Errat si quis existimat facilem rem esse donare: plurimum
|
7.24.1.1
|
ista res habet difficultatis, si modo consilio tribuitur, non
|
|
casu et impetu spargitur. Hunc promereor, illi reddo; huic
|
|
succurro, huius misereor; illum instruo dignum quem non
|
|
deducat paupertas nec occupatum teneat; quibusdam non
|
5
|
dabo quamuis desit, quia etiam si dedero erit defuturum;
|
|
quibusdam offeram, quibusdam etiam inculcabo. Non
|
|
possum in hac re esse neglegens; numquam magis nomina
|
|
facio quam cum dono. 'Quid? tu' inquis 'recepturus donas?'
|
2.1
|
Immo non perditurus: eo loco sit donatio unde repeti
|
|
non debeat, reddi possit. Beneficium conlocetur quem-
|
|
admodum thesaurus alte obrutus, quem non eruas nisi
|
|
fuerit necesse. Quid? domus ipsa diuitis uiri quantam habet
|
3.1
|
bene faciendi materiam! Quis enim liberalitatem tantum
|
|
ad togatos uocat? hominibus prodesse natura me iubet.
|
|
Serui liberine sint hi, ingenui an libertini, iustae libertatis
|
|
an inter amicos datae, quid refert? ubicumque homo est,
|
5
|
ibi benefici locus est. Potest itaque pecunia etiam intra
|
|
limen suum diffundi et liberalitatem exercere, quae non
|
|
quia liberis debetur sed quia a libero animo proficiscitur
|
|
ita nominata est. Haec apud sapientem nec umquam in
|
|
turpes indignosque inpingitur nec umquam ita defetigata
|
10
|
errat ut non, quotiens dignum inuenerit, quasi ex pleno
|
|
fluat.
|
|
Non est ergo quod perperam exaudiatis quae honeste
|
4.1
|
fortiter animose a studiosis sapientiae dicuntur. Et hoc
|
|
primum adtendite: aliud est studiosus sapientiae, aliud
|
|
iam adeptus sapientiam. Ille tibi dicet: 'optime loquor, sed
|
|
adhuc inter mala uolutor plurima. Non est quod me ad
|
5
|
formulam meam exigas: cum maxime facio me et formo et
|
|
ad exemplar ingens attollo; si processero quantumcumque
|
|
proposui, exige ut dictis facta respondeant.' Adsecutus
|
|
uero humani boni summam aliter tecum aget et dicet:
|
|
'primum non est quod tibi permittas de melioribus ferre
|
10
|
sententiam; mihi iam, quod argumentum est recti, contigit
|
|
malis displicere. Sed ut tibi rationem reddam qua nulli
|
5.1
|
mortalium inuideo, audi quid promittam et quanti quaeque
|
|
aestimem. Diuitias nego bonum esse; nam si essent, bonos
|
|
facerent: nunc, quoniam quod apud malos deprenditur
|
|
dici bonum non potest, hoc illis nomen nego. Ceterum et
|
5
|
habendas esse et utiles et magna commoda uitae adferentis
|
|
fateor. Quid ergo sit quare illas non in bonis numerem, et
|
25.1.1
|
quid praestem in illis aliud quam uos, quoniam inter
|
|
utrosque conuenit habendas, audite. Pone in opulentissima
|
|
me domo, pone <ubi> aurum argentumque in promiscuo
|
|
usu sit: non suspiciam me ob ista quae, etiam si apud me,
|
5
|
extra me tamen sunt. In Sublicium pontem me transfer
|
|
et inter egentes abice: non ideo tamen me despiciam
|
|
quod in illorum numero consedero qui manum ad stipem
|
|
porrigunt. Quid enim ad rem an frustum panis desit cui
|
|
non deest mori posse? Quid ergo est? domum illam splen-
|
10
|
didam malo quam pontem. Pone <in> instrumentis splen-
|
2.1
|
dentibus et delicato apparatu: nihilo me feliciorem credam
|
|
quod mihi molle erit amiculum, quod purpura conuiuis
|
|
meis substernetur. Muta stragula mea: nihilo miserius ero
|
|
si lassa ceruix mea in maniculo faeni adquiescet, si super
|
5
|
Circense tomentum per sarturas ueteris lintei effluens
|
|
incubabo. Quid ergo est? malo quid mihi animi sit ostendere
|
|
praetextatus et †causatus† quam nudis scapulis aut †sen-
|
|
tentis†. Omnes mihi ex uoto dies cedant, nouae gratula-
|
3.1
|
tiones prioribus subtexantur: non ob hoc mihi placebo.
|
|
Muta in contrarium hanc indulgentiam temporis, hinc
|
|
illinc percutiatur animus damno luctu incursionibus
|
|
uariis, nulla hora sine aliqua querella sit: non ideo me
|
5
|
dicam inter miserrima miserum, non ideo aliquem execra-
|
|
bor diem; prouisum est enim a me ne quis mihi ater dies
|
|
esset. Quid ergo est? malo gaudia temperare quam dolores
|
|
compescere.'
|
|