| Rogatio Demosthenis | |
| Rogationem fert Demosthenes ne illi qui apud Chaeroneam capti erant | 339.pr.1 |
| a Philippo et gratis remissi consiliis publicis intersint. CD. | |
| DECLAMATIO | |
| Priusquam causas rogationis meae persequar, Athenienses, succurrit | 1.1 |
| mihi laudare vos et adcognoscere. Post adversum proelium, quod | |
| quidem ipsi qui rebus Philippi favent dolore ac rumoribus in maius | |
| extollunt, non pacem petistis, non de condicionibus ullis cum hoste | |
| tractastis; ipsos etiam repetendo captivos hoc ostendistis, curam esse | 5 |
| vobis ut bellum geri posset. Id cum fecistis pro maiorum vestrorum | 2.1 |
| opinione atque laude servataque usque ad hoc tempus gloria civitatis, | |
| tum etiam, ut arbitror, ratione quadam, quod nos victos non tam virtute | |
| hostis quam eorum qui pugnare noluissent timore existimabatis. Quam- | |
| libet igitur obliquis actionibus pars diversa, dum tueri mille istos captivos | 5 |
| videtur, pacem suadeat, animum virtutemque civitatis debilitare conetur, | |
| ego loquor apud eos qui non defecerunt. | |
| Sed multa me dicturum propter quae adprobari possit rogatio mea, | 3.1 |
| oratoriis artibus impedire pars adversa conatur. Negat enim rogationem | |
| contra leges accipiendam, negat adversus singulos. Quorum ego utrum- | 4.1 |
| que confiteor. Verum neque adversus leges esse existimo quidquid pro | |
| opinione ac pro dignitate civitatis petimus et cui nulla lex scripta ex | |
| contrario extat. Nam si quod est ius quo contineatur hoc, ut <tam> mali | |
| et tam turpes cives utique consiliis publicis intersint, videar fortasse hanc | 5 |
| rogationem contra leges scripsisse. Si vero nihil est quod ex contrario | |
| †coat†, non potest videri hoc adversus id scriptum esse quod non obstat. | |
| Illud vero aliquanto minus existimari possum, adversus singulos scrip- | 5.1 |
| sisse legem, cum certe mille sint de quibus agitur. Quamquam rationem | |
| etiam propter quod non liceat rogationem contra singulos ferre illam | |
| video, quod peccata singulorum videantur habere leges suas. Homicidium | |
| fecit aliquis, sacrilegium, iniuriam, ceteraque his similia: suo iure | 5 |
| punitur. Cum vero mille semel capiendos se alligandosque hosti | 6.1 |
| praebuerint, haec, ut opinor, supersunt, ut aut nulla castigatione dignam | |
| rem qui contra dicunt putent, aut, si castiganda est, ostendant legem qua | |
| castigari possit, aut, si non ostendunt, nihil aliud quam rogationem | |
| superesse fateantur. | 5 |
| Primum igitur hoc apud vos, Athenienses, dixisse contentus sum, | 7.1 |
| aequissimum quidem ac iustissimum esse ut populo detur summa rerum | |
| potestas, consilium tamen non utique turba neque tumultu neque | |
| angustiis eorum qui consulantur constare. Utinam quidem fieri posset | |
| ut ex universo populo reicere ac seligere liceret eos qui parum prudentes, | 5 |
| parum digni consiliis publicis viderentur. Sed quoniam istud deprehendi | 8.1 |
| nisi experimentis non potest, de his demum rogationem fero qui experti | |
| sunt. Atqui si hoc apud vos non male constitutum est, esse aliquos qui | |
| consiliis publicis interesse non debeant, iam multo facilius ac pronius | |
| erit ut doceam hos esse, qui, etiamsi utiles consiliis futuri essent, indigni | 5 |
| tamen propter dedecus proximae militiae erant. | |
| Ac mihi in haec dividenda videtur ratio istius orationis, ut pars ad | 9.1 |
| ipsos de quibus loquor spectet, pars ad universam rem publicam. | |
| Adversus istos hoc dixisse contentus sum: bellum adversus Philippum | 10.1 |
| suscepimus pro libertate totius Graeciae, pro salute communi. Nam | |
| etiamsi in praesentia amicam civitatem, nobiscum olim coniunctam, | |
| tueri videbamur, eventus tamen belli ad omnes pertinebat. Et hoc nobis, | |
| Athenienses, vetus atque a maioribus traditum est, pro universa Graecia | 5 |
| stare. Sic contra Persas semel iterumque pugnavimus, ac privatis viribus | 11.1 |
| defendimus publicam salutem. Iam igitur ex hoc apparet profecto vobis | |
| numquam maiore animo, numquam concitatiore spiritu fuisse pugnan- | |
| dum. Non enim nobis cum hoste <ex> Graecia aliquo res erat, ubi, | |
| quamquam victi, leges tamen similes linguamque certe eandem | 5 |
| pateremur, sed cum homine barbaro, cum homine crudeli, cum homine | |
| infesto. Quamquam quid necesse est ista diutius dicere? Pugnare enim | |
| placuit et placet. In hoc igitur proelio, quod, ut dixi, pro universa | 12.1 |
| Graecia susceperamus, nondum dico quantum nocuerit istorum timor; | |
| interim cuius propositi fuerit animum attendite. Longe felicissimum in | |
| bellis est vincere, fortissimum, si victoria non detur, pro causa mori. | |
| Est tamen tertium aliquod †inter dedecora†: in patriam certe redire et, | 5 |
| si vincere non detur, effugere. Potest enim credi qui hoc fecit ad | 13.1 |
| secundam se aciem reservasse et victum adversis animum reposuisse. Ille | |
| vero qui se in servitutem hosti dedit, qui abiectis armis parata in vincula | |
| praebuit manus, quam tandem nobis spem in posterum facit? Atque ego, | 14.1 |
| Athenienses, eo tempore quo recipi istos placebat contradicturus fui nisi | |
| quod poterat honestum ex his receptis exemplum fieri. Sunt igitur digni | |
| poena aliqua, sunt ignominia, si hoc tantum ad ipsos referatur. | |
| Sed redeo ad publicam utilitatem. Nihil esse quo magis disciplina | 15.1 |
| militaris confirmari possit, Athenienses, quam exemplum adversus | |
| indignos nemo dubitabit. Quae enim spes in bellis in milite nostro residua | |
| est si nihil potius fuerit quam capi? Certum habeo nunc istos male sentire | |
| de iis qui in acie ceciderunt. | 5 |