| Fortis contumax patri forti | |
| Si duo aut plures fortiter fecerint, de praemio armis conten- | 258.pr.1 |
| dant. Vir fortis optet quod volet. Pater et filius fortiter fecerunt. | |
| Petît pater a filio ut cederet sibi praemio; non impetravit. Cessit ipse et | |
| abdicat. | |
| DECLAMATIO | |
| Etiamsi dissimulari posset quae causa patri fuisset, ipsum tamen hoc | 1.1 |
| abdicatione dignum erat, aliquid petenti negasse. Quantum enim mihi | |
| praestare poterat ut paria redderet? Non iam inputo illa vulgaria, lucem | |
| et ius libertatis et usum vitae. Hoc, hoc inputo, quod fortiter fecisti. | |
| Robur istud corporis tui meum est; animus iste ad contemnenda pericula | 5 |
| paratus ex meo fluxit. Ego te diu praeceptis feci virum fortem, proxime | |
| quidem etiam exemplo. Quantumcumque sit istud quod peto, non | 2.1 |
| indicare satis est? Non desiderium pervenire in notitiam tuam sufficit | |
| nisi preces adhibuero, nisi auctoritatem paternam summisero? Multum | |
| peccaveras etiamsi praestitisses. | |
| Nunc vero quid a te petieram? Ut mihi praemio cederes. Non dico | 3.1 |
| quid fuerit secuturum. Sane ita sit constituta lex ut in iudicio conten- | |
| damus, ut citra periculum feratur de nostra virtute sententia: non erat | |
| aequum cedere te, ut non dicam patri, seni? Tibi adprobandae virtutis | 4.1 |
| multa tempora supersunt, tu sperare id quod hodie cesseris potes: mihi | |
| indulsit fortuna hunc supremum honorem. Inter extraneos quoque et | |
| alienos est aliquod privilegium aetatis. Honores prior peterem, ad | |
| signandum advocatus prior <signarem, * * * prior> rogarer. In his etiam | 5 |
| minimis observationibus inhumane non cederes honorem lateris. | |
| Age vero, non praeter hoc etiam dignior praemio fuit virtus mea? Non | 5.1 |
| est tam admirabile cum fortiter facit iuvenis. Hoc aetas postulat, hoc | |
| robur iuventae poscit; paene turpe est non fecisse. Hoc est honore | |
| dignius, vicisse annos et ultra aetatem durantes agere virtutes. Eo | |
| tempore fortiter feci quo cogi non possem ut militarem. Utrum tandem | 5 |
| vis magnum esse quod ego feci an minus esse quod tu fecisti? | |
| Videamus nunc ecquis fuerit secuturus exitus si in ista contentione | 6.1 |
| praemii idem animi ego quoque habuissem. Armis contendendum erat et | |
| laetissimo alioqui domus nostrae proventu gravissimum vulnus et | |
| crimen inurebatur. Iam video quare non cesseris: hoc tibi praemio maius | |
| videbatur, committi cum patre et parricidium facere iure, hoc profecto | 5 |
| etiam in acie [facere] cogitasti et, cum imitareris virtutem meam, non | |
| optandi ius sed pugnandi videbas. Ego, quantum est in te, in medio foro | 7.1 |
| et universa spectante civitate filii manu trucidatus sum vel, quod est | |
| gravius, occidi. Tu perseverasti cum me cupere sic videres. Etiamnum | |
| interrogo, staturusne contra fueris. †dicturum† Nam si <non> fuisti | |
| perseveraturus, vide an gravius etiam crimen sit patri negasse quod | 5 |
| praestare poteras. | |
| Habe ergo praemium istud, quantumcumque in eo honoris est; sed | 8.1 |
| contentus esto appellasse rem publicam: discede de domo mea. Non iam | |
| ultionis gratia facio, sed etiam securitatis: insomnes noctes ago et ad | |
| omnes terreor strepitus. Nulla mihi secura nox est: habeo in domo filium | |
| qui me potuit occidere. Nam praemii quidem gratia strinxisses ferrum | 9.1 |
| contra patrem et in conspectu civitatis populique parricidium fecisses; | |
| ut heres citius fias, ut bona mea occupes, homo tam cupidus non audebis | |
| parricidium facere secretum? | |
| Non ignoro omnium fere qui abdicantur hunc esse morem, ut acta iam | 10.1 |
| causa ad preces convertantur et mitigare patres rogando velint; hocine | |
| tu concipis animo posse fieri, ut exores? |