Quam superba fuerit crudelitas eius ad rem pertinet scire,
|
5.19.1.1
|
quamquam aberrare alicui possimus uideri et in deuium
|
|
exire; sed hoc ipsum pars erit irae super solita saeuientis.
|
|
Ceciderat flagellis senatores: ipse effecit ut dici posset 'solet
|
|
fieri'. Torserat per omnia quae in rerum natura tristissima
|
5
|
sunt, fidiculis talaribus, eculeo igne uultu suo. Et hoc loco
|
2.1
|
respondebitur: 'magnam rem! si tres senatores quasi ne-
|
|
quam mancipia inter uerbera et flammas diuisit homo qui
|
|
de toto senatu trucidando cogitabat, qui optabat ut populus
|
|
Romanus unam ceruicem haberet, ut scelera sua tot locis ac
|
5
|
temporibus diducta in unum ictum et unum diem cogeret.'
|
|
Quid tam inauditum quam nocturnum supplicium? Cum
|
|
latrocinia tenebris abscondi soleant, animaduersiones quo
|
|
notiores sunt plus in exemplum emendationemque pro-
|
|
ficiunt. Et hoc loco respondebitur mihi: 'quod tanto opere
|
3.1
|
admiraris isti beluae cotidianum est; ad hoc uiuit, ad hoc
|
|
uigilat, ad hoc lucubrat.' Nemo certe inuenietur alius qui
|
|
imperauerit omnibus iis in quos animaduerti iubebat os
|
|
inserta spongea includi, ne uocis emittendae haberent
|
5
|
facultatem. Cui umquam morituro non est relictum qua
|
|
gemeret? Timuit ne quam liberiorem uocem extremus dolor
|
|
mitteret, ne quid quod nollet audiret; sciebat autem in-
|
|
numerabilia esse quae obicere illi nemo nisi periturus
|
|
auderet. Cum spongeae non inuenirentur, scindi uestimenta
|
4.1
|
miserorum et in os farciri pannos imperauit. Quae ista
|
|
saeuitia est? Liceat ultimum spiritum trahere, da exiturae
|
|
animae locum, liceat illam non per uulnus emittere.
|
|
Adicere his longum est quod patres quoque occisorum
|
5.1
|
eadem nocte dimissis per domos centurionibus confecit, id
|
|
est, homo misericors luctu liberauit. Non enim Gai saeuitiam
|
|
sed irae propositum est describere, quae non tantum uiritim
|
|
furit sed gentes totas lancinat, sed urbes et flumina et tuta ab
|
5
|
omni sensu doloris conuerberat.
|
|