Non est quod patrocinium nobis quaeramus et excusatam
|
4.13.1.1
|
licentiam, dicentes aut utile id esse aut ineuitabile; cui enim
|
|
tandem uitio aduocatus defuit? Non est quod dicas excidi
|
|
non posse: sanabilibus aegrotamus malis ipsaque nos in
|
|
rectum genitos natura, si emendari uelimus, iuuat. Nec, ut
|
5
|
quibusdam uisum est, arduum in uirtutes et asperum iter
|
|
est: plano adeuntur. Non uanae uobis auctor rei uenio.
|
2.1
|
Facilis est ad beatam uitam uia: inite modo bonis auspiciis
|
|
ipsisque dis bene iuuantibus. Multo difficilius est facere
|
|
ista quae facitis. Quid est animi quiete otiosius, quid ira
|
|
laboriosius? Quid clementia remissius, quid crudelitate
|
5
|
negotiosius? Vacat pudicitia, libido occupatissima est.
|
|
Omnium denique uirtutum tutela facilis est, uitia magno
|
|
coluntur. Debet ira remoueri—hoc ex parte fatentur etiam
|
3.1
|
qui dicunt esse minuendam: tota dimittatur, nihil profutura
|
|
est. Sine illa facilius rectiusque scelera tollentur, mali
|
|
punientur et transducentur in melius. Omnia quae debet
|
|
sapiens sine ullius malae rei ministerio efficiet nihilque
|
5
|
admiscebit cuius modum sollicitius obseruet.
|
|
Numquam itaque iracundia admittenda est, aliquando
|
14.1.1
|
simulanda, si segnes audientium animi concitandi sunt,
|
|
sicut tarde consurgentis ad cursum equos stimulis facibusque
|
|
subditis excitamus. Aliquando incutiendus est iis metus apud
|
|
quos ratio non proficit: irasci quidem non magis utile est
|
5
|
quam maerere, quam metuere. 'Quid ergo? non incidunt
|
2.1
|
causae quae iram lacessant?' Sed tunc maxime illi oppo-
|
|
nendae manus sunt. Nec est difficile uincere animum, cum
|
|
athletae quoque, in uilissima sui parte occupati, tamen ictus
|
|
doloresque patiantur ut uires caedentis exhauriant, nec cum
|
5
|
ira suadet feriunt, sed cum occasio. Pyrrhum, maximum
|
3.1
|
praeceptorem certaminis gymnici, solitum aiunt iis quos
|
|
exercebat praecipere ne irascerentur; ira enim perturbat
|
|
artem et qua noceat tantum aspicit. Saepe itaque ratio
|
|
patientiam suadet, ira uindictam, et qui primis defungi
|
5
|
malis potuimus in maiora deuoluimur. Quosdam unius uerbi
|
4.1
|
contumelia non aequo animo lata in exilium proiecit, et qui
|
|
leuem iniuriam silentio ferre noluerant grauissimis malis
|
|
obruti sunt, indignatique aliquid ex plenissima libertate
|
|
deminui seruile in sese adtraxerunt iugum.
|
5
|