Praeter hoc quod omne futurum incertum est et ad 6.23.1.1
deteriora certius, facillimum ad superos iter est animis cito
ab humana conuersatione dimissis; minimum enim faecis,
ponderis traxerunt. Antequam obdurescerent et altius
terrena conciperent liberati leuiores ad originem suam 5
reuolant et facilius quidquid est illud obsoleti inlitique
eluunt. Nec umquam magnis ingeniis cara in corpore 2.1
mora est: exire atque erumpere gestiunt, aegre has angustias
ferunt, uagari per omne sublimes et ex alto adsueti humana
despicere. Inde est quod Platon clamat: sapientis animum
totum in mortem prominere, hoc uelle, hoc meditari, hac 5
semper cupidine ferri in exteriora tendentem.
  Quid? tu, Marcia, cum uideres senilem in iuuene 3.1
prudentiam, uictorem omnium uoluptatium animum,
emendatum, carentem uitio, diuitias sine auaritia, honores
sine ambitione, uoluptates sine luxuria adpetentem, diu
tibi putabas illum sospitem posse contingere? Quidquid 5
ad summum peruenit ab exitu prope est; eripit se aufertque
ex oculis perfecta uirtus, nec ultimum tempus expectant
quae in primo maturuerunt. Ignis quo clarior fulsit citius 4.1
extinguitur: uiuacior est qui cum lenta ac difficili materia
commissus fumoque demersus ex sordido lucet; eadem
enim detinet causa quae maligne alit. Sic ingenia quo
inlustriora, breuiora sunt; nam ubi incremento locus non 5
est, uicinus occasus est. Fabianus ait, id quod nostri 5.1
quoque parentes uidere, puerum Romae fuisse statura
ingentis uiri †ante†; sed hic cito decessit, et moriturum
breui nemo <non> prudens dixit; non poterat enim ad
illam aetatem peruenire quam praeceperat. Ita est: in- 5
dicium imminentis exitii nimia maturitas est; adpetit finis
ubi incrementa consumpta sunt.