Odii potio II
|
|
Meretrix amatori suo pauperi dedit odii potionem. accusat
|
15.pr.1
|
illam pauper veneficii.
|
|
Etsi, iudices, ita a natura conparatum est, ne sit ullus iustior
|
1.1
|
dolor quam beneficii sui perdidisse rationem, nihilque gra-
|
|
vius adficiat conscientiam bonorum, quam quotienscumque
|
|
nulla merita ceciderunt, non efficiet tamen nefandum prae-
|
|
sentis reatus indignumque discrimen, ut misera puella non
|
5
|
gratuletur sibi, quod illam pauper accusare iam potest. ti-
|
|
muerat infelix, ne remedio suo sic repugnaret pauper, ut
|
|
magis amaret, ne iuvenis in omni genere animi contentiosus
|
|
ac pertinax potionem illam dolore coactae sanitatis expelle-
|
|
ret. bene, quod et terribilis et minax est pauper, quod poe-
|
10
|
nam nostram, quod sanguinem petit! non expectes, ut sta-
|
|
tim gratias agat, qui sanatur invitus. nobis tamen, iudices,
|
|
hodiernam pauperis mentem non prima fronte tractantibus
|
|
miserrimus iuvenis nondum videtur explicitus, et, si bene
|
|
prioris ardoris inpatientiam novi, quod cum maxime facit,
|
15
|
ira, non odium est. alioquin, si profecisset remedium, et, a
|
|
pristino furore iam liber, animo intellectum sanitatis admit-
|
|
teret, omnem adhuc puellae vitaret occursum, non sibi cre-
|
|
deret ultionem et ipsum quoque iudicii timeret adire con-
|
|
plexum. deprehensa est, puto, novissime potionis superva-
|
20
|
cua persuasio: amat, iudices, amat, qui queritur, quod non
|
|
ametur.
|
|
Quid agam hoc, iudices, loco? sub quo temperamento
|
2.1
|
defensionem periclitantis adgrediar? timeo, ne, si coepero
|
|
simplicissimae puellae laudare mores, referre probitatem,
|
|
amare rursus pauper incipiat. sive enim, iudices, malignitas
|
|
est persuasionis humanae formam vacantem vocare mere-
|
5
|
tricem, seu miserae nomen istud inposuit aliquis amator,
|
|
cui cum corporis bonis fortuna non dederat, unde severi
|
|
matrimonii castitati sufficeret, laboravit necessitatium
|
|
suarum custodire probitatem. nullius umquam per hanc
|
|
matrimonii turbata concordia est, nemo questus est pro filio
|
10
|
pater, nemo exhaustas facultates in avidissimos sinus paeni-
|
|
tentiae dolore deflevit. temptet licet ingratissimus iuvenis
|
|
invidiam miserae facere prioris adfectus, non poterat obi-
|
|
cere meretrici et quod amarit et quod amare desierit. ne
|
|
quem igitur accusator hac prima fortunae suae conplora-
|
15
|
tione decipiat, tamquam meretricis caritate consumptus sit.
|
|
securi estote pro innocentia nostra, talis incidit, talis ada-
|
|
mavit, nec habuit, quod perderet in tam inmodico ardore
|
|
nisi mentem. vidistis enim notissimum tota civitate mi-
|
|
serum. cum lupanari noctibus diebus deserviens et, quamvis
|
20
|
indulgentissimae puellae simplicitate frueretur, modo ta-
|
|
men maledictis opprobriisque vulgi, modo crebra rivalium
|
|
contentione pulsatus, abigi tamen conpescique non posset,
|
|
movit mitissimam puellam hic infelicis adfectus. laboranti
|
|
primo sui voluit facultate succurrere, sed quicquid indulse-
|
25
|
rat, fovebat ardorem, quaeque in hac impatientia prona
|
|
persuasio est, quia nihil praestanti meretrix tam saepe con-
|
|
tingeret, amator sibi videbatur. postquam nihil miseratio,
|
3.1
|
nihil proficiebat humanitas, temptavit asperitate discutere:
|
|
poposcit, exclusit. non defuerunt misero preces; adhibita
|
|
sunt ex ipsa iuvenis condicione consilia, sed ista vincebat, et
|
|
vires amoris impedimenta perdebant, donec intellegeret
|
5
|
hominem, qui explicari ratione non poterat, necessitate ser-
|
|
vandum. puto, iudices, frustra male audit inmodico pauper
|
|
ardore: meretrix magis amavit hominem, a quo noluit
|
|
amari.
|
|
Consumptis igitur optimae feminarum cunctis indulgen-
|
10
|
tiae severitatisque consiliis, dum apud omnes de pauperis
|
|
sui amore conqueritur, incidit remedium, quo iam diceba-
|
|
tur alius amator explicitus. quae prima igitur medicamenti
|
|
pariter ac dantis integritas est, non negatura porrexit. adiu-
|
|
vit deinde quod dederat, imperavit sibi, ne quas admitteret
|
15
|
amplius preces, ne querelis adsistentis, ne lacrimis move-
|
|
retur exclusi[t]. vultis scire, iudices, ubi sit medicamenti,
|
|
quod obicitur, totus effectus? quisquis odium dedit, omnia
|
|
post hoc facit, ne debeat amari. quanto, iuvenis, hoc melius!
|
|
in forum aliquando venisti, incipis agere serium, gravem,
|
20
|
iam leges, iam iura loqueris, conviciaris maledicisque me-
|
|
retricibus. hunc tu animum modo inter libidines ac scorta
|
|
perdebas macie notabilis, pallore deformis solaque inpa-
|
|
tientiae tuae fabula notus. perieras, infelix, nisi bibisses
|
|
venenum.
|
25
|
Veneficii agit. credam mehercules, iudices, ad subscrip-
|
4.1
|
tionis huius immanitatem expectasse publicae severitatis
|
|
aures, quodnam saeculo nefas nuntiaret hic gemitus, quae
|
|
prosiliret orbitas de novercalibus questura commissis, quem
|
|
pestiferis heredum medicaminibus enectum tristis conplo-
|
5
|
raret adfinitas. non pudet ergo, quod vacatis lupanarium
|
|
querelis et ad vos deferuntur amantium rixae? videtis hunc
|
|
accusatoria fronte terribilem; oscula poscit, destitutos que-
|
|
ritur amplexus. vultis vos abire potius in vestra secreta, ibi
|
|
gaudia querelasque mutua conversatione consumere? non
|
10
|
agnoscunt leges ac iura miseros; hic audiuntur seriae cala-
|
|
mitates. non est ultione dignus, de quo potest efficere me-
|
|
retrix, ut queratur.
|
|
Ecquando umquam, iudices, audistis de veneficio vivum
|
|
querentem? facinus hoc semper ex mortibus accepit invi-
|
15
|
diam. si latrocinium probes cruore, vulneribus, si sacrile-
|
|
gium spoliis numinum praedaque templorum, ita, venefi-
|
|
cium si arguas, oportet ostendas putre livoribus cadaver,
|
|
inter efferentium manus fluens tabe corpus. ut iam istud
|
|
obicere possit et vita, debet aliquid esse passa, quod invi-
|
20
|
diam mortis imitetur. veneficium voca quod caecitate gras-
|
|
satur, quod in aliqua deprehenditur debilitate membrorum.
|
|
profer agedum corporis notas, in quas se <partes> noxiae
|
|
potionis vagus fervor effuderit, ubi depastis, enectis visceri-
|
|
bus saevitura consederit. aspicio par laboribus corpus reti-
|
25
|
nere sua ministeria, sufficientem animum seriis actibus, ac-
|
|
cusatoria firmitate robustum. crede, iuvenis, hominibus, qui
|
5.1
|
te modo noveramus, nunc acrior, erectior: rediit in sensus
|
|
vigor, in membra sanguis, viribus velut novae iuventutis
|
|
exulta[n]s. bibisse te medicamentum probare non posses,
|
|
nisi meretrix fateretur.
|
5
|
Quodsi permittitis, iudices, ut, quicquid contra consuetu-
|
|
dinem datur, ad huius vocabuli referatur infamiam, <in>
|
|
veneficium male audiendo vertetur sanitas, statimque me-
|
|
rebitur sceleris invidiam quicquid profuerit invito. illud tan-
|
|
tum noxium virus vocavere leges, quod non admitteret in-
|
10
|
terpretationis incertum. iniquissimum est venenum videri,
|
|
quod in potestate bibentis est an sit remedium.
|
|
Sentit, iudices, iuvenis crimen, quod detulit, nec nomine
|
|
nec effectu scriptionem legis implere; itaque ex vocabulo
|
|
mulieris quaerit invidiam. 'meretricem,' inquit, 'accuso.'
|
15
|
nescis, mihi crede, iuvenis, sceleris, quod detulisti, qualem
|
|
mihi debeas probationem. rei expecto mehercules ut sit
|
|
ante omnia minax vultus, feralis habitus; horreant squalore
|
|
crines, rigeat super nefandas cogitationes efferata tristitia.
|
|
facinus, quod dicitur inquietare superos, sidera diris agitare
|
20
|
carminibus, tumulos, busta scrutari et amputatis cadave-
|
|
ribus ipsas in scelus armare mortis, fieri non potest, ut auc-
|
|
torem suum non statim primo prodat aspectu. vides venefi-
|
|
cae non horridos vultus placidamque faciem; si cogitatio-
|
|
nes, si consilia pertractes, sola cura de forma, omnis in hoc
|
25
|
conlata meditatio, ut sollicitet aspectu, sermone detineat.
|
6.1
|
audio subinde exactas mero noctes, †tua mulier† convivia,
|
|
perditas amantium rixas. meretricis unum veneficium est,
|
|
ne desinat amari.
|
|
Numquid inique, iudices, in tanti sceleris subscriptione
|
5
|
deposco, ne nominibus reos velitis aestimare, sed moribus?
|
|
venefica tua quid prius umquam, quid simile commisit? cu-
|
|
ius per hanc expugnatus animus? quis queritur iuvenis, quis
|
|
senex, quis dives, quis pauper alius? in te ergo solo vene-
|
|
fica, in te tantum aliud ista quam meretrix? vultis integrita-
|
10
|
tem puellae breviter probem? hanc, quam nunc pauper de-
|
|
testatur, accusat, amare mallet.
|
|
Omnia, iudices, facinora, ni fallor, causas vel de cupidi-
|
|
tate vel de simultatibus trahunt. quod odium de amatore
|
|
meretrici, quae praeda de paupere?
|
15
|
'Odium,' inquit, 'accepi.' ecquid, iudices, satis eam con-
|
|
tra infamiam veneni vel solum medicamenti nomen absol-
|
|
veret? nec invenio, cur debeat idem videri, quod non potest
|
|
idem vocari. agedum, iuvenis, potionis inple huius inmani-
|
|
tatem, dic: 'odium accepi contra coniugem, contra liberos
|
20
|
meos, ut a sacris avocarer adfectibus, ut pignora sancta
|
|
despicerem.' illud odium in meretrice facinus est, quo utitur
|
|
in sui caritatem. ita vel hoc solum sufficit excusationi, quod
|
|
illa contra se tantum dedit.
|
|
'Odium,' inquit, 'accepi.' nunc te hic reposco, iuvenis,
|
7.1
|
invidiam, quam fortunae nostrae paulo ante faciebas. dic:
|
|
'meretrix dedit, prostituta porrexit'; o quam timueram, ne
|
|
<a>diceres 'amatorium sui'! consurge agedum, iuvenis, et
|
|
totis corporis animique viribus inple susceptae accusationis
|
5
|
horrorem. est quod audiente tota civitate proclames: 'mise-
|
|
remini mei, adiuvate, succurrite! bibi medicamentum cru-
|
|
dele, saevum: desii pauper amare meretricem! iamiam non
|
|
inquietis noctibus vagus vilissimi cuiusque perditos patior
|
|
ictus, nec exclusus ante lupanarium fores posterum diem
|
10
|
pervigil amator expecto. possum navigare, colere terras,
|
|
sufficio militiae, redditus mihi est animus, quo fierem mari-
|
|
tus, quo senectuti liberisque prospicerem.' quantum, dii
|
|
deaeque, remedium condicione bibentis valuit! fecerat te
|
|
†potius istam felicem si divitem puella.†
|
15
|
Ita vel hoc non solum, iudices, innocentissimae puellae
|
|
pro defensione sufficeret, quod nihil fecit causa sua? ama-
|
|
torem dimisit, explicuit illa, quae captare dicitur, ut ametur,
|
|
quae sollicitat, quae corrumpit adfectus. ingrate, quanta de
|
|
te potu[er]it gloria frui! non quidem confers pretia, non
|
20
|
stipes, sed adsides, sequeris, haeres, praestas comitatum,
|
|
favorem, laudas ubique, miraris. hinc ergo causa[m] mere-
|
|
tricibus, quod illas etiam pauperes ament, quod facile con-
|
|
tingant, quod laboribus exorentur adeuntium: faciet hic
|
|
amator, ut divites ament. in crimen maximum captas trans-
|
25
|
ferre beneficium: ut aliquis amare desinat, non nisi ab
|
|
amante praestatur.
|
|
Quid ais, iuvenis? ita bibisti potionem, quae finem cupi-
|
8.1
|
ditatibus daret, premeret ardorem, desideria restingueret?
|
|
abi, recede, dum puellae publico generis humani nomine
|
|
gratias agimus, quod hoc fieri posse monstravit. furor ille,
|
|
qui, si credimus, numina quoque detracta sideribus misit in
|
5
|
terras, qui de sacris venerandisque pigneribus monstra
|
|
commentus est, ardor, qui miscuit hominum ferarumque
|
|
concubitus, ferrum, ignis, claustra laxabat, per interiecta
|
|
late maria fugiebat, vetatur, perit. accipite, quod magis de-
|
|
beatis stupere, mirari: remedium amoris mulier invenit.
|
10
|
desinite nunc incestum timere, mortales, nulla pietas hor-
|
|
reat nefandae cupiditatis instinctum. quicquid non paren-
|
|
tium irae, castigationes, non serii propinqui, non paupertas,
|
|
non necessitas poterat efficere, haustus brevis, facilis, unus
|
|
extorquet. o si quis odium posset omnium bibere vitiorum!
|
15
|
felix profecto mortalitas, si reliquos lapsus incommodosque
|
|
mentis errores fas esset infusa potione compescere. facinus
|
|
est, quod maximum remedium gratiam sui vocabulo perdit
|
|
auctoris. miraremur hominem, qui illud contra meretricem
|
|
dedisset.
|
20
|
Tibi tamen ultra omnes inmodica cupiditate flagranti, tibi
|
|
praecipue succurrendum, iuvenis. cuius homo condicionis
|
|
adamaveras! divitiis opus est, ne simus in amore miseri, et
|
|
inpotentissimi mali difficultates illi fortasse non sentiant,
|
|
quos contra fastidia ceterosque contemptus explicat felici-
|
25
|
tas magna perdendi. felix profecto, qui modo facultates in
|
9.1
|
lupanari effudit; tu perdis animum. ille fastum opibus ex-
|
|
orat, tu lacrimis rogas, pallore blandiris, et, quod ad pessi-
|
|
mum spectat eventum, miserabilis sis oportet, ut amator
|
|
esse videaris. finge te nullum huius adfectus sentire crucia-
|
5
|
tum; sed amare te, pauper, saltem non pudet? homo, cui
|
|
non vacaret agere longa languoris, aegrumque non deceret
|
|
totarum noctium quies, excusari non possis, si tantum per-
|
|
dideris dies. cuius census ex manibus, ex laboribus substan-
|
|
tia, quem cotidie poscit ultro rationem in dies <cibus> di-
|
10
|
mensus, amentiam pateris: †adversus felicium oscula tan-
|
|
tum amplexusque meditaris, et, unde tibi calamitatis huius
|
|
non potest nec venia contingere, de voluptate miser es.
|
|
expectandum videlicet, quando te famis, inopia castiget?
|
|
sed inter ista coepisti; quid iam facere potest ratio, consi-
|
15
|
lium? odio sanandus est, quem non explicat, quod pauper
|
|
adamavit. nun<c> tamen intellegere possumus te non sola
|
|
fuisse paupertate miserum; non opes tantum tibi, non facul-
|
|
tates defuerunt: non erant, quantum video, propinqui, non
|
|
amici. alioquin illi te potius nostra potione sanassent, vel, si
|
20
|
ignorassent huius graminis vires, vinculis nexibusque tenu-
|
|
issent. quid? blandis adfatibus inpotentissimum eludis ad-
|
|
fectum? datum est remedium dolori, qui saepe egit in la-
|
|
queos, in praecipitia compulit, qui cruciatus laborantis ani-
|
|
mae vulneribus emisit. quantum amori in homine liceat, illi
|
25
|
magis sciunt, qui <non> amantur.
|
|
Iunge nunc cum fortuna tua condicionem mulieris ada-
|
10.1
|
matae. incideras quidem, miser, in puellam minime super-
|
|
bam minimeque difficilem; quaestum tamen non possumus
|
|
circumire meretricis. quam multa pro illis exigit sexus,
|
|
aetas! poscit semper necessitas, petit corporum cultus, po-
|
5
|
scit tristissima stationis inpatientia. totos infelix dies lupana-
|
|
rium foribus inpendes, ut quando prostituta pauperi vacet,
|
|
et contentione numerantium dilatus, exclusus otium mere-
|
|
tricis expectas. negatur tibi complexus: indignatione perse-
|
|
queris; contingit vero: felicitate corrumperis. spem gaudia
|
10
|
parant, adversa contentionem; ex utraque fortuna desideria
|
|
coalescunt. nobis crede, qui vidimus: quis tibi, <i>uveni<s>,
|
|
fuit corporis habitus, quis pallor, quam miserabilis, quam
|
|
pudenda tristitia! quotiens tu venenum bibere voluisti!
|
|
Non est igitur, iuvenis, quod tibi queraris illam mitissi-
|
15
|
mam partem humanae mentis ablatam; non caritatem, sed
|
|
inpatientiam, non voluptatem, sed tormenta, non amorem,
|
|
sed quod adamaveras, perdidisti. amoris, si sapientiae se-
|
|
quamur auctores, antiquissimum numen, et cui se naturae
|
|
debet aeternitas, sed ille mitis et serius, honestis cupiditati-
|
20
|
bus et viribus sacrae caritatis exultans, ut qui cuncta priscae
|
|
noctis operta caligine diduxerit primum, deinde miscuerit.
|
|
hic vero, cui perditis visceribus adhaeremus inquieti, lasci-
|
|
vientis adhuc aetatis instinctu tumultuosus ac petulans, te-
|
|
lis, funereis facibus armatus. praestat igitur ille mortalibus
|
11.1
|
liberos ac duratura coniugia pietate, hic incesta, libidines,
|
|
adulteria, meretrices. referam nunc fabulosas inmodici fu-
|
|
roris prodigiosasque novitates, conceptum nescientibus
|
|
oculis ignoti hominis affectum, formam suis in se luminibus
|
5
|
ardentem, virgines patrum senectute flagrantes, mortalium
|
|
ferarumque coitus usque in monstruosa fecunditatis onera
|
|
perlatos? ex omnibus tamen, quae nobis patientibus extor-
|
|
quet affectus, hoc saevissimum patimur, quod nemo vult in
|
|
amore sanari.
|
10
|
'Ego tamen,' inquit, 'amare mallem.' hoc est ergo, prop-
|
|
ter quod opus odio fuit. nihil agebant castigationes et pre-
|
|
ces consilia perdebant. odio debet amator explicari, quem
|
|
sanat adamata. interrogare te hoc loco libet: numquid accu-
|
|
sare posses, si, quod fecit medicamento puella, fecisset
|
15
|
animo? licuit te reposcere, quantum numerare non poteras,
|
|
fastidire, contemnere. iam indignaris, quod te maluit reme-
|
|
dio quam dolore sanari? mulier, cui ad dimittendum amo-
|
|
rem sufficiebat, ut odisset, ipsa pro te commenta est, ut
|
|
illam tu potius odisses. finge te tamen aliqua remedii tui
|
20
|
sentire tormenta; adrogantissime miserorum, tu autem spe-
|
|
rabas ardoris inmodici felicem statim sanitatem? quid, si
|
|
queratur aeger abstinentiae dolore sanatus? excussa sunt
|
|
plerumque languentium vitia verberibus, redempta debili-
|
|
tate vit[i]a, ignibus, vulneribus interdum profutura grassata
|
25
|
sunt, et quae fuissent mala sanitatis, in gratiam remediorum
|
|
de maioris periculi comparatione redierunt. vix mehercule
|
12.1
|
contingere potest, ut hilares ab hac inpatientia laetique dis-
|
|
cedant, quos pudor, quos satietas, quos paenitentiae ratio
|
|
dimittit, nec sine aliquo morsu resilitur a malis, quae volup-
|
|
tate tenuerunt. †iterum materia amoris est desinere nec
|
5
|
queri. opus fuit pari diversitate, viribus, quantis adamasti,
|
|
ut resipisceres, neque frequenter in media sanitate subsiste-
|
|
res. quale tibi remedium debuerit adhiberi, vel ex hodierno
|
|
senti, iuvenis, adfectu: pro homine, qui post odium queri-
|
|
tur, quod non amet, parum fuit, si amare desineret. audi,
|
10
|
igitur, ingratissime, quatenus ad publicas aures secreta ve-
|
|
stra proferre voluisti. 'dedi. quid enim,' inquit, 'facerem,
|
|
quae remedia tam multa perdideram? ferre misera non pot-
|
|
eram, quod te iam coeperunt omnes ridere meretrices.' re-
|
|
pete agedum illarum conloquia noctium, quibus te frequen-
|
15
|
ter alterius et fortasse divitis amatoris iniuria receptum in-
|
|
ter oscula amplexusque monui: 'quid, miser, cum fortuna,
|
|
quid cum mea condicione rixaris? parce necessitatibus
|
|
meis, duo pauperes sumus.' sed et tu quotiens in sinus meos
|
|
lacrimis fletuque resolutus exclamasti: 'sentio furorem, sed
|
20
|
imperare oculis, sed animum regere non possum! quam li-
|
|
benter te, mulier, odissem!'
|
|
Non est igitur, ingratissime mortalium, quod beneficium
|
|
nostrum nomine potionis infames. remedium bibisti, sed
|
13.1
|
illud odium tuum est. quid? quod furis, conviciaris, excla-
|
|
mas, non est haustus illius adfectus; et am<at>or talis fuisti.
|
|
aliud sunt, aliud illi, quos in voluptates superfluentium fa-
|
|
cultatium mittit secura felicitas. inprobius pauperes amant.
|
5
|
sic tumultuabaris admissus, sic moras, sic inpedimenta ferre
|
|
non poteras. maledicebas populo, conviciabaris intrantibus.
|
|
cuius umquam felicius commutata fortuna est, si tunc om-
|
|
nes oderas, nunc unam, pauper, odisti? quin potius, iuvenis,
|
|
admittis consilii rationem? quid agis, infelix, cur redditam
|
10
|
modo sanitatem rigore nimiae contentionis exasperas?
|
|
praedico, testor, consumis odium; nondum totam mentem
|
|
vis perfusa possedit, adhuc circa te duo maximi rixantur
|
|
adfectus. adiuva potius, adiuva potionem. contradic age-
|
|
dum quicquid est illud, quod tumultuatur, exaestuat, to-
|
15
|
tumque sanitas componat hominem. tunc te sciemus amare
|
|
desisse, cum desieris odisse.
|
|
Et innocentiam quidem puellae satis, ut spero, defendi-
|
14.1
|
mus; magnitudo periculi †vocet† preces. consurge agedum,
|
|
miserrima feminarum, reliquam defensionis tuae partem
|
|
tuere lacrimis. accusator, quid speras, quid expectas? ad
|
|
genua tua non mittimus eam. toto licet infelicem terrore
|
5
|
convenias, non exosculabitur manus; mortem, suprema de-
|
|
nunties, te non rogabit. frustra tibi aliquid de periculo no-
|
|
stra metuque promittis, nescit puella, non habet odii reme-
|
|
dium. sane tamen viribus potionis effectum sit, ut accusave-
|
|
ris innocentem; sufficit ultioni vidisse pallentem, satis est
|
10
|
audisse gemitus. memineris hanc esse, quam tu non, iuve-
|
|
nis, odisti. quid ais? etiamne perferes illud pronuntiationis
|
|
anceps, illud humanae salutis incertum? numerabis ergo
|
|
sententias, et, si damnaveris, exultabis, nefande, gaudebis?
|
|
puto, non adamasti. an et sequeris, dum carnifex trahit,
|
15
|
intereris, dum hos oculos occisura contingit manus, dum
|
|
haec amplexibus tuis nota cervix ad supremos nudatur ic-
|
|
tus? non exilies, non pectus oppones, non fidem hominum
|
|
deorumque clamabis? aspicies percussam imper<turbatus
|
|
super> palpitantia membra consistens? potes hoc videre,
|
20
|
potes hoc ferre? sanatus es.
|
|
Quodsi quid tristius iudicii huius attulerit eventus, di †ri-
|
|
pite pereuntium beneficiorum semper ultores, di, quos iste
|
|
crudelis in amplexibus puellae frequenter maerore, lacrimis
|
|
aut finem amoris rogavit aut mortem, date nobis iustam de
|
25
|
ingrato iuvene vindictam. non inprecamur debilitates, nau-
|
|
fragia, morbos: pauper sit et amet quamcumque meretri-
|
|
cem et amare non desinat!
|
|