa priore sententia secundum opinionem pulcherrimam ne 5
utile quidem nisi quod honestum esset existimarint. Et est 2.1
haec ratio uerissima, si consilium contingat semper bono-
rum atque sapientium. Verum apud imperitos, apud quos
frequenter dicenda sententia est, populumque praecipue, qui
ex pluribus constat indoctis, discernenda sunt haec et secun- 5
dum communes magis intellectus loquendum. Sunt enim 3.1
multi qui etiam quae credunt honesta non tamen satis eadem
utilia quoque existiment, quae turpia esse dubitare non
possunt utilitatis specie ducti probent, ut foedus Numanti-
num iugumque Caudinum. 5
  Ne qualitatis quidem statu, in quo et honestorum et 4.1
utilium quaestio est, complecti eas satis est. Nam frequenter
in his etiam coniecturae locus est: nonnumquam tractatur
aliqua finitio, aliquando etiam legales possunt incidere trac-
tatus, in priuata maxime consilia, si quando ambigetur an 5
liceat. De coniectura paulo post pluribus. Interim est finitio 5.1
apud Demosthenen 'det Halonnesum Philippus an reddat',
apud Ciceronem in Philippicis 'quid sit tumultus'. Quid?
non illa similis iudicialium quaestio de statua Serui Sul-
pici, 'an iis demum ponenda sit qui in legatione ferro sunt 5
interempti'? Ergo pars deliberatiua, quae eadem suasoria 6.1
dicitur, de tempore futuro consultans quaerit etiam de prae-
terito. Officiis constat duobus suadendi ac dissuadendi.
  Prohoemio quale est in iudicialibus non ubique eget, quia
conciliatus est ei quisque quem consulit. Initium tamen 5
quodcumque debet habere aliquam prohoemii speciem;
neque enim abrupte nec unde libuit incipiendum, quia est
aliquid in omni materia naturaliter primum. In senatu et 7.1
utique in contionibus eadem ratio quae apud iudices ad-
quirendae sibi plerumque eorum apud quos dicendum sit
beniuolentiae. Nec mirum, cum etiam in panegyricis petatur
audientium fauor, ubi emolumentum non utilitate aliqua, 5
sed in sola laude consistit. Aristoteles quidem, nec sine causa, 8.1
putat et a nostra et ab eius qui dissentiet persona duci fre-
quenter in consiliis exordium, quasi mutuantibus hoc nobis
a iudiciali genere, nonnumquam etiam ut minor res maiorue
uideatur: in demonstratiuis uero prohoemia esse maxime 5
libera existimat: nam et longe a materia duci, ut in Helenae 9.1
laude Isocrates fecerit, et ex aliqua rei uicinia, ut idem in
Panegyrico, cum queritur plus honoris corporum quam ani-
morum uirtutibus dari, et Gorgias in Olympico laudans eos
qui primi tales instituerint conuentus. Quos secutus uidelicet 5
C. Sallustius in bello Iugurthino et Catilinae nihil ad
historiam pertinentibus principiis orsus est.
  Sed nunc ad suasoriam: in qua, etiam cum prohoemio 10.1
utemur, breuiore tamen et uelut quodam capite tantum et
initio debebimus esse contenti. Narrationem uero numquam
exigit priuata deliberatio, eius dumtaxat rei de qua dicenda
sententia est, quia nemo ignorat id de quo consulit. Extrin- 11.1
secus possunt pertinentia ad deliberationem multa narrari.
In contionibus saepe est etiam illa quae ordinem rei docet
necessaria. Adfectus ut quae maxime postulat: nam et con- 12.1
citanda et lenienda frequenter est ira, et ad metum cupidita-
tem odium conciliationem inpellendi animi. Nonnumquam
etiam mouenda miseratio, siue ut auxilium obsessis feratur
suadere oportebit, siue sociae ciuitatis euersionem deflebi- 5
mus. Valet autem in consiliis auctoritas plurimum. Nam et 13.1
prudentissimus esse haberique et optimus debet qui senten-
tiae suae de utilibus atque honestis credere omnes uelit. In
iudiciis enim uulgo fas habetur indulgere aliquid studio suo:
consilia nemo est qui neget secundum mores dari. 5
  Graecorum quidem plurimi omne hoc officium contionale 14.1
esse iudicauerunt et in sola rei publicae administratione
posuerunt; quin et Cicero in hac maxime parte uersatur.
Ideoque suasuris de pace bello copiis operibus uectigalibus
haec duo esse praecipue nota uoluit, uires ciuitatis et mores, 5
ut ex natura cum ipsarum rerum, tum audientium ratio
suadendi duceretur. Nobis maior in re uidetur uarietas; nam 15.1
et consultantium et consiliorum plura sunt genera.
  Quare in suadendo ac dissuadendo tria primum spectanda
erunt: quid sit de quo deliberetur, qui sint qui deliberent,
qui sit qui suadeat. Rem de qua deliberatur aut certum est 16.1
posse fieri aut incertum. Si incertum, haec erit quaestio sola
aut potentissima; saepe enim accidet ut prius dicamus ne si
possit quidem fieri esse faciendum, deinde fieri non posse.
Cum autem de hoc quaeritur, coniectura est: an Isthmos 5
intercidi, an siccari palus Pomptina, an portus fieri Ostiae
possit, an Alexander terras ultra Oceanum sit inuenturus.
Sed in iis quoque quae constabit posse fieri coniectura 17.1
aliquando erit, si quaeretur an utique futurum sit ut
Carthaginem superent Romani, ut redeat Hannibal si Scipio
exercitum in Africam transtulerit, ut seruent fidem Samni-
tes si Romani arma deposuerint. Quaedam et fieri posse et 5
futura esse credibile est, sed aut alio tempore aut alio loco
aut alio modo.
  Vbi coniecturae non erit locus, alia sunt intuenda. Et 18.1
primum aut propter ipsam rem de qua sententiae rogantur
consultabitur, aut propter alias interuenientes extrinsecus
causas. Propter ipsam: 'deliberant patres conscripti an
stipendium militi constituant'. Haec materia simplex erit. 19.1
Accedunt causae aut faciendi (ut 'deliberant patres conscripti
an Fabios dedant Gallis bellum minitantibus') aut non
faciendi: 'deliberat C. Caesar an perseueret in Germaniam
ire cum milites passim testamenta facerent'. Hae suasoriae 20.1
duplices sunt. Nam et illic causa deliberandi est quod bellum
Galli minitentur, esse tamen potest quaestio dedendine
fuerint etiam citra hanc denuntiationem qui contra fas, cum
legati missi essent, proelium inierint, regemque ad quem 5
mandata acceperant trucidarint: et hic nihil Caesar sine 21.1
dubio deliberaret nisi propter hanc militum perturbationem,
est tamen locus quaerendi an citra hunc quoque casum pene-
trandum in Germaniam fuerit. Semper autem de eo prius
loquemur de quo deliberari etiam detractis sequentibus 5
possit.
  Partes suadendi quidam putauerunt honestum utile neces- 22.1
sarium. Ego non inuenio huic tertiae locum. Quantalibet
enim uis ingruat, aliquid fortasse pati necesse sit, nihil facere,
de faciendo autem deliberatur. Quod si hanc uocant necessi- 23.1
tatem in quam homines grauiorum metu coguntur, utilitatis
erit quaestio, ut si obsessi et inpares et aqua ciboque defecti
de facienda ad hostem deditione deliberent et dicatur 'ne-
cesse est'; nempe sequitur ut hoc subiciatur: 'alioqui pereun- 5
dum est': ita propter id ipsum non est necesse, quia perire
potius licet; denique non fecerunt Saguntini nec in rate
Opitergina circumuenti. Igitur in his quoque causis aut de 24.1
sola utilitate ambigetur aut quaestio inter utile atque hone-
stum consistet. At enim si quis liberos procreare uolet, necesse
habet ducere uxorem. Quis dubitat? Sed ei qui pater uult
fieri liqueat necesse est uxorem esse ducendam. Itaque mihi 25.1
ne consilium quidem uidetur ubi necessitas est, non magis
quam ubi constat quid fieri non posse: omnis enim deliberatio
de dubiis est. Melius igitur qui tertiam partem duxerunt
δυνατόν, quod nostri 'possibile' nominant: quae ut dura 5
uideatur appellatio, tamen sola est. Quas partes non omnes 26.1
in omnem cadere suasoriam manifestius est quam ut docen-
dum sit. Tamen apud plerosque earum numerus augetur: a
quibus ponuntur ut partes quae superiorum species sunt
partium. Nam fas iustum pium aecum, mansuetum quoque 5
(sic enim sunt interpretati τὸ ἥμερον), et si qua adhuc adicere
quis eiusdem generis uelit, subici possunt honestati. An 27.1
sit autem facile, magnum, iucundum, sine periculo, ad
quaestionem pertinet utilitatis. Qui loci oriuntur ex con-
tradictione: est quidem utile sed difficile paruum iniucundum
periculosum. Tamen quibusdam uidetur esse nonnumquam de 28.1
iucunditate sola consultatio, ut si de aedificando theatro,
instituendis ludis deliberetur. Sed neminem adeo solutum
luxu puto ut nihil in causa suadendi sequatur praeter uolup-
tatem. Praecedat enim semper aliquid necesse est, ut in ludis 29.1
honor deorum, in theatro non inutilis laborum remissio,
deformis et incommoda turbae, si id non sit, conflictatio, et
nihilo minus eadem illa religio, cum theatrum ueluti quod-
dam illius sacri templum uocabimus. Saepe uero et utilitatem 30.1
despiciendam esse dicimus ut honesta faciamus (ut cum illis
Opiterginis damus consilium ne se hostibus dedant, quam-
quam perituri sint nisi fecerint) et utilia honestis praeferi-
mus, ut cum suademus ut bello Punico serui armentur. Sed 31.1
tamen neque hic plane concedendum est esse id inhonestum
(liberos enim natura omnis et isdem constare elementis, et
fortasse antiquis etiam nobilibus ortos dici potest), et illic,
ubi manifestum periculum est, opponenda alia, ut crudelius 5
etiam perituros adfirmemus si se dediderint, siue hostis non
seruarit fidem, siue Caesar uicerit, quod est uero similius.
Haec autem quae tantum inter se pugnant plerumque 32.1
nominibus deflecti solent. Nam et utilitas ipsa expugnatur
ab iis qui dicunt non solum potiora esse honesta quam utilia,
sed ne utilia quidem esse quae non sint honesta: et contra,
quod nos honestum, illi uanum, ambitiosum, stolidum 5
uerbis quam re probabilius uocant. Nec tantum inutilibus 33.1
comparantur utilia, sed inter se quoque ipsa, ut si ex duobus
eligamus, in altero quid sit magis, in altero quid sit minus.
Crescit hoc adhuc; nam interim triplices etiam suasoriae
incidunt, ut cum Pompeius deliberabat Parthos an Africam 5
an Aegyptum peteret. Ita non tantum utrum melius sed
quid sit optimum quaeritur, itemque contra. Nec umquam 34.1
incidet in hoc genere materiae dubitatio rei quae undique
secundum nos sit; nam ubi contradictioni locus non est,
quae potest esse causa dubitandi? Ita fere omnis suasoria
nihil est aliud quam comparatio, uidendumque quid con- 5
secuturi simus et per quid, ut aestimari possit plus in eo quod
petimus sit commodi, an uero in eo per quod petimus incom-
modi. Est utilitatis et in tempore quaestio: 'expedit, sed non 35.1
nunc', et in loco: 'non hic', et in persona: 'non nobis', 'non
contra hos', et in genere agendi: 'non sic', et in modo:
'non in tantum'.
  Sed personam saepius decoris gratia intuemur: quae et in 5
nobis et in iis qui deliberant spectanda est. Itaque quamuis 36.1
exempla plurimum in consiliis possint, quia facillime ad con-
sentiendum homines ducuntur experimentis, refert tamen
quorum auctoritas et quibus adhibeatur: diuersi sunt enim
deliberantium animi, duplex condicio. Nam consultant aut 37.1
plures aut singuli, sed in utrisque differentia, quia et in pluri-
bus multum interest senatus sit an populus, Romani an
Fidenates, Graeci an barbari, et in singulis Catoni petendos
honores suadeamus an C. Mario, de ratione belli Scipio prior 5
an Fabius deliberet. Proinde intuenda sexus dignitas aetas; 38.1
sed mores praecipue discrimen dabunt. Et honesta quidem
honestis suadere facillimum est; si uero apud turpes recta
optinere conabimur, ne uideamur exprobrare diuersam uitae
sectam cauendum, et animus deliberantis non ipsa honesti 39.1
natura, quam ille non respicit, permouendus, sed laude, uulgi
opinione, et, si parum proficiet haec uanitas, secutura ex his
utilitate, aliquanto uero magis obiciendo aliquos, si diuersa
fecerint, metus. Nam praeter id, quod his leuissimi cuiusque 40.1
animus facillime terretur, nescio an etiam naturaliter apud
plurimos plus ualeat malorum timor quam spes bonorum,
sicut facilior eisdem turpium quam honestorum intellectus
est. Aliquando bonis quoque suadentur parum decora, dan- 41.1
tur parum bonis consilia in quibus ipsorum qui consulunt
spectatur utilitas. Nec me fallit quae statim cogitatio subire
possit legentem: hoc ergo praecipis et hoc fas putas? Poterat 42.1
me liberare Cicero, qui ita scribit ad Brutum, praepositis
plurimis quae honeste suaderi Caesari possint: 'Simne bonus
uir si haec suadeam? Minime. Suasoris enim finis est utilitas
eius cui quisque suadet. At recta sunt: quis negat? Sed non 5
est semper rectis in suadendo locus'. Sed quia est altior
quaestio nec tantum ad suasorias pertinet, destinatus est
mihi hic locus duodecimo, qui summus futurus est, libro.
Nec ego quicquam fieri turpiter uelim. Verum interim haec 43.1
uel ad scholarum exercitationes pertinere credantur: nam
et iniquorum ratio noscenda est, ut melius aequa tueamur.
Interim si quis bono inhonesta suadebit, meminerit non 44.1
suadere tamquam inhonesta, ut quidam declamatores Sex-
tum Pompeium ad piraticam propter hoc ipsum, quod turpis
et crudelis sit, inpellunt, sed dandus illis deformibus color—
idque etiam apud malos: neque enim quisquam est tam malus 5
ut uideri uelit. Sic Catilina apud Sallustium loquitur ut rem 45.1
scelestissimam non malitia sed indignatione uideatur audere,
sic Atreus apud Varium 'iam fero' inquit 'infandissima, iam
facere cogor'. Quanto magis eis quibus cura famae fuit con-
seruandus est hic uel ambitus. Quare et cum Ciceroni dabimus 46.1
consilium ut Antonium roget, uel etiam ut Philippicas,
ita uitam pollicente eo, exurat, non cupiditatem lucis ad-
legabimus (haec enim si ualet in animo eius, tacentibus quoque
nobis ualet), sed ut se rei publicae seruet hortabimur—hac 47.1
illi opus est occasione, ne eum talium precum pudeat: et
C. Caesari suadentes regnum adfirmabimus stare iam rem
publicam nisi uno regente non posse. Nam qui de re nefaria
deliberat id solum quaerit, quo modo quam minimum pec- 5
care uideatur.
  Multum refert etiam quae sit persona suadentis, quia, 48.1
ante acta uita si inlustris fuit aut clarius genus aut aetas aut
fortuna adfert expectationem, prouidendum est ne quae
dicuntur ab eo qui dicit dissentiant. At his contraria sum-
missiorem quendam modum postulant. Nam quae in aliis 5
libertas est, in aliis licentia uocatur, et quibusdam sufficit
auctoritas, quosdam ratio ipsa aegre tuetur.
  Ideoque longe mihi difficillimae uidentur prosopopoeiae, 49.1
in quibus ad relicum suasoriae laborem accedit etiam
personae difficultas: namque idem illud aliter Caesar, aliter
Cicero, aliter Cato suadere debebit. Vtilissima uero haec
exercitatio, uel quod duplicis est operis uel quod poetis 5
quoque aut historiarum futuris scriptoribus plurimum con-
fert: uerum et oratoribus necessaria. Nam sunt multae a 50.1
Graecis Latinisque compositae orationes quibus alii ute-
rentur, ad quorum condicionem uitamque aptanda quae
dicebantur fuerunt. An eodem modo cogitauit aut eandem
personam induit Cicero cum scriberet Cn. Pompeio et cum 5
T. Ampio ceterisue, ac non unius cuiusque eorum fortunam,
dignitatem, res gestas intuitus omnium quibus uocem dabat
etiam imaginem expressit, ut melius quidem sed tamen ipsi
dicere uiderentur? Neque enim minus uitiosa est oratio si 51.1
ab homine quam si a re cui accommodari debuit dissidet.
Ideoque Lysias optime uidetur in iis quae scribebat indoctis
seruasse ueritatis fidem. Enimuero praecipue declamatoribus
considerandum est quid cuique personae conueniat, qui 5
paucissimas controuersias ita dicunt ut aduocati: plerumque
filii patres diuites senes asperi lenes auari, denique super-
stitiosi timidi derisores fiunt, ut uix comoediarum actoribus
plures habitus in pronuntiando concipiendi sint quam his in
dicendo. Quae omnia possunt uideri prosopopoeiae, quam 52.1
ego suasoriis subieci quia nullo alio ab his quam persona
distat: quamquam haec aliquando etiam in controuersias
ducitur quae ex historiis compositae certis agentium nomini-
bus continentur. Neque ignoro plerumque exercitationis 53.1
gratia poni et poeticas et historicas, ut Priami uerba apud
Achillem aut Sullae dictaturam deponentis in contione. Sed
haec in partem cedent trium generum in quae causas diuisi-
mus. Nam et rogare, indicare, rationem reddere et alia de 5
quibus supra dictum est uarie atque ut res tulit in materia
iudiciali deliberatiua demonstratiua solemus, frequentissime 54.1
uero in his utimur ficta personarum quas ipsi substituimus
oratione: ut apud Ciceronem pro Caelio Clodiam et Caecus
Appius et Clodius frater, ille in castigationem, hic in exhor-
tationem uitiorum compositus, adloquitur. 5
  Solent in scholis fingi materiae ad deliberandum similiores 55.1
controuersiis et ex utroque genere commixtae, ut cum apud
C. Caesarem consultatio de poena Theodoti ponitur; constat
enim accusatione et defensione causa eius, quod est iudi-
cialium proprium, permixta tamen est et utilitatis ratio: an 56.1
pro Caesare fuerit occidi Pompeium, an timendum a rege
bellum si Theodotus sit occisus, an id minime oportunum
hoc tempore et periculosum et certe longum sit futurum.
Quaeritur et de honesto: deceatne Caesarem ultio Pompei, 57.1
an sit uerendum ne peiorem faciat suarum partium causam
si Pompeium indignum morte fateatur. Quod genus accidere 58.1
etiam ueritati potest.
  Non simplex autem circa suasorias error in plerisque de-
clamatoribus fuit, qui dicendi genus in his diuersum atque
in totum illi iudiciali contrarium esse existimauerunt. Nam 5
et principia abrupta et concitatam semper orationem et in
uerbis effusiorem, ut ipsi uocant, cultum adfectauerunt, et
earum breuiores utique commentarios quam legalis materiae
facere elaborarunt. Ego porro ut prohoemio uideo non utique 59.1
opus esse suasoriis propter quas dixi supra causas, ita cur
initio furioso sit exclamandum non intellego, cum proposita
consultatione rogatus sententiam, si modo est sanus, non
quiritet, sed quam maxime potest ciuili et humano ingressu 5
mereri adsensum deliberantis uelit. Cur autem torrens et 60.1
utique aequaliter concitata sit in ea dicentis oratio cum uel
praecipue moderationem rationemque consilia desiderent?
Neque ego negauerim saepius subsidere in controuersiis im-
petum dicendi prohoemio narratione argumentis, quae si 5
detrahas id fere supererit quo suasoriae constant, uerum id
quoque aequalius erit, non tumultuosius atque turbidius.
Verborum autem magnificentia non ualidius est adfectanda 61.1
suasorias declamantibus, sed contingit magis. Nam et per-
sonae fere magnae fingentibus placent, regum principum
senatus populi, et res ampliores: ita cum uerba rebus apten-
tur, ipso materiae nitore clarescunt. Alia ueri consilii ratio 62.1
est, ideoque Theophrastus quam maxime remotum ab omni
adfectatione in deliberatiuo genere uoluit esse sermonem,
secutus in hoc auctoritatem praeceptoris sui, quamquam
dissentire ab eo non timide solet. Namque Aristoteles ido- 63.1
neam maxime ad scribendum demonstratiuam proximamque
ab ea iudicialem putauit, uidelicet quoniam prior illa tota
esset ostentationis, haec secunda egeret artis uel ad fallen-
dum, si ita poposcisset utilitas, consilia fide prudentiaque 5
constarent. Quibus in demonstratiua consentio (nam et 64.1
omnes alii scriptores idem tradiderunt), in iudiciis autem
consiliisque secundum condicionem ipsius quae tractabitur
rei accommodandam dicendi credo rationem. Nam et Philip- 65.1
picas Demosthenis isdem quibus habitas in iudiciis orationes
uideo eminere uirtutibus, et Ciceronis sententiae et con-
tiones non minus clarum quam est in accusationibus ac
defensionibus eloquentiae lumen ostendunt. Dicit tamen 5
idem de suasoria hoc modo: 'tota autem oratio simplex et
grauis et sententiis debet ornatior esse quam uerbis'. Vsum 66.1
exemplorum nulli materiae magis conuenire merito fere
omnes consentiunt, cum plerumque uideantur respondere
futura praeteritis habeaturque experimentum uelut quod-
dam rationis testimonium. Breuitas quoque aut copia non 67.1
genere materiae sed modo constat; nam ut in consiliis
plerumque simplicior quaestio est, ita saepe in causis minor.
  Quae omnia uera esse sciet si quis non orationes modo sed
historias etiam (namque in his contiones atque sententiae 5
plerumque suadendi ac dissuadendi funguntur officio) legere
maluerit quam in commentariis rhetorum consenescere; in- 68.1
ueniet enim nec in consiliis abrupta initia et concitatius saepe
in iudiciis dictum et uerba aptata rebus in utroque genere et
breuiores aliquando causarum orationes quam sententiarum.
Ne illa quidem in iis uitia deprendet, quibus quidam decla- 69.1
matores laborant, quod et contra sentientibus inhumane
conuiciantur et ita plerumque dicunt tamquam ab iis qui
deliberat utique dissentiat: ideoque obiurgantibus similiores
sunt quam suadentibus. Haec adulescentes sibi scripta sciant, 70.1
ne aliter quam dicturi sunt exerceri uelint et in desuescendis
morentur. Ceterum cum aduocari coeperint in consilia ami-
corum, dicere sententiam in senatu, suadere si quid consulet
princeps, quod praeceptis fortasse non credant usu doce- 5
buntur.