Numquid potes inuenire urbem miseriorem quam 9.5.1.1
Atheniensium fuit, cum illam triginta tyranni diuellerent?
Mille trecentos ciues, optimum quemque, occiderant nec
finem ideo faciebant, sed inritabat se ipsa saeuitia. In qua
ciuitate erat Areos pagos, religiosissimum iudicium, in qua 5
senatus populusque senatu similis, coibat cotidie carnificum
triste collegium et infelix curia tyrannis angustabatur: pote-
ratne illa ciuitas conquiescere in qua tot tyranni erant quot
<satis> satellites essent? Ne spes quidem ulla recipiendae
libertatis animis poterat offerri, nec ulli remedio locus 10
apparebat contra tantam uim malorum; unde enim miserae
ciuitati tot Harmodios? Socrates tamen in medio erat et 2.1
lugentis patres consolabatur et desperantis de re publica
exhortabatur et diuitibus opes suas metuentibus expro-
brabat seram periculosae auaritiae paenitentiam et imitari
uolentibus magnum circumferebat exemplar, cum inter 5
triginta dominos liber incederet. Hunc tamen Athenae 3.1
ipsae in carcere occiderunt, et qui tuto insultauerat agmini
tyrannorum, eius libertatem libertas non tulit: licet scias
et in adflicta re publica esse occasionem sapienti uiro ad se
proferendum et in florenti ac beata †pecuniam† inuidiam, 5
mille alia inertia uitia regnare. Vtcumque ergo se res 4.1
publica dabit, utcumque fortuna permittet, ita aut ex-
plicabimus nos aut contrahemus, utique mouebimus nec
alligati metu torpebimus. Immo ille uir fuerit qui periculis
undique imminentibus, armis circa et catenis frementibus, 5
non adliserit uirtutem nec absconderit; non est enim
seruare se obruere. <Vere>, ut opinor, Curius Dentatus 5.1
aiebat malle esse se mortuum quam uiuere: ultimum malo-
rum est e uiuorum numero exire antequam moriaris. Sed
faciendum erit, si in rei publicae tempus minus tracta-
bile incideris, ut plus otio ac litteris uindices, nec aliter 5
quam in periculosa nauigatione subinde portum petas, nec
expectes donec res te dimittant sed ab illis te ipse diiungas.