| Cimon Ingratus Calliae | |
| Adulterum cum adultera qui deprenderit, dum | 9.1.pr.1 |
| utrumque corpus interficiat, sine fraude sit. | |
| Ingrati sit actio. | |
| Miltiades, peculatus damnatus, in carcere | |
| alligatus decessit; Cimon, filius eius, ut eum sep- | 5 |
| eliret, vicarium se pro corpore patris dedit. | |
| Callias dives sordide natus redemit eum a re | |
| publica et pecuniam solvit; filiam ei suam | |
| collocavit, quam ille deprensam in adulterio de- | |
| precante patre occidit. Ingrati reus est. | 10 |
| ALBUCI SILI Non movet me periculum meum: | 1.1 |
| semper nos in malis nostris non fortunam sed causam | |
| spectavimus. Non dubito quin Callias redempturus | |
| fuerit Miltiaden si iam habuisset filiam nubilem. | |
| MUSAE Alius aliud pati non potest. Mihi adul- | 5 |
| terium carcer est. | |
| ARELLI FUSCI patris Nihil, inquit, filiae plus | |
| possum dare quam Cimonem virum. Quando mihi | |
| ex eo contingent nepotes? Ferrum a lege mihi tra- | |
| ditum ad vindictam pudicitiae proiciam? Perdidisti | 10 |
| pecuniam, Callia, si tales solvisti manus. Damnatus | |
| peculatus nihil aliud heredi suo reliquit quam se | |
| patrem. | |
| CESTI PII Non potest generosus animus contumeliam | 2.1 |
| pati. Merito tu ex Cimone habere nepotes concupisti. | |
| Quid magis in me probasti quam carcerem? Non | |
| sum innocentior quam pater, ne infelicior quidem; | |
| hoc unum interest inter parentis et fili fortunam quod | 5 |
| illius calamitatium exitus fuit carcer, mearum initium. | |
| Exponam vobis quam in neminem meorum ingratus | |
| sim. Unus Miltiadis census inventus est Cimon filius; | |
| ne hic quidem quicquam habuit quod daret pro patre | |
| praeter se. Poteram in Cynaegiri domo sperare | 10 |
| nuptias, poteram in Callimachi, nec verebar ne | |
| Cynaegirus suas pluris aestimaret manus. Redemp- | |
| tus Cimon redemptoris felicitas est. | |
| VOTIENI MONTANI Facis iam ut dicam: non accepi | 3.1 |
| beneficium aut reddidi. Certius reddam cum tam | |
| honeste desideraris quam dedisti. Ego adulteros dimit- | |
| tam? quid aliud facerem si alligatas haberem manus? | |
| Egit me attonitum dolor. Non mehercules me exo- | 5 |
| rasset Miltiades pater. Nihil Calliae debeo nisi | |
| liber sum. Est vir egregius Callias, est misericors; | |
| sed utinam tantum adversus bonos! Maior iniuria | |
| est si nunc manus Cimonis alligantur quam fuit | |
| beneficium quod tunc solutae sunt. Non iste ini- | 10 |
| quiore animo filiam amisit quam ego uxorem, sed | |
| aequiore animo inpudicam pati voluit. Vis tu divi- | |
| tias tuas abscondere cum in eos incideris qui men- | |
| dicitate censentur? Nihil habet domus nostra | |
| melius quod ostendat quam paupertatem. Da | 15 |
| pecuniam Miltiadi qua damnationem luat: nocens | |
| erit; da Cimoni qua patrem redimat: pius non erit. | |
| VIBI GALLI Nullo mihi felicior videor quam quod | 4.1 |
| Miltiadis pretium fui. Alligatus iacebat Persicae | |
| potentiae vindex, libertatis publicae adsertor, alli- | |
| gatus iacebat crimen ingratae civitatis. Adulteram | |
| dimittam? patiar adulteram qui non tam glorior | 5 |
| quod filius sum Miltiadis quam quod vicarius? | |
| Quid? tu poenam putas pro Miltiade alligari? Si | |
| adulterum solum occidero, exulandum est. Quid | |
| faciam? Occidam? plus quam praestitisti exigis: pro | |
| carcere exilium. Non occidam? plus quam praestitisti | 10 |
| exigis: unum beneficium dedisti, duo petis. Uterque | |
| magnum beneficium dedistis et statim dum datis recepis- | |
| tis: Cimon quod Miltiadem redemit, tu quod Cimonem. | |
| Videbatur mihi omnis maiorum meorum circa me | |
| turba fremere dicentium: ubi sunt illae manus | 15 |
| quae solvere Miltiadem? Non mihi occurrit in- | |
| dulgentia uxoris, non Callias socer, non ullius aut | |
| rei aut benefici memoria; feci quod soleo, nihil aliud | |
| respexi quam patrem. | |
| MENTONIS Cogita adulteros esse pro quibus rogas, | 5.1 |
| cogita qualium misereri soleas: turpe est ab eodem | |
| dimitti et adulteros et Cimonem. Ego sum qui referre | |
| gratiam ne mortuis quidem desino: ita mihi veros habere | |
| liberos contingat; quod quantum esset Miltiades ex- | 5 |
| pertus est. | |
| PORCI LATRONIS Ego adulteros dimittam? Ar- | 6.1 |
| det cupiditate vindictae animus. Has manus con- | |
| tinere non posset Miltiades, quas alligare potuit. | |
| Si in hoc solutus sum, redde me carceri. Ille Grae- | |
| ciae servator et vindex Persarum orientisque domi- | 5 |
| tor, cui modo tam insignem triumphum Fortuna de | |
| hoste detulerat, damnatus est peculatus, ob hoc | |
| videlicet ipsum, ut innocentia eius, quae alioqui | |
| latere potuerat, ipsa damnatione ostenderetur. | |
| Damnatus est innocens. Quisquis in civitate | 10 |
| misericors est, nunc occasio misericordiae venit: | |
| Miltiades redimendus est. Redemi corpus tuum, | |
| Miltiade, ne funeri quidem interfuturus in quod me | |
| ipsum impenderam. Misereor accusatoris mei non | |
| quia perdidit filiam sed quia habuit. Dignus erat | 15 |
| Callias tales habere quales redemit. Quodsi me in | |
| hanc stuprorum patientiam redemisti, matrimonio | |
| carcerem praefero. Honestius patri alligor quam | |
| adultero solvor. Ut audivi esse qui pecuniam | |
| numeraret, miratus sum fuisse in civitate nostra | 20 |
| quemquam qui Cimonem redimere quam Miltiaden | |
| maluisset. Ego ne patrem quidem meum nisi | |
| innocens fuisset redemissem. | |
| BLANDI Obiciat licet vincula, numquam tamen | 7.1 |
| efficiet ut non magis carcere glorier quam matri- | |
| monio. Diversi sunt hominum adfectus: tu for- | |
| tasse, Callia, vincula non potes ferre; ego adulteram | |
| uxorem. Effugient ergo adulteri tamquam alligatas | 5 |
| Cimonis manus? | |
| ARGENTARI Redemptum me protinus appellare | |
| coepit de filiae nuptiis. 'Statim' inquam 'Callias | |
| experitur an gratus sim.' †Habes in Callias sine | |
| Cimone.† Pro una rogat, duos eripit. | 10 |
| FULVI SPARSI Dic nunc: 'ego te carceri exemi,' | |
| dum ego respondeam: 'ego me carceri tradidi.' | |
| Numquam effici poterit ut melius actum putem quod a | |
| Callia redemptus sum quam quod pro Miltiade alligatus. | |
| Filia tua abstulit tibi generum Cimonem. Ductus | 15 |
| est pater meus in carcerem etiamnunc captivis suis | |
| plenum. | |
| IUNI GALLIONIS Beneficium, inquit, tibi dedi | 8.1 |
| quod filiam tibi collocavi. Nunc vere, Miltiade, | |
| graviorem fortunam carcere sustines: Callias tecum | |
| <nepotes> communicare dignatus est. Ego me | |
| redemptum putabam; filiae istius emptus sum. Stete- | 5 |
| runt ante oculos meos maiorum imagines emissusque | |
| sede sua Miltiades maiestate imperatoria refulsit | |
| et iterum meas invocavit manus. | |
| IULI BASSI Calliae filiam uxorem duxi: hanc tibi, | |
| pater, iniuriam feci, dum ingratus esse nolo. Placeas | 10 |
| tibi licet et istas iactes divitias: tantidem tamen | |
| redemi patrem quanti a te redemptus sum. | |
| {⁴¹Divisio.}⁴¹ Latro in has quaestiones divisit: an non | 9.1 |
| quisquis gratiam non rettulit cum posset ingrati | |
| teneatur. Multa, inquit, interveniunt propter quae | |
| non debeam facere etiamsi possum. Si non tenetur | |
| quisquis non rettulit gratiam cum posset, an hic | 5 |
| teneatur. Hoc in haec divisit: an possit ob id damnari | |
| quod lege fecit; deinde: an facere debuerit; novis- | |
| sume: an, si adfectu et indignatione ablatus non | |
| fuit in sua potestate, ignoscendum illi sit. Hoc non | |
| tamquam quaestionem sed, ut illi mos erat, pro | 10 |
| tractatione aut loco. Montanus Votienus quaestio- | 10.1 |
| nem hanc adiecit: an gratiam rettulerit Cimon Calliae. | |
| Rettuli, inquit: filiam tuam uxorem <duxi>, filia | |
| tua Miltiadis nurus facta est. Non putas beneficium | |
| communes cum Miltiade nepotes? | 5 |
| Gallio illam quaestionem duram movit, sed dili- | |
| genter executus est, quae solet esse in ingrati con- | |
| troversiis prima: an beneficium acceperit. Non erat, | |
| inquit, mihi poena in carcere esse: mea voluntate illo | |
| perveneram. Ita putas me libentius in cubiculo meo | 10 |
| iacuisse? Nullus tunc erat locus Athenis honestior | |
| quam qui Miltiaden habuerat. Deinde et illam | |
| subiunxit quaestionem: an teneatur is qui beneficium | |
| accepit quod non petit. Non rogavi, inquit, te; | |
| dedisti istud iactationi tuae: putasti ad gloriam | 15 |
| tuam pertinere. Ita tu non accepisses beneficium | |
| si tibi solvere Miltiaden contigisset? | |
| Silo Pompeius a parte Calliae duo beneficia se dixit | 11.1 |
| dedisse, quod redemisset et quod egenti filiam con- | |
| locasset. Hoc quod secundum posuit nemo alius pro | |
| beneficio inputavit, in quo adeo non est dubium an | |
| beneficium non dederit ut dubium sit an receperit. | 5 |
| Brutus Bruttedius illas praeterea quaestiones fecit: | |
| an, si sua causa fecit hoc Callias, ut redimeret, Cimoni | |
| sit beneficium. Beneficium enim est, inquit, quod | |
| totum eius causa praestatur in quem confertur. Ubi | |
| aliquis ex eo aut sperat quid aut praeparat, non est | 10 |
| beneficium, consilium est. Hoc diu executus est et | |
| argumentis et exemplis. Deinde: an sua causa | |
| Callias fecerit. Voluisti, inquit, opinionem sordium | |
| inlustri facto effugere; petisti ex hoc aeternam me- | |
| moriam. Non magis poterat ignotum esse a quo | 15 |
| Cimon solutus esset quam pro quo alligatus. Voluisti | |
| habere generum nobilem, pium. | |
| Hispo Romanius duram quaestionem fecit: an | |
| rettulerit gratiam hoc ipso, quod occidit. Liberavi | |
| te, inquit, summo dedecore; invito tibi beneficium dedi. | 20 |
| Non est quod mireris; nam et tu me non rogantem | |
| redemisti. Hoc loco Verginios et illos patres qui filias | |
| vitiatas occiderunt, qui incluserunt. | |
| Color et Gallioni et Latroni et Montano placuit ut | 12.1 |
| nihil in Callian diceretur contumeliose, et redemptorem | |
| et socerum et infelicem. Cestius multa <ut> in ava- | |
| rum et feneratorem et mensularium et lenonem dixit, | |
| dum vult illud probare, reddidisse se beneficium quod | 5 |
| talem socerum habere sustinuisset. | |
| Latro dixit: Filiam tuam dimittam? Quid | |
| adultero faciam? Pro una rogas, duos eripis. Hanc | |
| Hybreas aliter dixit sententiam: σοὶ δέ, μοιχέ, τί | |
| ποιήσω; μὴ καὶ σοῦ Καλλίας πατήρ ἐστιν; Haec tota | 10 |
| diversa sententia est a priore, etiamsi ex eadem est | |
| petita materia. | |
| Illa non est similis sed eadem quam dixit prior | |
| Adaeus, rhetor ex Asianis non proiecti nominis, | |
| deinde Arellius Fuscus: ἀχάριστός σοι δοκῶ, Καλλία; | 15 |
| οὐκ οἶδας ποῦ μοι τὴν χάριν ἔδωκας; Hanc sic | 13.1 |
| mutavit Arellius Fuscus: non dices me, Callia, in- | |
| gratum: unde redemeris cogita. Memini deinde | |
| Fuscum, cum haec Adaei sententia obiceretur, non | |
| infitiari transtulisse se eam in Latinum; et aiebat non | 5 |
| commendationis id se aut furti, sed exercitationis | |
| causa facere. Do, inquit, operam ut cum optimis | |
| sententiis certem, nec illas corrumpere conor sed | |
| vincere. Multa oratores, historici, poetae Romani a | |
| Graecis dicta non subripuerunt sed provocaverunt. Tunc | 10 |
| deinde rettulit aliquam Thucydidis sententiam: δειναὶ | |
| γὰρ αἱ εὐπραξίαι συγκρύψαι καὶ συσκιάσαι τὰ | |
| ἑκάστων ἁμαρτήματα, deinde Sallustianam: res | |
| secundae mire sunt vitiis obtentui. Cum sit praecipua in | |
| Thucydide virtus brevitas, hac eum Sallustius vicit et in suis | 15 |
| illum castris cecidit; nam in sententia Graeca tam brevi | |
| habes quae salvo sensu detrahas: deme vel συγκρύψαι vel | |
| συσκιάσαι, deme ἑκάστων: constabit sensus, etiamsi | |
| non aeque comptus, aeque tamen integer. At ex Sallusti | |
| sententia nihil demi sine detrimento sensus potest. | 20 |
| T. autem Livius tam iniquus Sallustio fuit ut hanc | 14.1 |
| ipsam sententiam et tamquam translatam et tamquam | |
| corruptam dum transfertur obiceret Sallustio. Nec hoc | |
| amore Thucydidis facit, ut illum praeferat, sed laudat | |
| quem non timet et facilius putat posse a se Sallustium | 5 |
| vinci si ante a Thucydide vincatur. | |
| Cestius colorem pro Callia hunc habuit: obiecit | |
| ultro Cimoni quod passus esset uxorem suam adulteram | |
| fieri, quod non custodisset, quod expectasset dum super- | |
| veniret pater ut spectator calamitatis suae fieret. Iam, | 10 |
| inquit, etiamsi dimiseris, ingratus es. Ego non | |
| expectaveram dum rogarer. | |
| Hispo Romanius hunc colorem secutus est: dixit | 15.1 |
| adulescentem tumidum et nobilitatis suae cogitatione | |
| insolentem invisa habuisse beneficia sua, moleste | |
| ferentem socerum suum dici Callian; itaque omnem | |
| operam dedisse ut mores puellae in vitia non tantum labi | 5 |
| pateretur sed ipse impelleret, ut haberet iustam dimit- | |
| tendi causam. Nanctum occasionem non intermisisse, | |
| expectasse tamen dum superveniret pater. Hoc | |
| secum cogitasse: expectat me; vult mecum pares | |
| rationes facere. Fecisset, si non ostendisset patri | 10 |
| adulteram filiam. | |
| Gargonius in hac controversia foedo genere caco- | |
| zeliae usus dixit: istud publicum adulterium est, sub | |
| Miltiadis trophaeis concumbere. | |
| Dorion, cum descripsisset gloriae sibi fuisse | 15 |
| carcerem, numquam non se illam fortunam ostentasse, | |
| dixit: ὅτε εἰσῆλθεν Καλλίας, τὰς πέδας ἀπεκάλυψα. | |
| Hybreas dixit: συγγνώμην ἔχε μοι . . . |