Sunt qui narrationi propositionem subiungant tam- 4.4.1.1
quam partem iudicialis materiae: cui opinioni respondimus.
Mihi autem propositio uidetur omnis confirmationis initium:
quod non modo in ostendenda quaestione principali, sed
nonnumquam etiam in singulis argumentis poni solet, maxi- 5
meque in iis quae ἐπιχειρήματα uocantur. Sed nunc de priore 2.1
loquimur. Ea non semper uti necesse est. Aliquando enim
sine propositione quoque satis manifestum est quid in quaes-
tione uersetur, utique si narratio ibi finem habet ubi initium
quaestio, adeo ut aliquando subiungatur expositioni quae 5
solet in argumentis esse summa collectio: 'haec si ut exposui
gesta sunt, iudices, insidiator superatus est, ui uicta uis uel
potius oppressa uirtute audacia est'. Nonnumquam ualde 3.1
est utilis, praecipue ubi res defendi non potest et de iure
quaeritur, ut pro eo qui pecuniam priuatam de templo sus-
tulit: 'sacrilegii agitur, de sacrilegio cognoscitis', ut iudex
intellegat id unum esse officii sui quaerere, an id quod obici- 5
tur sacrilegium sit. Item in causis obscuris aut multiplicibus, 4.1
nec semper propter hoc solum, ut sit causa lucidior, sed ali-
quando etiam ut magis moueat. Mouet autem si protinus
subtexantur aliqua quae prosint: 'lex aperte scripta est, ut
peregrinus qui murum ascenderit morte multetur: pere- 5
grinum te esse certum est: quin ascenderis murum non
quaeritur: quid superest nisi ut te puniri oporteat?' Haec
enim propositio confessionem aduersarii premit et quodam
modo iudicandi moram tollit, nec indicat quaestionem, sed
adiuuat. 10
  Sunt autem propositiones et simplices et duplices uel 5.1
multiplices: quod accidit non uno modo. Nam et plura
crimina iunguntur, ut cum Socrates accusatus est quod cor-
rumperet iuuentutem et nouas superstitiones introduceret:
et singula ex pluribus colliguntur, ut cum legatio male gesta 5
obicitur Aeschini quod mentitus sit, quod nil ex mandatis
fecerit, quod moratus sit, quod munera acceperit. Recusatio 6.1
quoque pluris interim propositiones habet, ut contra peti-
tionem pecuniae: 'male petis: procuratorem enim tibi esse
non licuit: sed neque illi cuius nomine litigas habere procura-
torem; sed neque est heres eius a quo accepisse mutuam 5
dicor; sed nec ipsi debui'. Multiplicari haec in quantum libet 7.1
possunt, sed rem ostendisse satis est. Hae si ponantur singu-
lae subiectis probationibus, plures sunt propositiones: si
coniungantur, in partitionem cadunt.
  Est et nuda propositio, qualis fere in coniecturalibus: 8.1
'caedis ago', 'furtum obicio'; est ratione subiecta, ut: 'maies-
tatem minuit C. Cornelius; nam codicem tribunus plebis
ipse pro contione legit'. Praeter haec utimur propositione
aut nostra, ut: 'adulterium obicio', aut aduersarii, ut: 'adul- 5
terii mecum agitur', aut communi, ut: 'inter me et aduer-
sarium quaestio est uter sit intestato propior'. Nonnumquam
diuersas quoque iungimus: 'ego hoc dico, aduersarius hoc'.
  Habet interim uim propositionis, etiamsi per se non est 9.1
propositio, cum exposito rerum ordine subicimus: 'de
his cognoscitis', ut sit haec commonitio iudicis, quo se ad
quaestionem acrius intendat et uelut quodam tactu exci-
tatus finem esse narrationis et initium probationis intellegat, 5
et nobis confirmationem ingredientibus ipse quoque quodam
modo nouum audiendi sumat exordium.