Nihil ex his quae animum fortuito inpellunt adfectus
|
4.3.1.1
|
uocari debet: ista, ut ita dicam, patitur magis animus
|
|
quam facit. Ergo adfectus est non ad oblatas rerum species
|
|
moueri, sed permittere se illis et hunc fortuitum motum
|
|
prosequi. Nam si quis pallorem et lacrimas procidentis
|
2.1
|
et inritationem umoris obsceni altumue suspirium et ocu-
|
|
los subito acriores aut quid his simile indicium adfectus
|
|
animique signum putat, fallitur nec intellegit corporis hos
|
|
esse pulsus. Itaque et fortissimus plerumque uir dum arma-
|
3.1
|
tur expalluit et signo pugnae dato ferocissimo militi paulum
|
|
genua tremuerunt et magno imperatori antequam inter se
|
|
acies arietarent cor exiluit et oratori eloquentissimo dum ad
|
|
dicendum componitur summa riguerunt. Ira non moueri
|
4.1
|
tantum debet sed excurrere; est enim impetus; numquam
|
|
autem impetus sine adsensu mentis est, neque enim fieri
|
|
potest ut de ultione et poena agatur animo nesciente.
|
|
Putauit se aliquis laesum, uoluit ulcisci, dissuadente aliqua
|
5
|
causa statim resedit: hanc iram non uoco, motum animi
|
|
rationi parentem: illa est ira quae rationem transsilit,
|
|
quae secum rapit. Ergo prima illa agitatio animi quam
|
5.1
|
species iniuriae incussit non magis ira est quam ipsa in-
|
|
iuriae species; ille sequens impetus, qui speciem iniuriae
|
|
non tantum accepit sed adprobauit, ira est, concitatio animi
|
|
ad ultionem uoluntate et iudicio pergentis. Numquam
|
5
|
dubium est quin timor fugam habeat, ira impetum; uide
|
|
ergo an putes aliquid sine adsensu mentis aut peti posse aut
|
|
caueri.
|
|