Praeter hoc quod omne futurum incertum est et ad
|
6.23.1.1
|
deteriora certius, facillimum ad superos iter est animis cito
|
|
ab humana conuersatione dimissis; minimum enim faecis,
|
|
ponderis traxerunt. Antequam obdurescerent et altius
|
|
terrena conciperent liberati leuiores ad originem suam
|
5
|
reuolant et facilius quidquid est illud obsoleti inlitique
|
|
eluunt. Nec umquam magnis ingeniis cara in corpore
|
2.1
|
mora est: exire atque erumpere gestiunt, aegre has angustias
|
|
ferunt, uagari per omne sublimes et ex alto adsueti humana
|
|
despicere. Inde est quod Platon clamat: sapientis animum
|
|
totum in mortem prominere, hoc uelle, hoc meditari, hac
|
5
|
semper cupidine ferri in exteriora tendentem.
|
|
Quid? tu, Marcia, cum uideres senilem in iuuene
|
3.1
|
prudentiam, uictorem omnium uoluptatium animum,
|
|
emendatum, carentem uitio, diuitias sine auaritia, honores
|
|
sine ambitione, uoluptates sine luxuria adpetentem, diu
|
|
tibi putabas illum sospitem posse contingere? Quidquid
|
5
|
ad summum peruenit ab exitu prope est; eripit se aufertque
|
|
ex oculis perfecta uirtus, nec ultimum tempus expectant
|
|
quae in primo maturuerunt. Ignis quo clarior fulsit citius
|
4.1
|
extinguitur: uiuacior est qui cum lenta ac difficili materia
|
|
commissus fumoque demersus ex sordido lucet; eadem
|
|
enim detinet causa quae maligne alit. Sic ingenia quo
|
|
inlustriora, breuiora sunt; nam ubi incremento locus non
|
5
|
est, uicinus occasus est. Fabianus ait, id quod nostri
|
5.1
|
quoque parentes uidere, puerum Romae fuisse statura
|
|
ingentis uiri †ante†; sed hic cito decessit, et moriturum
|
|
breui nemo <non> prudens dixit; non poterat enim ad
|
|
illam aetatem peruenire quam praeceperat. Ita est: in-
|
5
|
dicium imminentis exitii nimia maturitas est; adpetit finis
|
|
ubi incrementa consumpta sunt.
|
|