Non est quod patrocinium nobis quaeramus et excusatam 4.13.1.1
licentiam, dicentes aut utile id esse aut ineuitabile; cui enim
tandem uitio aduocatus defuit? Non est quod dicas excidi
non posse: sanabilibus aegrotamus malis ipsaque nos in
rectum genitos natura, si emendari uelimus, iuuat. Nec, ut 5
quibusdam uisum est, arduum in uirtutes et asperum iter
est: plano adeuntur. Non uanae uobis auctor rei uenio. 2.1
Facilis est ad beatam uitam uia: inite modo bonis auspiciis
ipsisque dis bene iuuantibus. Multo difficilius est facere
ista quae facitis. Quid est animi quiete otiosius, quid ira
laboriosius? Quid clementia remissius, quid crudelitate 5
negotiosius? Vacat pudicitia, libido occupatissima est.
Omnium denique uirtutum tutela facilis est, uitia magno
coluntur. Debet ira remoueri—hoc ex parte fatentur etiam 3.1
qui dicunt esse minuendam: tota dimittatur, nihil profutura
est. Sine illa facilius rectiusque scelera tollentur, mali
punientur et transducentur in melius. Omnia quae debet
sapiens sine ullius malae rei ministerio efficiet nihilque 5
admiscebit cuius modum sollicitius obseruet.
  Numquam itaque iracundia admittenda est, aliquando 14.1.1
simulanda, si segnes audientium animi concitandi sunt,
sicut tarde consurgentis ad cursum equos stimulis facibusque
subditis excitamus. Aliquando incutiendus est iis metus apud
quos ratio non proficit: irasci quidem non magis utile est 5
quam maerere, quam metuere. 'Quid ergo? non incidunt 2.1
causae quae iram lacessant?' Sed tunc maxime illi oppo-
nendae manus sunt. Nec est difficile uincere animum, cum
athletae quoque, in uilissima sui parte occupati, tamen ictus
doloresque patiantur ut uires caedentis exhauriant, nec cum 5
ira suadet feriunt, sed cum occasio. Pyrrhum, maximum 3.1
praeceptorem certaminis gymnici, solitum aiunt iis quos
exercebat praecipere ne irascerentur; ira enim perturbat
artem et qua noceat tantum aspicit. Saepe itaque ratio
patientiam suadet, ira uindictam, et qui primis defungi 5
malis potuimus in maiora deuoluimur. Quosdam unius uerbi 4.1
contumelia non aequo animo lata in exilium proiecit, et qui
leuem iniuriam silentio ferre noluerant grauissimis malis
obruti sunt, indignatique aliquid ex plenissima libertate
deminui seruile in sese adtraxerunt iugum. 5