'Virtus' inquit 'ut honestis rebus propitia est, ita tur-
|
4.6.1.1
|
pibus irata esse debet.' Quid si dicat uirtutem et humilem
|
|
et magnam esse debere? Atqui hoc dicit qui illam extolli
|
|
uult et deprimi, quoniam laetitia ob recte factum clara
|
|
magnificaque est, ira ob alienum peccatum sordida et
|
5
|
angusti pectoris est. Nec umquam committet uirtus ut uitia
|
2.1
|
dum compescit imitetur; iram ipsam castigandam habet,
|
|
quae nihilo melior est, saepe etiam peior iis delictis quibus
|
|
irascitur. Gaudere laetarique proprium et naturale uirtutis
|
|
est: irasci non est ex dignitate eius, non magis quam mae-
|
5
|
rere; atqui iracundiae tristitia comes est et in hanc omnis
|
|
ira uel post paenitentiam uel post repulsam reuoluitur. Et
|
3.1
|
si sapientis est peccatis irasci, magis irascetur maioribus et
|
|
saepe irascetur: sequitur ut non tantum iratus sit sapiens sed
|
|
iracundus. Atqui si nec magnam iram nec frequentem in
|
|
animo sapientis locum habere credimus, quid est quare
|
5
|
non ex toto illum hoc adfectu liberemus? Modus enim esse
|
4.1
|
non potest, si pro facto cuiusque irascendum est; nam aut
|
|
iniquus erit, si aequaliter irascetur delictis inaequalibus, aut
|
|
iracundissimus, si totiens excanduerit quotiens iram scelera
|
|
meruerint.
|
5
|
Et quid indignius quam sapientis adfectum ex aliena
|
7.1.1
|
pendere nequitia? Desinet ille Socrates posse eundem
|
|
uultum domum referre quem domo extulerat? Atqui si
|
|
irasci sapiens turpiter factis debet et concitari contristari-
|
|
que ob scelera, nihil est aerumnosius sapiente: omnis illi
|
5
|
per iracundiam maeroremque uita transibit. Quod enim
|
2.1
|
momentum erit quo non inprobanda uideat? Quotiens pro-
|
|
cesserit domo, per sceleratos illi auarosque et prodigos et
|
|
inpudentis et ob ista felices incedendum erit; nusquam
|
|
oculi eius flectentur ut non quod indignentur inueniant:
|
5
|
deficiet si totiens a se iram quotiens causa poscet exegerit.
|
|
Haec tot milia ad forum prima luce properantia, quam
|
3.1
|
turpes lites, quanto turpiores aduocatos habent! Alius
|
|
iudicia patris accusat, quae <non> mereri satius fuit, alius
|
|
cum matre consistit, alius delator uenit eius criminis cuius
|
|
manifestior reus est; et iudex damnaturus quae fecit eligitur
|
5
|
et corona pro mala causa <stat> bona patroni uoce corrupta.
|
|