Irascimur aut iis a quibus ne accipere quidem potuimus
|
4.26.1.1
|
iniuriam, aut iis a quibus accipere iniuriam potuimus. Ex
|
2.1
|
prioribus quaedam sine sensu sunt, ut liber quem minutiori-
|
|
bus litteris scriptum saepe proiecimus et mendosum lace-
|
|
rauimus, ut uestimenta quae, quia displicebant, scidimus:
|
|
his irasci quam stultum est, quae iram nostram nec merue-
|
5
|
runt nec sentiunt! 'Sed offendunt nos uidelicet qui illa
|
3.1
|
fecerunt.' Primum saepe antequam hoc apud nos distin-
|
|
guamus irascimur. Deinde fortasse ipsi quoque artifices
|
|
excusationes iustas adferent: alius non potuit melius facere
|
|
quam fecit, nec ad tuam contumeliam parum didicit; alius
|
5
|
non in hoc ut te offenderet fecit. Ad ultimum quid est
|
|
dementius quam bilem in homines collectam in res effun-
|
|
dere? Atqui ut his irasci dementis est quae anima carent,
|
4.1
|
sic mutis animalibus, quae nullam iniuriam nobis faciunt,
|
|
quia uelle non possunt; non est enim iniuria nisi a consilio
|
|
profecta. Nocere itaque nobis possunt ut ferrum aut lapis,
|
|
iniuriam quidem facere non possunt. Atqui contemni se
|
5.1
|
quidam putant, ubi idem equi obsequentes alteri equiti,
|
|
alteri contumaces sunt, tamquam iudicio, non consuetudine
|
|
et arte tractandi quaedam quibusdam subiectiora sint.
|
|
Atqui ut his irasci stultum est, ita pueris et non multum a
|
6.1
|
puerorum prudentia distantibus; omnia enim ista peccata
|
|
apud aequum iudicem pro innocentia habent inprudentiam.
|
|
Quaedam sunt quae nocere non possunt nullamque uim
|
27.1.1
|
nisi beneficam et salutarem habent, ut di inmortales, qui nec
|
|
uolunt obesse nec possunt; natura enim illis mitis et placida
|
|
est, tam longe remota ab aliena iniuria quam a sua. Demen-
|
2.1
|
tes itaque et ignari ueritatis illis inputant saeuitiam maris,
|
|
inmodicos imbres, pertinaciam hiemis, cum interim nihil
|
|
horum quae nobis nocent prosuntque ad nos proprie
|
|
derigatur. Non enim nos causa mundo sumus hiemem
|
5
|
aestatemque referendi: suas ista leges habent, quibus diuina
|
|
exercentur; nimis nos suspicimus, si digni nobis uidemur
|
|
propter quos tanta moueantur. Nihil ergo horum in nostram
|
|
iniuriam fit, immo contra nihil non ad salutem. Quaedam
|
3.1
|
esse diximus quae nocere non possint, quaedam quae nolint.
|
|
In iis erunt boni magistratus parentesque et praeceptores
|
|
et iudices, quorum castigatio sic accipienda est quomodo
|
|
scalpellum et abstinentia et alia quae profutura torquent.
|
5
|
Adfecti sumus poena: succurrat non tantum quid patiamur
|
4.1
|
sed quid fecerimus, in consilium de uita nostra mittamur;
|
|
si modo uerum ipsi nobis dicere uoluerimus, pluris litem
|
|
nostram aestimabimus.
|
|