Non est ergo natura hominis poenae adpetens; ideo
|
3.6.4.8
|
ne ira quidem secundum naturam hominis, quia poenae
|
|
adpetens est. Et Platonis argumentum adferam—quid enim
|
5.1
|
nocet alienis uti ea parte qua nostra sunt? 'Vir bonus'
|
|
inquit 'non laedit.' Poena laedit; bono ergo poena non
|
|
conuenit, ob hoc nec ira, quia poena irae conuenit. Si
|
|
uir bonus poena non gaudet, non gaudebit ne eo quidem
|
5
|
adfectu cui poena uoluptati est; ergo non est naturalis ira.
|
|
Numquid, quamuis non sit naturalis ira, adsumenda est,
|
7.1.1
|
quia utilis saepe fuit? Extollit animos et incitat, nec quic-
|
|
quam sine illa magnificum in bello fortitudo gerit, nisi hinc
|
|
flamma subdita est et hic stimulus peragitauit misitque in
|
|
pericula audaces. Optimum itaque quidam putant tem-
|
5
|
perare iram, non tollere, eoque detracto quod exundat ad
|
|
salutarem modum cogere, id uero retinere sine quo langue-
|
|
bit actio et uis ac uigor animi resoluetur. Primum facilius
|
2.1
|
est excludere perniciosa quam regere et non admittere
|
|
quam admissa moderari; nam cum se in possessione
|
|
posuerunt, potentiora rectore sunt nec recidi se minuiue
|
|
patiuntur. Deinde ratio ipsa, cui freni traduntur, tam diu
|
3.1
|
potens est quam diu diducta est ab adfectibus; si miscuit se
|
|
illis et inquinauit, non potest continere quos summouere
|
|
potuisset. Commota enim semel et excussa mens ei seruit
|
|
quo inpellitur. Quarundam rerum initia in nostra potestate
|
4.1
|
sunt, ulteriora nos ui sua rapiunt nec regressum relinquunt.
|
|
Vt in praeceps datis corporibus nullum sui arbitrium est
|
|
nec resistere morariue deiecta potuerunt, sed consilium
|
|
omne et paenitentiam inreuocabilis praecipitatio abscidit
|
5
|
et non licet eo non peruenire quo non ire licuisset, ita ani-
|
|
mus, si in iram amorem aliosque se proiecit adfectus, non
|
|
permittitur reprimere impetum; rapiat illum oportet et ad
|
|
imum agat pondus suum et uitiorum natura procliuis.
|
|