Privignus Medicus
  Abdicavit quidam filium. abdicatus medicinae studuit. 4.5.pr.1
cum pater aegrotaret et medici negarent posse sanari,
sanavit. reductus est. postea aegrotare noverca coepit;
desperaverunt medici. rogat pater filium, ut curet nover-
cam. nolentem abdicat. contradicit. 5
  Quo pacto istud evenit, ut abdicatione mea pater aegrotaret, 1.1
reditu noverca? pietati cessere morbi. medicinam relinquo, mul-
tum laboris, multum vigiliarum; adice huc et quod qui sanantur
ingrati sunt: et medicus possum decipi et non possum privignus
excusari. eundem, inquit, medici morbum esse dicunt; nempe illi, 5
qui negaverunt te posse sanari. ego vero cedo domo, si fateris
illam sic posse sanari. timeo fortunam. imputabitur mihi, si quid
acciderit. ecce tu me non posse non credis. omnes medici ne-
gant et nunc diligentiores fuerunt, quia in te decepti sunt. non
sum tantae scientiae, quantae videor: magnis praeceptoribus opus 10
est; ego abdicatus studui. quaeris, quomodo te sanaverim? non
tibi medicus, sed filius profui; desiderio laborabas; gratum tibi
erat quidquid meis manibus acceperas. ut primum intravi, re-
creatus es: quid in te curandum esset, adverti. haec non eodem
morbo laborat. multa sunt dissimilia: sexus, aetas, animus. nihil 15
magis aegris prodest quam ab eo curari, a quo volunt. temerariis
remediis graves morbi curantur, quibus uti non audeo in noverca.
  Extra. Non oportet adulescentem quicquam novercae suscen-
sere; alioqui odit et gaudet. ferendus est adulescens, si se excusat,
non est, si ulciscitur. 20
  Pars altera. Lugendum est, flendum est; in hoc me servasti?
hostis aliquando vulnus sanavit, quod fecerat, ob hoc maxime,
quia alius sanare non poterat. negant posse sanari. nemo suscipit;
nemo enim vult curationem filio praeripere.
  Extra. Pollio dicebat: inter patres et filios id solum iudex 25
putat licere, quod oportet.