| Quid ista prosunt? orbe defenso caret. | 249 |
| sensere terrae pacis auctorem suae | 250 |
| abesse terris: prosperum ac felix scelus | |
| uirtus uocatur; sontibus parent boni, | |
| ius est in armis, opprimit leges timor. | |
| Ante ora uidi nostra truculenta manu | |
| gnatos paterni cadere regni uindices | 255 |
| ipsumque, Cadmi nobilis stirpem ultimam, | |
| occidere, uidi regium capiti decus | |
| cum capite raptum—quis satis Thebas fleat? | |
| ferax deorum terra, quem dominum tremit! | |
| e cuius aruis eque fecundo sinu | 260 |
| stricto iuuentus orta cum ferro stetit | |
| cuiusque muros natus Amphion Ioue | |
| struxit canoro saxa modulatu trahens, | |
| in cuius urbem non semel diuum parens | |
| caelo relicto uenit, haec quae caelites | 265 |
| recepit et quae fecit et—fas sit loqui— | |
| fortasse faciet, sordido premitur iugo. | |
| Cadmea proles atque Ophionium genus, | |
| quo reccidistis? tremitis ignauum exulem, | |
| suis carentem finibus, nostris grauem. | 270 |
| qui scelera terra quique persequitur mari | |
| ac saeua iusta sceptra confregit manu | |
| nunc seruit absens fertque quae fieri uetat, | |
| tenetque Thebas exul Herculeas Lycus.— | |
| sed non tenebit. aderit et poenas petet | 275 |
| subitusque ad astra emerget; inueniet uiam | |
| aut faciet. Adsis sospes et remees tuis | |
| tandemque uenias uictor ad uictam domum. | |
| Megara Emerge, coniunx, atque dispulsas manu | |
| abrumpe tenebras; nulla si retro uia | 280 |
| iterque clusum est, orbe diducto redi | |
| et quidquid atra nocte possessum latet | |
| emitte tecum. dirutis qualis iugis | |
| praeceps citato flumini quaerens iter | |
| quondam stetisti, scissa cum uasto impetu | 285 |
| patuere Tempe, pectore impulsus tuo | |
| huc mons et illuc cecidit, et rupto aggere | |
| noua cucurrit Thessalus torrens uia: | |
| talis, parentes liberos patriam petens, | |
| erumpe rerum terminos tecum efferens, | 290 |
| et quidquid auida tot per annorum gradus | |
| abscondit aetas redde et oblitos sui | |
| lucisque pauidos ante te populos age: | |
| indigna te sunt spolia, si tantum refers | |
| quantum imperatum est. Magna sed nimium loquor | 295 |
| ignara nostrae sortis. unde illum mihi | |
| quo te tuamque dexteram amplectar diem | |
| reditusque lentos nec mei memores querar? | |
| tum tibi, deorum ductor, indomiti ferent | |
| centena tauri colla; tibi, frugum potens, | 300 |
| secreta reddam sacra; tibi muta fide | |
| longas Eleusin tacita iactabit faces. | |
| tum restitutas fratribus rebor meis | |
| animas et ipsum regna moderantem sua | |
| florere patrem. si qua te maior tenet | 305 |
| clausum potestas, sequimur: aut omnis tuo | |
| defende reditu sospes aut omnes trahe.— | |
| trahes nec ullus eriget fractos deus. | |
| Am. O socia nostri sanguinis, casta fide | |
| seruans torum gnatosque magnanimi Herculis, | 310 |
| meliora mente concipe atque animum excita. | |
| aderit profecto, qualis ex omni solet | |
| labore, maior. Me. Quod nimis miseri uolunt, | |
| hoc facile credunt. Am. Immo quod metuunt nimis | |
| numquam moueri posse nec tolli putant: | 315 |
| prona est timoris semper in peius fides. | |
| Me. Demersus ac defossus et toto insuper | |
| oppressus orbe quam uiam ad superos habet? | |
| Am. Quam tunc habebat cum per arentem plagam | |
| et fluctuantes more turbati maris | 320 |
| adit harenas bisque discedens fretum | |
| et bis recurrens, cumque deserta rate | |
| deprensus haesit Syrtium breuibus uadis | |
| et puppe fixa maria superauit pedes. | |
| Me. Iniqua raro maximis uirtutibus | 325 |
| fortuna parcit; nemo se tuto diu | |
| periculis offerre tam crebris potest: | |
| quem saepe transit casus, aliquando inuenit. |