| Flens ad arcem depositor tyrannidis | |
| Adfectatae tyrannidis sit actio. Qui tyrannidem deposuerat sub | 267.pr.1 |
| pacto abolitionis iuxta arcem flens deprehensus est. Adfectatae tyranni- | |
| dis reus est. | |
| DECLAMATIO | |
| Non fui, iudices, dubius eo tempore quo paenitentia iuvenilis temeri- | 1.1 |
| tatis rem publicam legibus ac <populi> potestati reddidi quin mihi mul- | |
| tum vexationis, sive ab iratis sive ab invidis, immineret. Neque enim | |
| iste accusator odio futurae tyrannidis in iudicium descendit, nec mihi | |
| ullum imminere periculum ex eo crimine quod intentatur intellego. Qua- | 2.1 |
| propter et initio actionis et per omnem orationem nihil magis faciendum | |
| mihi esse intellego quam ut invocem publicam fidem, ut id quod remi- | |
| sistis, cuius oblivisci optimum putastis, non intra verba modo primum- | |
| que promissum steterit, sed penitus animis ac mente * * * impetrasse videar. | 5 |
| Reliqua adeo longe a suspicione adfectatae tyrannidis aberunt ut | 3.1 |
| propius spectent ad priorum temporum paenitentiam. Lacrimas quidem | |
| meas †si hic in iudicio temporibus etiam in hac pace tranquillitate degen- | |
| dum est† cum sint exorandi adhuc animi multorum, sustinenda maligni- | |
| tas. Haec mihi omnia arx fecit. An ego possum non flere quotiens cogito | 4.1 |
| quos habuerim parentes, quam domus famam, quas spes adulescentiae | |
| infelici temeritate, damnandis cupiditatibus everterim, ut sentio, in per- | |
| petuum? Nihil est enim quod accusator meus simulatione quadam | 5.1 |
| †alteea† quae praeterierunt obliqua malignitate obicere conetur. Ego me | |
| fecisse quod nollem et scio, iudices, et confiteor; et quamdiu vixero, | |
| semper hoc †animo tota mente† inhaerebit. Neque enim illas quae me | 6.1 |
| tetigerant suspiciones pertinere ad praesentem defensionem puto, secu- | |
| rissima re publica, nec quid illud fuerit * * * an alienis cupiditatibus ob- | |
| stiterim dum meas †simul†. Omnia ista absoluta esse credo eo tempore | |
| quo inter me remque publicam convenit ut haec omnia memoriae exci- | 5 |
| derent, ut non ad leges, non ad odium pertinerent; tunc certe laudabatis. | |
| Sed quemadmodum apud vos moderationis famam consecutus sum, ita | 7.1 |
| apud me ipsum haec quoque gravis verecundia animo fuit, quod videbar | |
| hoc fecisse tamquam moderator. Quid postea? Satellitesne contraxi? | 8.1 |
| Aut arma habui? Aut divisi pecuniam? Aliquid inter amicos continui? | |
| Quid obici mihi potest in futurum, cum praesertim adfectatio tyrannidis | |
| multa crimina <desideret> et quae non coniectura colligi oporteat verum | |
| manifesta deprendi. | 5 |
| 'Apparet' inquit 'cupiditas tua: fles enim iuxta arcem.' Si confiterer | 9.1 |
| depositae potestatis illius paenitentiam, dicerem tamen aliud esse adfec- | |
| tare tyrannidem, aliud cupere. Verum quid signi, quid argumenti istae | |
| lacrimae habent? Flere miratur aliquis hominem? 'Sed iuxta arcem fles.' | |
| Num ego possum continere lacrimas quotiens illum locum video a quo | 5 |
| tam libenter descendi? Illic mihi succurrit infamata adulescentia. Quo- | |
| tiens arcem video, succurrit: inde has inimicitias. Sero me, accusatores, | 10.1 |
| deprehendistis: quantum me putatis flevisse antequam descenderem? | |
| Istius enim adfectus argumentum lacrimae habent. Ceterum adfectare | |
| tyrannidem sperantis est, erectioris animi sunt ista crimina, fletus | |
| remissi, fatigati. Tu id mihi criminis eius argumentum vis videri cuius | 5 |
| desperatio est. Quaero enim ex te unde istum fletum putes. Nam si | 11.1 |
| adfecto, si spero, si rediturum me ad ea ex quibus invitus descenderim | |
| puto, quae causa lacrimarum est? Si vero hoc est quod animum meum | |
| torqueat, quod ex illo fastigio descenderim, quod ex aequo vivam, quo- | |
| modo adfectare possum quod scio mihi non posse contingere? | 5 |
| Eodem revolvatur oratio necesse est unde coepit. Ego publicam ap- | 12.1 |
| pello fidem, quae inter piratas sacra est, quae inter armatos hostes | |
| indutias facit, quae deditarum civitatium iura conservat. Qualecumque | |
| istud est, promisistis, censuistis. Ac de me quidem nihil. Mihi enim iam | 13.1 |
| taedio vita est, iamque hae lacrimae cotidianae accesserunt prope ad | |
| vota mortis. Illud videte, an si aliquem †rei publicae† error aut fortuna, | |
| si quem aut consilium aliquod aut temeritas miserit, detis locum paeni- | |
| tentiae, permittatis emendari, velitis [ne] meliores fieri cives. | 5 |