| Excerpe itaque te uulgo, Pauline carissime, et in tran- | 10.18.1.1 |
| quilliorem portum non pro aetatis spatio iactatus tandem | |
| recede. Cogita quot fluctus subieris, quot tempestates | |
| partim priuatas sustinueris, partim publicas in te con- | |
| uerteris; satis iam per laboriosa et inquieta documenta | 5 |
| exhibita uirtus est: experire quid in otio faciat. Maior pars | |
| aetatis, certe melior, rei publicae data est: aliquid temporis | |
| tui sume etiam tibi. Nec te ad segnem aut inertem quietem | 2.1 |
| uoco, non ut somno et caris turbae uoluptatibus quidquid | |
| est in te indolis uiuidae mergas: non est istud adquiescere; | |
| inuenies maiora omnibus adhuc strenue tractatis operibus | |
| quae repositus et securus agites. Tu quidem orbis terrarum | 3.1 |
| rationes administras tam abstinenter quam alienas, tam | |
| diligenter quam tuas, tam religiose quam publicas; in | |
| officio amorem consequeris in quo odium uitare difficile est: | |
| sed tamen, mihi crede, satius est uitae suae rationem quam | 5 |
| frumenti publici nosse. Istum animi uigorem rerum maxi- | 4.1 |
| marum capacissimum a ministerio honorifico quidem sed | |
| parum ad beatam uitam apto reuoca et cogita non id egisse | |
| te ab aetate prima omni cultu studiorum liberalium ut tibi | |
| multa milia frumenti bene committerentur: maius quiddam | 5 |
| et altius de te promiseras. Non deerunt et frugalitatis exactae | |
| homines et laboriosae operae: tanto aptiora portandis | |
| oneribus tarda iumenta sunt quam nobiles equi, quorum | |
| generosam pernicitatem quis umquam graui sarcina pressit? | |
| Cogita praeterea quantum sollicitudinis sit ad tantam te | 5.1 |
| molem obicere: cum uentre tibi humano negotium est; nec | |
| rationem patitur nec aequitate mitigatur nec ulla prece | |
| flectitur populus esuriens. Modo modo intra paucos illos | |
| dies quibus C. Caesar perît—si quis inferis sensus est, hoc | 5 |
| grauissime ferens, quod uidebat populo Romano super- | |
| stite septem aut octo certe dierum cibaria superesse—dum | |
| ille pontes nauibus iungit et uiribus imperi ludit, aderat | |
| ultimum malorum obsessis quoque, alimentorum egestas; | |
| exitio paene ac fame constitit et, quae famem sequitur, | 10 |
| rerum omnium ruina furiosi et externi et infeliciter superbi | |
| regis imitatio. Quem tunc animum habuerunt illi quibus | 6.1 |
| erat mandata frumenti publici cura, saxa ferrum ignes | |
| Gaium excepturi? Summa dissimulatione tantum inter | |
| uiscera latentis mali tegebant, cum ratione scilicet; quae- | |
| dam enim ignorantibus aegris curanda sunt: causa multis | 5 |
| moriendi fuit morbum suum nosse. |