| Alens patrem rapta abdicata | |
| Rapta invito patre nuptias optavit. Ob hoc abdicata tacuit. Egentem | 368.pr.1 |
| patrem quia invito marito alebat est repudiata. Ingrati agit adversus | |
| maritum. | |
| DECLAMATIO | |
| Beneficium dedit: vitam donavit. Magnum beneficium est lucem dare: | 1.1 |
| ideo sunt parentes carissimi—et illi vitam dant non sentientibus. Quid | |
| quod beneficium dedit cum accepisset iniuriam? Iam non tantum vitam | |
| tuam donavit tibi sed etiam ultionem suam, nec tantum non exegit | |
| supplicium sed etiam concessit matrimonium. Quid his vis adiciam? | 2.1 |
| Exorata est. Solent dolere raptae et contineri non possunt, nec a | |
| patribus. Dedit ergo beneficium. Quid si etiam contra patris voluntatem | |
| te servavit? Illum offendit ut tibi parceret. Et quam graviter!—etiam | |
| abdicata est. Dum tibi beneficium dat, ipsa accepit iniuriam. Donavit tibi | 5 |
| etiam testamentum patris. Accepisti ergo beneficium. Non retulisti | 3.1 |
| gratiam. Quid si fecisti etiam iniuriam? Expectatis ut dicam 'cultus | |
| negavit': viduam fecit. Quantum est vestis et ornamentum? Matrimonia | |
| sunt ab ipsa rerum natura inventa. Sic mares feminis iunguntur ut | |
| inbecillior sexus praesidium ex mutua societate sumat. Puta illam habere | 4.1 |
| patrem ad quem se recipiat: infamata est. Nunc bis vidua est, mendico | |
| patre. Ergo maritum eripis. Quem tandem maritum? Quem tantopere | |
| dilexit ut patri praeferret. Potuit tibi controversiam facere de nuptiis | |
| iuris sui, si ad ingratum reverti vellet. | 5 |
| Quid his obicis? 'Patrem' inquit 'alit.' Accusas quod miseretur. | 5.1 |
| Patrem ali non solum oportet verum etiam necesse est. 'Sed me' inquit | |
| 'perire voluit.' Ecquid ignoscitis, iudices, si talem oderat qui ante | |
| cognoverat? Nam haec ignoravit. Perire voluit merito: rapueras. Lex te | |
| occidebat, non huius pater. Sed non defendo illum, qui non ad te venit | 6.1 |
| [peccavit idem], te non rogat: filiam rogat, te uxor. Nempe haec ei petit | |
| cibum seni cui alieni porrigunt. Nec multum est quod detur, et haec | |
| misericors est. Sed expellis, et cum patre mendicare cogis. Non es | |
| ingratus? | 5 |
| 〚Ergo matrimonium eripis. Quid quod matrimonium iuris sui? | 7.1 |
| Poterat iniusti repudii agere, <si> vellet. 'Inimicum' inquit 'meum | |
| alebat.' Miraris? Misericors est. Et hoc accusas? Forsan non personam | |
| aestimavit sed fortunam. Est hoc vitium illius: nuper et raptoris miserita | |
| est. Sed quid tam valde iste peccavit ut mori debeat? 'Me' inquit 'perire | 8.1 |
| voluit.' Imitaris quod arguis. Ergo peccavit? Idem facis. Crudelitatem | |
| et accusas et imitaris. Sed ille merito, quippe raptorem. Puta peccasse: | |
| satisfecit, rogat, miser est; hostes quoque parcunt. Denique haec meruit: | |
| hanc respice. 'Te quoque' inquit 'abdicavit.' Relinque aestimationem ipsi | 9.1 |
| doloris sui, sine ipsa <se> vindicet. Sed cur vindicet? Merito abdicata | |
| est. Te servaverat: meruit exulare. Sed puta iniuste abdicasse: pater est. | |
| Non respicimus in eiusmodi fortuna quid meruerit. Denique quid faciet | |
| mulier cum ad ianuam venerit? Et quantulum est quod praestat! | 5 |
| Quo nunc se misera conferet? Cum patre nimirum mendicandum | 10.1 |
| habet. Facile tamen maritum inveniet: tantum ne inpune laesa sit | |
| solacium petit.〛 |