'Quid ergo? non aliquando castigatio necessaria est?'
|
3.6.1.1
|
Quidni? sed haec sine ira, cum ratione; non enim nocet
|
|
sed medetur specie nocendi. Quemadmodum quaedam
|
|
hastilia detorta ut corrigamus adurimus et adactis cuneis,
|
|
non ut frangamus sed ut explicemus, elidimus, sic ingenia
|
5
|
uitio praua dolore corporis animique corrigimus. Nempe
|
2.1
|
medicus primo in leuibus uitiis temptat non multum ex
|
|
cotidiana consuetudine inflectere et cibis potionibus ex-
|
|
ercitationibus ordinem inponere ac ualetudinem tantum
|
|
mutata uitae dispositione firmare. Proximum est ut modus
|
5
|
proficiat. Si modus et ordo non proficit, subducit aliqua
|
|
et circumcidit; si ne adhoc quidem respondet, inter-
|
|
dicit cibis et abstinentia corpus exonerat; si frustra molliora
|
|
cesserunt, ferit uenam membrisque, si adhaerentia nocent
|
|
et morbum diffundunt, manus adfert; nec ulla dura uidetur
|
10
|
curatio cuius salutaris effectus est. Ita legum praesidem
|
3.1
|
ciuitatisque rectorem decet, quam diu potest, uerbis et his
|
|
mollioribus ingenia curare, ut facienda suadeat cupiditatem-
|
|
que honesti et aequi conciliet animis faciatque uitiorum
|
|
odium, pretium uirtutium; transeat deinde ad tristiorem
|
5
|
orationem, qua moneat adhuc et exprobret; nouissime ad
|
|
poenas et has adhuc leues, reuocabiles decurrat; ultima
|
|
supplicia sceleribus ultimis ponat, ut nemo pereat nisi
|
|
quem perire etiam pereuntis intersit. Hoc uno medentibus
|
4.1
|
erit dissimilis, quod illi quibus uitam non potuerunt largiri
|
|
facilem exitum praestant, hic damnatos cum dedecore et
|
|
traductione uita exigit, non quia delectetur ullius poena—
|
|
procul est enim a sapiente tam inhumana feritas—sed ut
|
5
|
documentum omnium sint, et quia uiui noluerunt prodesse,
|
|
morte certe eorum res publica utatur.
|
|