| Fortis non Cedens Forti Patri | |
| Viro forti praemium. si plures erunt, iudicio contendant. | 10.2.pr.1 |
| Pater et filius fortiter fecerunt. petit pater a filio, ut | |
| sibi cederet; ille noluit. iudicio contenderunt; vicit patrem. | |
| petit praemio statuas patri. abdicatur. | |
| Quem optem nescio iudicii huius eventum, cum crimen | 1.1 |
| meum sit vicisse. patriae iudicium habeo, patris perdidi. patrem | |
| in acie vidi, pugnavi cum exemplo. iudicium vocat, quo pater | |
| et filius spolia contulimus? vici non filius patrem, sed iuvenis | |
| senem. ego vici, sed omnes gratulati sunt patri. cogitavi Hora- | 5 |
| tium Etruscas acies corpore suo submoventem; cogitavi Decium, | |
| qui nec ipse patri cessit. pugnabam non tantum inperatori sed | |
| etiam patri. avidus sum gloriae: hoc si vitium est, paternum | |
| est. pudeat <te,> pater, si te vicit filius abdicandus. ego praemium | |
| habeo, tu et praemium et virum fortem. virtutes nostrae silentio | 10 |
| praeterissent: inlustratae sunt, dum conferuntur. iudicaverunt non | |
| quod erat, sed quod te malle credebant. honor ad utrumque | |
| pervenit: alter praemium habet, alter accepit. | |
| Pars altera. Nolo habitare cum adversario meo: non capit | |
| idem contubernium victum et virum fortem. 'statuas' inquit 'tibi | 15 |
| posui': immo, ne possem umquam victum me oblivisci, ignomi- | |
| niam meam in aes incidisti. |