| Ornamentis redemptus | |
| Abdicare liceat. Sepulcri violati sit actio. Amissa uxore et | 373.pr.1 |
| defossis in sepulcro eius ornamentis superduxit filio novercam. Captus a | |
| piratis pater de redemptione scripsit. Morante filio, uxor ex sepulcro | |
| prioris uxoris eruit ornamenta et misit. Ob hoc a privigno sepulcri violati | |
| accusata et damnata est. Pater redît et abdicat filium. | 5 |
| DECLAMATIO | |
| Antequam parricidium inertiam obicio: non es peregrinatus, etiam | 1.1 |
| me peregrinante. Coactus sum tuas vices sustinere. Sed dices non totam | |
| domum in periculum committi debuisse. Remansisti ut redimeres? | |
| Redime! Patrem captum deseruisti: maximum crimen, immo parrici- | 2.1 |
| dium. Quantum in te fuit, occisus sum, et gravissimis quidem tormentis. | |
| Neque est quod paupertatem excuses: impietas fuit. Moraris: et quid | |
| facis? Ut sciam otiosum, accusas. Hoc vacat? Et quam accusas? Uxorem | |
| meam. | 5 |
| 'Sepulcrum' inquit 'violaverat.' Quid ad te? Mea iniuria est; ego | 3.1 |
| vindicabo. Sed ne ego quidem debeo: recte violavit. 'Ut scias' inquit | |
| 'peccasse, damnata est.' Miraris, absente viro? Ego te, uxor, damnavi, | |
| optima feminarum: sed vindicabo. |