Deliberatiuas quoque miror a quibusdam sola utilitate
|
3.8.1.1
|
finitas. Ac si quid in his unum sequi oporteret, potior fuisset
|
|
apud me Ciceronis sententia, qui hoc materiae genus digni-
|
|
tate maxime contineri putat. Nec dubito quin ii qui sunt in
|
|
illa priore sententia secundum opinionem pulcherrimam ne
|
5
|
utile quidem nisi quod honestum esset existimarint. Et est
|
2.1
|
haec ratio uerissima, si consilium contingat semper bono-
|
|
rum atque sapientium. Verum apud imperitos, apud quos
|
|
frequenter dicenda sententia est, populumque praecipue, qui
|
|
ex pluribus constat indoctis, discernenda sunt haec et secun-
|
5
|
dum communes magis intellectus loquendum. Sunt enim
|
3.1
|
multi qui etiam quae credunt honesta non tamen satis eadem
|
|
utilia quoque existiment, quae turpia esse dubitare non
|
|
possunt utilitatis specie ducti probent, ut foedus Numanti-
|
|
num iugumque Caudinum.
|
5
|
Ne qualitatis quidem statu, in quo et honestorum et
|
4.1
|
utilium quaestio est, complecti eas satis est. Nam frequenter
|
|
in his etiam coniecturae locus est: nonnumquam tractatur
|
|
aliqua finitio, aliquando etiam legales possunt incidere trac-
|
|
tatus, in priuata maxime consilia, si quando ambigetur an
|
5
|
liceat. De coniectura paulo post pluribus. Interim est finitio
|
5.1
|
apud Demosthenen 'det Halonnesum Philippus an reddat',
|
|
apud Ciceronem in Philippicis 'quid sit tumultus'. Quid?
|
|
non illa similis iudicialium quaestio de statua Serui Sul-
|
|
pici, 'an iis demum ponenda sit qui in legatione ferro sunt
|
5
|
interempti'? Ergo pars deliberatiua, quae eadem suasoria
|
6.1
|
dicitur, de tempore futuro consultans quaerit etiam de prae-
|
|
terito. Officiis constat duobus suadendi ac dissuadendi.
|
|
Prohoemio quale est in iudicialibus non ubique eget, quia
|
|
conciliatus est ei quisque quem consulit. Initium tamen
|
5
|
quodcumque debet habere aliquam prohoemii speciem;
|
|
neque enim abrupte nec unde libuit incipiendum, quia est
|
|
aliquid in omni materia naturaliter primum. In senatu et
|
7.1
|
utique in contionibus eadem ratio quae apud iudices ad-
|
|
quirendae sibi plerumque eorum apud quos dicendum sit
|
|
beniuolentiae. Nec mirum, cum etiam in panegyricis petatur
|
|
audientium fauor, ubi emolumentum non utilitate aliqua,
|
5
|
sed in sola laude consistit. Aristoteles quidem, nec sine causa,
|
8.1
|
putat et a nostra et ab eius qui dissentiet persona duci fre-
|
|
quenter in consiliis exordium, quasi mutuantibus hoc nobis
|
|
a iudiciali genere, nonnumquam etiam ut minor res maiorue
|
|
uideatur: in demonstratiuis uero prohoemia esse maxime
|
5
|
libera existimat: nam et longe a materia duci, ut in Helenae
|
9.1
|
laude Isocrates fecerit, et ex aliqua rei uicinia, ut idem in
|
|
Panegyrico, cum queritur plus honoris corporum quam ani-
|
|
morum uirtutibus dari, et Gorgias in Olympico laudans eos
|
|
qui primi tales instituerint conuentus. Quos secutus uidelicet
|
5
|
C. Sallustius in bello Iugurthino et Catilinae nihil ad
|
|
historiam pertinentibus principiis orsus est.
|
|
Sed nunc ad suasoriam: in qua, etiam cum prohoemio
|
10.1
|
utemur, breuiore tamen et uelut quodam capite tantum et
|
|
initio debebimus esse contenti. Narrationem uero numquam
|
|
exigit priuata deliberatio, eius dumtaxat rei de qua dicenda
|
|
sententia est, quia nemo ignorat id de quo consulit. Extrin-
|
11.1
|
secus possunt pertinentia ad deliberationem multa narrari.
|
|
In contionibus saepe est etiam illa quae ordinem rei docet
|
|
necessaria. Adfectus ut quae maxime postulat: nam et con-
|
12.1
|
citanda et lenienda frequenter est ira, et ad metum cupidita-
|
|
tem odium conciliationem inpellendi animi. Nonnumquam
|
|
etiam mouenda miseratio, siue ut auxilium obsessis feratur
|
|
suadere oportebit, siue sociae ciuitatis euersionem deflebi-
|
5
|
mus. Valet autem in consiliis auctoritas plurimum. Nam et
|
13.1
|
prudentissimus esse haberique et optimus debet qui senten-
|
|
tiae suae de utilibus atque honestis credere omnes uelit. In
|
|
iudiciis enim uulgo fas habetur indulgere aliquid studio suo:
|
|
consilia nemo est qui neget secundum mores dari.
|
5
|
Graecorum quidem plurimi omne hoc officium contionale
|
14.1
|
esse iudicauerunt et in sola rei publicae administratione
|
|
posuerunt; quin et Cicero in hac maxime parte uersatur.
|
|
Ideoque suasuris de pace bello copiis operibus uectigalibus
|
|
haec duo esse praecipue nota uoluit, uires ciuitatis et mores,
|
5
|
ut ex natura cum ipsarum rerum, tum audientium ratio
|
|
suadendi duceretur. Nobis maior in re uidetur uarietas; nam
|
15.1
|
et consultantium et consiliorum plura sunt genera.
|
|
Quare in suadendo ac dissuadendo tria primum spectanda
|
|
erunt: quid sit de quo deliberetur, qui sint qui deliberent,
|
|
qui sit qui suadeat. Rem de qua deliberatur aut certum est
|
16.1
|
posse fieri aut incertum. Si incertum, haec erit quaestio sola
|
|
aut potentissima; saepe enim accidet ut prius dicamus ne si
|
|
possit quidem fieri esse faciendum, deinde fieri non posse.
|
|
Cum autem de hoc quaeritur, coniectura est: an Isthmos
|
5
|
intercidi, an siccari palus Pomptina, an portus fieri Ostiae
|
|
possit, an Alexander terras ultra Oceanum sit inuenturus.
|
|
Sed in iis quoque quae constabit posse fieri coniectura
|
17.1
|
aliquando erit, si quaeretur an utique futurum sit ut
|
|
Carthaginem superent Romani, ut redeat Hannibal si Scipio
|
|
exercitum in Africam transtulerit, ut seruent fidem Samni-
|
|
tes si Romani arma deposuerint. Quaedam et fieri posse et
|
5
|
futura esse credibile est, sed aut alio tempore aut alio loco
|
|
aut alio modo.
|
|
Vbi coniecturae non erit locus, alia sunt intuenda. Et
|
18.1
|
primum aut propter ipsam rem de qua sententiae rogantur
|
|
consultabitur, aut propter alias interuenientes extrinsecus
|
|
causas. Propter ipsam: 'deliberant patres conscripti an
|
|
stipendium militi constituant'. Haec materia simplex erit.
|
19.1
|
Accedunt causae aut faciendi (ut 'deliberant patres conscripti
|
|
an Fabios dedant Gallis bellum minitantibus') aut non
|
|
faciendi: 'deliberat C. Caesar an perseueret in Germaniam
|
|
ire cum milites passim testamenta facerent'. Hae suasoriae
|
20.1
|
duplices sunt. Nam et illic causa deliberandi est quod bellum
|
|
Galli minitentur, esse tamen potest quaestio dedendine
|
|
fuerint etiam citra hanc denuntiationem qui contra fas, cum
|
|
legati missi essent, proelium inierint, regemque ad quem
|
5
|
mandata acceperant trucidarint: et hic nihil Caesar sine
|
21.1
|
dubio deliberaret nisi propter hanc militum perturbationem,
|
|
est tamen locus quaerendi an citra hunc quoque casum pene-
|
|
trandum in Germaniam fuerit. Semper autem de eo prius
|
|
loquemur de quo deliberari etiam detractis sequentibus
|
5
|
possit.
|
|
Partes suadendi quidam putauerunt honestum utile neces-
|
22.1
|
sarium. Ego non inuenio huic tertiae locum. Quantalibet
|
|
enim uis ingruat, aliquid fortasse pati necesse sit, nihil facere,
|
|
de faciendo autem deliberatur. Quod si hanc uocant necessi-
|
23.1
|
tatem in quam homines grauiorum metu coguntur, utilitatis
|
|
erit quaestio, ut si obsessi et inpares et aqua ciboque defecti
|
|
de facienda ad hostem deditione deliberent et dicatur 'ne-
|
|
cesse est'; nempe sequitur ut hoc subiciatur: 'alioqui pereun-
|
5
|
dum est': ita propter id ipsum non est necesse, quia perire
|
|
potius licet; denique non fecerunt Saguntini nec in rate
|
|
Opitergina circumuenti. Igitur in his quoque causis aut de
|
24.1
|
sola utilitate ambigetur aut quaestio inter utile atque hone-
|
|
stum consistet. At enim si quis liberos procreare uolet, necesse
|
|
habet ducere uxorem. Quis dubitat? Sed ei qui pater uult
|
|
fieri liqueat necesse est uxorem esse ducendam. Itaque mihi
|
25.1
|
ne consilium quidem uidetur ubi necessitas est, non magis
|
|
quam ubi constat quid fieri non posse: omnis enim deliberatio
|
|
de dubiis est. Melius igitur qui tertiam partem duxerunt
|
|
δυνατόν, quod nostri 'possibile' nominant: quae ut dura
|
5
|
uideatur appellatio, tamen sola est. Quas partes non omnes
|
26.1
|
in omnem cadere suasoriam manifestius est quam ut docen-
|
|
dum sit. Tamen apud plerosque earum numerus augetur: a
|
|
quibus ponuntur ut partes quae superiorum species sunt
|
|
partium. Nam fas iustum pium aecum, mansuetum quoque
|
5
|
(sic enim sunt interpretati τὸ ἥμερον), et si qua adhuc adicere
|
|
quis eiusdem generis uelit, subici possunt honestati. An
|
27.1
|
sit autem facile, magnum, iucundum, sine periculo, ad
|
|
quaestionem pertinet utilitatis. Qui loci oriuntur ex con-
|
|
tradictione: est quidem utile sed difficile paruum iniucundum
|
|
periculosum. Tamen quibusdam uidetur esse nonnumquam de
|
28.1
|
iucunditate sola consultatio, ut si de aedificando theatro,
|
|
instituendis ludis deliberetur. Sed neminem adeo solutum
|
|
luxu puto ut nihil in causa suadendi sequatur praeter uolup-
|
|
tatem. Praecedat enim semper aliquid necesse est, ut in ludis
|
29.1
|
honor deorum, in theatro non inutilis laborum remissio,
|
|
deformis et incommoda turbae, si id non sit, conflictatio, et
|
|
nihilo minus eadem illa religio, cum theatrum ueluti quod-
|
|
dam illius sacri templum uocabimus. Saepe uero et utilitatem
|
30.1
|
despiciendam esse dicimus ut honesta faciamus (ut cum illis
|
|
Opiterginis damus consilium ne se hostibus dedant, quam-
|
|
quam perituri sint nisi fecerint) et utilia honestis praeferi-
|
|
mus, ut cum suademus ut bello Punico serui armentur. Sed
|
31.1
|
tamen neque hic plane concedendum est esse id inhonestum
|
|
(liberos enim natura omnis et isdem constare elementis, et
|
|
fortasse antiquis etiam nobilibus ortos dici potest), et illic,
|
|
ubi manifestum periculum est, opponenda alia, ut crudelius
|
5
|
etiam perituros adfirmemus si se dediderint, siue hostis non
|
|
seruarit fidem, siue Caesar uicerit, quod est uero similius.
|
|
Haec autem quae tantum inter se pugnant plerumque
|
32.1
|
nominibus deflecti solent. Nam et utilitas ipsa expugnatur
|
|
ab iis qui dicunt non solum potiora esse honesta quam utilia,
|
|
sed ne utilia quidem esse quae non sint honesta: et contra,
|
|
quod nos honestum, illi uanum, ambitiosum, stolidum
|
5
|
uerbis quam re probabilius uocant. Nec tantum inutilibus
|
33.1
|
comparantur utilia, sed inter se quoque ipsa, ut si ex duobus
|
|
eligamus, in altero quid sit magis, in altero quid sit minus.
|
|
Crescit hoc adhuc; nam interim triplices etiam suasoriae
|
|
incidunt, ut cum Pompeius deliberabat Parthos an Africam
|
5
|
an Aegyptum peteret. Ita non tantum utrum melius sed
|
|
quid sit optimum quaeritur, itemque contra. Nec umquam
|
34.1
|
incidet in hoc genere materiae dubitatio rei quae undique
|
|
secundum nos sit; nam ubi contradictioni locus non est,
|
|
quae potest esse causa dubitandi? Ita fere omnis suasoria
|
|
nihil est aliud quam comparatio, uidendumque quid con-
|
5
|
secuturi simus et per quid, ut aestimari possit plus in eo quod
|
|
petimus sit commodi, an uero in eo per quod petimus incom-
|
|
modi. Est utilitatis et in tempore quaestio: 'expedit, sed non
|
35.1
|
nunc', et in loco: 'non hic', et in persona: 'non nobis', 'non
|
|
contra hos', et in genere agendi: 'non sic', et in modo:
|
|
'non in tantum'.
|
|
Sed personam saepius decoris gratia intuemur: quae et in
|
5
|
nobis et in iis qui deliberant spectanda est. Itaque quamuis
|
36.1
|
exempla plurimum in consiliis possint, quia facillime ad con-
|
|
sentiendum homines ducuntur experimentis, refert tamen
|
|
quorum auctoritas et quibus adhibeatur: diuersi sunt enim
|
|
deliberantium animi, duplex condicio. Nam consultant aut
|
37.1
|
plures aut singuli, sed in utrisque differentia, quia et in pluri-
|
|
bus multum interest senatus sit an populus, Romani an
|
|
Fidenates, Graeci an barbari, et in singulis Catoni petendos
|
|
honores suadeamus an C. Mario, de ratione belli Scipio prior
|
5
|
an Fabius deliberet. Proinde intuenda sexus dignitas aetas;
|
38.1
|
sed mores praecipue discrimen dabunt. Et honesta quidem
|
|
honestis suadere facillimum est; si uero apud turpes recta
|
|
optinere conabimur, ne uideamur exprobrare diuersam uitae
|
|
sectam cauendum, et animus deliberantis non ipsa honesti
|
39.1
|
natura, quam ille non respicit, permouendus, sed laude, uulgi
|
|
opinione, et, si parum proficiet haec uanitas, secutura ex his
|
|
utilitate, aliquanto uero magis obiciendo aliquos, si diuersa
|
|
fecerint, metus. Nam praeter id, quod his leuissimi cuiusque
|
40.1
|
animus facillime terretur, nescio an etiam naturaliter apud
|
|
plurimos plus ualeat malorum timor quam spes bonorum,
|
|
sicut facilior eisdem turpium quam honestorum intellectus
|
|
est. Aliquando bonis quoque suadentur parum decora, dan-
|
41.1
|
tur parum bonis consilia in quibus ipsorum qui consulunt
|
|
spectatur utilitas. Nec me fallit quae statim cogitatio subire
|
|
possit legentem: hoc ergo praecipis et hoc fas putas? Poterat
|
42.1
|
me liberare Cicero, qui ita scribit ad Brutum, praepositis
|
|
plurimis quae honeste suaderi Caesari possint: 'Simne bonus
|
|
uir si haec suadeam? Minime. Suasoris enim finis est utilitas
|
|
eius cui quisque suadet. At recta sunt: quis negat? Sed non
|
5
|
est semper rectis in suadendo locus'. Sed quia est altior
|
|
quaestio nec tantum ad suasorias pertinet, destinatus est
|
|
mihi hic locus duodecimo, qui summus futurus est, libro.
|
|
Nec ego quicquam fieri turpiter uelim. Verum interim haec
|
43.1
|
uel ad scholarum exercitationes pertinere credantur: nam
|
|
et iniquorum ratio noscenda est, ut melius aequa tueamur.
|
|
Interim si quis bono inhonesta suadebit, meminerit non
|
44.1
|
suadere tamquam inhonesta, ut quidam declamatores Sex-
|
|
tum Pompeium ad piraticam propter hoc ipsum, quod turpis
|
|
et crudelis sit, inpellunt, sed dandus illis deformibus color—
|
|
idque etiam apud malos: neque enim quisquam est tam malus
|
5
|
ut uideri uelit. Sic Catilina apud Sallustium loquitur ut rem
|
45.1
|
scelestissimam non malitia sed indignatione uideatur audere,
|
|
sic Atreus apud Varium 'iam fero' inquit 'infandissima, iam
|
|
facere cogor'. Quanto magis eis quibus cura famae fuit con-
|
|
seruandus est hic uel ambitus. Quare et cum Ciceroni dabimus
|
46.1
|
consilium ut Antonium roget, uel etiam ut Philippicas,
|
|
ita uitam pollicente eo, exurat, non cupiditatem lucis ad-
|
|
legabimus (haec enim si ualet in animo eius, tacentibus quoque
|
|
nobis ualet), sed ut se rei publicae seruet hortabimur—hac
|
47.1
|
illi opus est occasione, ne eum talium precum pudeat: et
|
|
C. Caesari suadentes regnum adfirmabimus stare iam rem
|
|
publicam nisi uno regente non posse. Nam qui de re nefaria
|
|
deliberat id solum quaerit, quo modo quam minimum pec-
|
5
|
care uideatur.
|
|
Multum refert etiam quae sit persona suadentis, quia,
|
48.1
|
ante acta uita si inlustris fuit aut clarius genus aut aetas aut
|
|
fortuna adfert expectationem, prouidendum est ne quae
|
|
dicuntur ab eo qui dicit dissentiant. At his contraria sum-
|
|
missiorem quendam modum postulant. Nam quae in aliis
|
5
|
libertas est, in aliis licentia uocatur, et quibusdam sufficit
|
|
auctoritas, quosdam ratio ipsa aegre tuetur.
|
|
Ideoque longe mihi difficillimae uidentur prosopopoeiae,
|
49.1
|
in quibus ad relicum suasoriae laborem accedit etiam
|
|
personae difficultas: namque idem illud aliter Caesar, aliter
|
|
Cicero, aliter Cato suadere debebit. Vtilissima uero haec
|
|
exercitatio, uel quod duplicis est operis uel quod poetis
|
5
|
quoque aut historiarum futuris scriptoribus plurimum con-
|
|
fert: uerum et oratoribus necessaria. Nam sunt multae a
|
50.1
|
Graecis Latinisque compositae orationes quibus alii ute-
|
|
rentur, ad quorum condicionem uitamque aptanda quae
|
|
dicebantur fuerunt. An eodem modo cogitauit aut eandem
|
|
personam induit Cicero cum scriberet Cn. Pompeio et cum
|
5
|
T. Ampio ceterisue, ac non unius cuiusque eorum fortunam,
|
|
dignitatem, res gestas intuitus omnium quibus uocem dabat
|
|
etiam imaginem expressit, ut melius quidem sed tamen ipsi
|
|
dicere uiderentur? Neque enim minus uitiosa est oratio si
|
51.1
|
ab homine quam si a re cui accommodari debuit dissidet.
|
|
Ideoque Lysias optime uidetur in iis quae scribebat indoctis
|
|
seruasse ueritatis fidem. Enimuero praecipue declamatoribus
|
|
considerandum est quid cuique personae conueniat, qui
|
5
|
paucissimas controuersias ita dicunt ut aduocati: plerumque
|
|
filii patres diuites senes asperi lenes auari, denique super-
|
|
stitiosi timidi derisores fiunt, ut uix comoediarum actoribus
|
|
plures habitus in pronuntiando concipiendi sint quam his in
|
|
dicendo. Quae omnia possunt uideri prosopopoeiae, quam
|
52.1
|
ego suasoriis subieci quia nullo alio ab his quam persona
|
|
distat: quamquam haec aliquando etiam in controuersias
|
|
ducitur quae ex historiis compositae certis agentium nomini-
|
|
bus continentur. Neque ignoro plerumque exercitationis
|
53.1
|
gratia poni et poeticas et historicas, ut Priami uerba apud
|
|
Achillem aut Sullae dictaturam deponentis in contione. Sed
|
|
haec in partem cedent trium generum in quae causas diuisi-
|
|
mus. Nam et rogare, indicare, rationem reddere et alia de
|
5
|
quibus supra dictum est uarie atque ut res tulit in materia
|
|
iudiciali deliberatiua demonstratiua solemus, frequentissime
|
54.1
|
uero in his utimur ficta personarum quas ipsi substituimus
|
|
oratione: ut apud Ciceronem pro Caelio Clodiam et Caecus
|
|
Appius et Clodius frater, ille in castigationem, hic in exhor-
|
|
tationem uitiorum compositus, adloquitur.
|
5
|
Solent in scholis fingi materiae ad deliberandum similiores
|
55.1
|
controuersiis et ex utroque genere commixtae, ut cum apud
|
|
C. Caesarem consultatio de poena Theodoti ponitur; constat
|
|
enim accusatione et defensione causa eius, quod est iudi-
|
|
cialium proprium, permixta tamen est et utilitatis ratio: an
|
56.1
|
pro Caesare fuerit occidi Pompeium, an timendum a rege
|
|
bellum si Theodotus sit occisus, an id minime oportunum
|
|
hoc tempore et periculosum et certe longum sit futurum.
|
|
Quaeritur et de honesto: deceatne Caesarem ultio Pompei,
|
57.1
|
an sit uerendum ne peiorem faciat suarum partium causam
|
|
si Pompeium indignum morte fateatur. Quod genus accidere
|
58.1
|
etiam ueritati potest.
|
|
Non simplex autem circa suasorias error in plerisque de-
|
|
clamatoribus fuit, qui dicendi genus in his diuersum atque
|
|
in totum illi iudiciali contrarium esse existimauerunt. Nam
|
5
|
et principia abrupta et concitatam semper orationem et in
|
|
uerbis effusiorem, ut ipsi uocant, cultum adfectauerunt, et
|
|
earum breuiores utique commentarios quam legalis materiae
|
|
facere elaborarunt. Ego porro ut prohoemio uideo non utique
|
59.1
|
opus esse suasoriis propter quas dixi supra causas, ita cur
|
|
initio furioso sit exclamandum non intellego, cum proposita
|
|
consultatione rogatus sententiam, si modo est sanus, non
|
|
quiritet, sed quam maxime potest ciuili et humano ingressu
|
5
|
mereri adsensum deliberantis uelit. Cur autem torrens et
|
60.1
|
utique aequaliter concitata sit in ea dicentis oratio cum uel
|
|
praecipue moderationem rationemque consilia desiderent?
|
|
Neque ego negauerim saepius subsidere in controuersiis im-
|
|
petum dicendi prohoemio narratione argumentis, quae si
|
5
|
detrahas id fere supererit quo suasoriae constant, uerum id
|
|
quoque aequalius erit, non tumultuosius atque turbidius.
|
|
Verborum autem magnificentia non ualidius est adfectanda
|
61.1
|
suasorias declamantibus, sed contingit magis. Nam et per-
|
|
sonae fere magnae fingentibus placent, regum principum
|
|
senatus populi, et res ampliores: ita cum uerba rebus apten-
|
|
tur, ipso materiae nitore clarescunt. Alia ueri consilii ratio
|
62.1
|
est, ideoque Theophrastus quam maxime remotum ab omni
|
|
adfectatione in deliberatiuo genere uoluit esse sermonem,
|
|
secutus in hoc auctoritatem praeceptoris sui, quamquam
|
|
dissentire ab eo non timide solet. Namque Aristoteles ido-
|
63.1
|
neam maxime ad scribendum demonstratiuam proximamque
|
|
ab ea iudicialem putauit, uidelicet quoniam prior illa tota
|
|
esset ostentationis, haec secunda egeret artis uel ad fallen-
|
|
dum, si ita poposcisset utilitas, consilia fide prudentiaque
|
5
|
constarent. Quibus in demonstratiua consentio (nam et
|
64.1
|
omnes alii scriptores idem tradiderunt), in iudiciis autem
|
|
consiliisque secundum condicionem ipsius quae tractabitur
|
|
rei accommodandam dicendi credo rationem. Nam et Philip-
|
65.1
|
picas Demosthenis isdem quibus habitas in iudiciis orationes
|
|
uideo eminere uirtutibus, et Ciceronis sententiae et con-
|
|
tiones non minus clarum quam est in accusationibus ac
|
|
defensionibus eloquentiae lumen ostendunt. Dicit tamen
|
5
|
idem de suasoria hoc modo: 'tota autem oratio simplex et
|
|
grauis et sententiis debet ornatior esse quam uerbis'. Vsum
|
66.1
|
exemplorum nulli materiae magis conuenire merito fere
|
|
omnes consentiunt, cum plerumque uideantur respondere
|
|
futura praeteritis habeaturque experimentum uelut quod-
|
|
dam rationis testimonium. Breuitas quoque aut copia non
|
67.1
|
genere materiae sed modo constat; nam ut in consiliis
|
|
plerumque simplicior quaestio est, ita saepe in causis minor.
|
|
Quae omnia uera esse sciet si quis non orationes modo sed
|
|
historias etiam (namque in his contiones atque sententiae
|
5
|
plerumque suadendi ac dissuadendi funguntur officio) legere
|
|
maluerit quam in commentariis rhetorum consenescere; in-
|
68.1
|
ueniet enim nec in consiliis abrupta initia et concitatius saepe
|
|
in iudiciis dictum et uerba aptata rebus in utroque genere et
|
|
breuiores aliquando causarum orationes quam sententiarum.
|
|
Ne illa quidem in iis uitia deprendet, quibus quidam decla-
|
69.1
|
matores laborant, quod et contra sentientibus inhumane
|
|
conuiciantur et ita plerumque dicunt tamquam ab iis qui
|
|
deliberat utique dissentiat: ideoque obiurgantibus similiores
|
|
sunt quam suadentibus. Haec adulescentes sibi scripta sciant,
|
70.1
|
ne aliter quam dicturi sunt exerceri uelint et in desuescendis
|
|
morentur. Ceterum cum aduocari coeperint in consilia ami-
|
|
corum, dicere sententiam in senatu, suadere si quid consulet
|
|
princeps, quod praeceptis fortasse non credant usu doce-
|
5
|
buntur.
|
|