Illud potius cogitabis, non esse irascendum erroribus.
|
4.10.1.1
|
Quid enim si quis irascatur in tenebris parum uestigia certa
|
|
ponentibus? Quid si quis surdis imperia non exaudientibus?
|
|
Quid si pueris, quod neglecto dispectu officiorum ad lusus et
|
|
ineptos aequalium iocos spectent? Quid si illis irasci uelis
|
5
|
qui aegrotant senescunt fatigantur? Inter cetera mortali-
|
|
tatis incommoda et hoc est, caligo mentium nec tantum
|
|
necessitas errandi sed errorum amor. Ne singulis irascaris,
|
2.1
|
uniuersis ignoscendum est, generi humano uenia tribuenda
|
|
est. Si irasceris iuuenibus senibusque quod peccant, irascere
|
|
infantibus: peccaturi sunt. Numquis irascitur pueris, quo-
|
|
rum aetas nondum nouit rerum discrimina? maior est
|
5
|
excusatio et iustior hominem esse quam puerum. Hac con-
|
3.1
|
dicione nati sumus, animalia obnoxia non paucioribus animi
|
|
quam corporis morbis, non quidem obtusa nec tarda, sed
|
|
acumine nostro male utentia, alter alteri uitiorum exempla:
|
|
quisquis sequitur priores male iter ingressos, quidni habeat
|
5
|
excusationem, cum publica uia errauerit? In singulos seue-
|
4.1
|
ritas imperatoris destringitur, at necessaria uenia est ubi
|
|
totus deseruit exercitus. Quid tollit iram sapientis? turba
|
|
peccantium. Intellegit quam et iniquum sit et periculosum
|
|
irasci publico uitio.
|
5
|
Heraclitus quotiens prodierat et tantum circa se male
|
5.1
|
uiuentium, immo male pereuntium uiderat, flebat, misere-
|
|
batur omnium qui sibi laeti felicesque occurrebant, miti
|
|
animo, sed nimis inbecillo: et ipse inter deplorandos erat.
|
|
Democritum contra aiunt numquam sine risu in publico
|
5
|
fuisse; adeo nihil illi uidebatur serium eorum quae serio
|
|
gerebantur. Vbi istic irae locus est? aut ridenda omnia aut
|
|
flenda sunt.
|
|