Altercationis praecepta poterant uideri tunc inchoan- 6.4.1.1
da cum omnia quae ad continuam orationem pertinent
peregissem: nam est usus eius ordine ultimus; sed cum sit
posita in sola inuentione neque habere dispositionem possit
nec elocutionis ornamenta magnopere desideret aut circa me- 5
moriam et pronuntiationem laboret, prius quam secundam
quinque partium hanc quae tota ex prima pendet tractaturus
non alieno loco uideor. Quam scriptores alii fortasse ideo
reliquerunt quia satis ceteris praeceptis in hanc quoque uide-
batur esse prospectum. Constat enim aut intentione aut 2.1
depulsione, de quibus satis traditum est, quia quidquid in
actione perpetua circa probationes utile est, idem in hac
breui atque concisa prosit necesse est. Neque alia dicuntur
in altercatione, sed aliter, aut interrogando aut respondendo. 5
Cuius rei fere omnis obseruatio in illo testium loco excussa
nobis est. Tamen quia latius hoc opus adgressi sumus neque 3.1
perfectus orator sine hac uirtute dici potest, paulum in-
pendamus huic quoque peculiaris operae, quae quidem in
quibusdam causis ad uictoriam uel plurimum ualet. Nam ut 4.1
in qualitate generali, in qua rectene factum quid an contra
sit quaeritur, perpetua dominatur oratio, et quaestionem
finitionis actiones plerumque satis explicant et omnia paene
in quibus de facto constat aut coniectura artificiali ratione 5
colligitur: ita in iis causis, quae sunt frequentissimae, quae
uel solis extra artem probationibus uel mixtis continentur,
asperrima in hac parte dimicatio est, nec alibi dixeris magis
mucrone pugnari. Nam et firmissima quaeque memoriae 5.1
iudicis inculcanda sunt et praestandum quidquid in actione
promisimus et refellenda mendacia: nusquam est denique
qui cognoscit intentior. Nec inmerito quidam quamquam in
dicendo mediocres hac tamen altercandi praestantia merue- 5
runt nomen patronorum. At quidam, litigatoribus suis illum 6.1
modo ambitiosum declamandi sudorem praestitisse contenti,
cum turba laudantium destituunt subsellia, pugnamque
illam decretoriam imperitis ac saepe pullatae turbae relin-
cunt. Itaque uideas alios plerumque in iudiciis priuatis ad 7.1
actiones aduocari, alios ad probationem. Quae si diuidenda
sunt officia, hoc certe magis necessarium est, pudendumque
dictu si plus litigantibus prosunt minores. In publicis certe
iudiciis uox illa praeconis †praeter patronos† ipsum qui 5
egerit citat.
  Opus est igitur in primis ingenio ueloci ac mobili, animo 8.1
praesenti et acri. Non enim cogitandum, sed dicendum
statim est et prope sub conatu aduersarii manus exigenda.
Quare cum <in> omni parte huiusce officii plurimum facit
totas non diligenter modo sed etiam familiariter [nos] nosse 5
causas, tum in altercatione maxime necessarium est omnium
personarum instrumentorum temporum locorum habere no-
titiam: alioqui et tacendum erit saepe et aliis subicientibus
(plerumque autem studio loquendi fatue modo <monent>)
accedendum: quo nonnumquam accidit ut nostra credulitate 10
aliena stultitia erubescamus. Neque tamen cum his ipsis 9.1
monitoribus clam res erit: quidam faciunt <ut> aperte
quoque rixemur. Videas enim plerosque ira percitos excla-
mantis, ut iudex audiat contrarium id esse quod admoneant,
sciatque ille qui pronuntiaturus est in causa malum quod 5
tacetur. Quare bonus altercator uitio iracundiae careat; 10.1
nullus enim rationi magis obstat adfectus et fert extra
causam plerumque et deformia conuicia facere ac mereri cogit
et in ipsos nonnumquam iudices incitat. Melior moderatio
ac nonnumquam etiam patientia; neque enim refutanda 5
tantum quae ex contrario dicuntur, sed contemnenda ele-
uanda ridenda sunt, nec usquam plus loci recipit urbanitas.
Hoc, dum ordo est et pudor: contra turbantis audendum et
impudentiae fortiter resistendum. Sunt enim quidam prae- 11.1
duri in hoc oris, ut obstrepant ingenti clamore et medios
sermones intercipiant et omnia tumultu confundant, quos
ut non imitari, sic acriter propulsare oportebit, et ipsorum
improbitatem retundendo, et iudices uel praesidentis magi- 5
stratus appellando frequentius ut loquendi uices seruentur.
Non est res animi iacentis et mollis supra modum frontis,
fallitque plerumque quod probitas uocatur quae est inbe-
cillitas. Valet autem in altercatione plurimum acumen, quod 12.1
sine dubio ex arte non uenit (natura enim non docetur), arte
tamen adiuuatur. In qua praecipuum est semper id in oculis 13.1
habere de quo quaeritur et quod uolumus efficere: quod pro-
positum tenentes nec in rixam ibimus nec causae debita
tempora conuiciando conteremus, gaudebimusque si hoc
aduersarius facit. 5
  Omnia †tempore† fere parata sunt meditatis diligenter 14.1
quae [quid] aut ex aduerso dici aut responderi a nobis pos-
sunt. Nonnumquam tamen solet hoc quoque esse artis genus,
ut quaedam in actione dissimulata subito in altercando pro-
ferantur (est inopinatis eruptionibus aut incursioni ex in- 5
sidiis factae simillimum); id autem tum faciendum est cum
<est> aliquid cui responderi non statim possit, potuerit autem
si tempus ad disponendum fuisset. Nam quod fideliter fir-
mum est, a primis statim actionibus arripere optimum est,
quo saepius diutiusque dicatur. Illud uix saltem praecipien- 15.1
dum uidetur, ne turbidus et clamosus tantum sit altercator,
et quales fere sunt qui litteras nesciunt. Nam improbitas,
licet aduersario molesta sit, iudici inuisa est. Nocet etiam
diu pugnare in iis quae optinere non possis. Nam ubi uinci 16.1
necesse est, expedit cedere, quia, siue plura sunt de quibus
quaeritur, facilior erit in ceteris fides, siue unum, mitior
solet poena inrogari uerecundiae. Nam culpam, praesertim
deprensam, pertinaciter tueri culpa altera est. 5
  Dum stat acies, multi res consilii atque artis est ut erran- 17.1
tem aduersarium trahas et ire quam longissime cogas, ut
uana interim spe exultet. Ideo quaedam bene dissimulantur
instrumenta; instant enim et saepe discrimen omne com-
mittunt quod deesse nobis putant et faciunt probationibus 5
nostris auctoritatem postulando. Expedit etiam dare aliquid 18.1
aduersario quod pro se putet, quod adprehendens maius
aliquid cogatur dimittere: duas interim res proponere
quarum utramlibet male sit electurus, quod in altercatione
fit potentius quam in actione, quia in illa nobis ipsi respon- 5
demus, in hac aduersarium quasi confessum tenemus. Est in 19.1
primis acuti uidere quo iudex dicto moueatur, quid respuat:
quod et uultu saepissime et aliquando etiam dicto aliquo
factoue eius deprehenditur. Et instare proficientibus et ab
iis quae non adiuuent quam mollissime pedem oportet 5
referre. Faciunt hoc medici quoque, ut remedia proinde per-
seuerent adhibere uel desinant ut illa recipi uel respui
uident. Nonnumquam, si rem euoluere propositam facile 20.1
non sit, inferenda est alia quaestio, atque in eam iudex, si
fieri potest, auocandus. Quid enim, cum respondere non
possis, agendum est nisi ut aliud inuenias cui aduersarius
respondere non possit? In plerisque idem est, ut dixi, 21.1
qui circa testes locus, et personis modo distat, quod hic
patronorum inter se certamen, illic pugna inter testem et
patronum.
  Exercitatio uero huius rei longe facilior. Nam est utilissi- 5
mum frequenter cum aliquo qui sit studiorum eorundem
sumere materiam uel uerae uel etiam fictae controuersiae
et diuersas partes altercationis modo tueri: quod idem etiam
<in> simplici genere quaestionum fieri potest. Ne illud qui- 22.1
dem ignorare aduocatum uolo, quo quaeque ordine probatio
sit apud iudicem proferenda, cuius rei eadem <quae> in
argumentis ratio est, ut potentissima prima et summa
ponantur; illa enim ad credendum praeparant iudicem, 5
haec ad pronuntiandum.