| Non dubito quin Harpagus quoque tale aliquid regi suo | 5.15.1.1 |
| Persarumque suaserit, quo offensus liberos illi epulandos | |
| adposuit et subinde quaesiit an placeret conditura; deinde, | |
| ut satis illum plenum malis suis uidit, adferri capita illorum | |
| iussit et quomodo esset acceptus interrogauit. Non defuerunt | 5 |
| misero uerba, non os concurrit: 'apud regem' inquit 'omnis | |
| cena iucunda est.' Quid hac adulatione profecit? ne ad | |
| reliquias inuitaretur. Non ueto patrem damnare regis sui | 2.1 |
| factum, non ueto quaerere dignam tam truci portento | |
| poenam, sed hoc interim colligo, posse etiam ex ingentibus | |
| malis nascentem iram abscondi et ad uerba contraria sibi | |
| cogi. Necessaria ista est doloris refrenatio, utique hoc sortitis | 3.1 |
| uitae genus et ad regiam adhibitis mensam: sic estur apud | |
| illos, sic bibitur, sic respondetur; funeribus suis adridendum | |
| est. An tanti sit uita uidebimus: alia ista quaestio est. Non | |
| consolabimur tam triste ergastulum, non adhortabimur | 5 |
| ferre imperia carnificum: ostendemus in omni seruitute aper- | |
| tam libertati uiam. Is aeger animo et suo uitio miser est, | |
| cui miserias finire secum licet. Dicam et illi qui in regem | 4.1 |
| incidit sagittis pectora amicorum petentem et illi cuius | |
| dominus liberorum uisceribus patres saturat: 'quid gemis, | |
| demens? Quid expectas ut te aut hostis aliquis per exitium | |
| gentis tuae uindicet aut rex a longinquo potens aduolet? | 5 |
| quocumque respexeris, ibi malorum finis est. Vides illum | |
| praecipitem locum? illac ad libertatem descenditur. Vides | |
| illud mare, illud flumen, illum puteum? libertas illic in imo | |
| sedet. Vides illam arborem breuem retorridam infelicem? | |
| pendet inde libertas. Vides iugulum tuum, guttur tuum, | 10 |
| cor tuum? effugia seruitutis sunt. Nimis tibi operosos exitus | |
| monstro et multum animi ac roboris exigentes? Quaeris | |
| quod sit ad libertatem iter? quaelibet in corpore tuo uena.' |