Dices mihi: 'quid ais, Seneca? deseris partes? Certe Stoici 8.1.4.1
uestri dicunt: "usque ad ultimum uitae finem in actu erimus,
non desinemus communi bono operam dare, adiuuare sin-
gulos, opem ferre etiam inimicis senili manu. Nos sumus
qui nullis annis uacationem damus et, quod ait ille uir di- 5
sertissimus,
    canitiem galea premimus;
nos sumus apud quos usque eo nihil ante mortem otiosum
est ut, si res patitur, non sit ipsa mors otiosa." Quid nobis
Epicuri praecepta in ipsis Zenonis principiis loqueris? Quin 10
tu bene gnauiter, si partium piget, transfugis potius quam
prodis?' Hoc tibi in praesentia respondebo: 'numquid uis 5.1
amplius quam ut me similem ducibus meis praestem? Quid
ergo est? non quo miserint me illi, sed quo duxerint ibo.'
  Nunc probabo tibi non desciscere me a praeceptis 2.1.1
Stoicorum; nam ne ipsi quidem a suis desciuerunt, et tamen
excusatissimus essem, etiam si non praecepta illorum seque-
rer sed exempla. Hoc quod dico in duas diuidam partes:
primum, ut possit aliquis uel a prima aetate contemplationi 5
ueritatis totum se tradere, rationem uiuendi quaerere atque
exercere secreto; deinde, ut possit hoc aliquis emeritis 2.1
stipendiis, profligatae aetatis, iure optimo facere et †ad alios
actus animos† referre, uirginum Vestalium more, quae annis
inter officia diuisis discunt facere sacra et cum didicerunt
docent. 5
  Hoc Stoicis quoque placere ostendam, non quia mihi 3.1.1
legem dixerim nihil contra dictum Zenonis Chrysippiue com-
mittere, sed quia res ipsa patitur me ire in illorum senten-
tiam, quoniam si quis semper unius sequitur, non in curia
sed in factione est. Vtinam quidem iam tenerentur omnia 5
et in aperto et confesso ueritas esset nihilque ex decretis
mutaremus! nunc ueritatem cum eis ipsis qui docent
quaerimus.