| Respondisse tibi seruum indignaris libertumque et uxo- | 5.35.1.1 |
| rem et clientem: deinde idem de re publica libertatem | |
| sublatam quereris quam domi sustulisti. Rursus, si tacuit | |
| interrogatus, contumaciam uocas. Et loquatur et taceat et | 2.1 |
| rideat! 'Coram domino?' inquis. Immo coram patre fami- | |
| liae. Quid clamas? quid uociferaris? quid flagella media cena | |
| petis quod serui loquuntur, quod non eodem loco turba | |
| contionis est, silentium solitudinis? In hoc habes aures, ut | 3.1 |
| non modulata tantum et mollia et ex dulci tracta composita- | |
| que accipiant: et risum audias oportet et fletum, et blan- | |
| ditias et lites, et prospera et tristia, et hominum uoces et | |
| fremitus animalium latratusque. Quid miser expauescis ad | 5 |
| clamorem serui, ad tinnitum aeris aut ianuae inpulsum? | |
| cum tam delicatus fueris, tonitrua audienda sunt. Hoc quod | 4.1 |
| de auribus dictum est transfer ad oculos, qui non minus | |
| fastidio laborant si male instituti sunt: macula offenduntur | |
| et sordibus et argento parum splendido et stagno non ad | |
| solum perlucente. Hi nempe oculi, qui non ferunt nisi | 5.1 |
| uarium ac recenti cura nitens marmor, qui mensam nisi | |
| crebris distinctam uenis, qui nolunt domi nisi auro pretio- | |
| siora calcare, aequissimo animo foris et scabras lutosasque | |
| semitas spectant et maiorem partem occurrentium squa- | 5 |
| lidam, parietes insularum exesos rimosos inaequales. Quid | |
| ergo aliud est quod illos in publico non offendat, domi | |
| moueat, quam opinio illic aequa et patiens, domi morosa et | |
| querula? | |
| Omnes sensus perducendi sunt ad firmitatem; natura | 36.1.1 |
| patientes sunt, si animus illos desît corrumpere, qui cotidie | |
| ad rationem reddendam uocandus est. Faciebat hoc Sextius, | |
| ut consummato die, cum se ad nocturnam quietem rece- | |
| pisset, interrogaret animum suum: 'quod hodie malum | 5 |
| tuum sanasti? Cui uitio obstitisti? Qua parte melior es?' | |
| Desinet ira et moderatior erit quae sciet sibi cotidie ad | 2.1 |
| iudicem esse ueniendum. Quicquam ergo pulchrius hac | |
| consuetudine excutiendi totum diem? Qualis ille somnus | |
| post recognitionem sui sequitur, quam tranquillus, quam | |
| altus ac liber, cum aut laudatus est animus aut admonitus | 5 |
| et speculator sui censorque secretus cognouit de moribus | |
| suis! Vtor hac potestate et cotidie apud me causam dico. | 3.1 |
| Cum sublatum e conspectu lumen est et conticuit uxor | |
| moris iam mei conscia, totum diem meum scrutor factaque | |
| ac dicta mea remetior; nihil mihi ipse abscondo, nihil | |
| transeo. Quare enim quicquam ex erroribus meis timeam, | 5 |
| cum possim dicere: 'uide ne istud amplius facias, nunc | |
| tibi ignosco. In illa disputatione pugnacius locutus es: noli | 4.1 |
| postea congredi cum imperitis; nolunt discere qui numquam | |
| didicerunt. Illum liberius admonuisti quam debebas, itaque | |
| non emendasti sed offendisti: de cetero uide, [ne] non tan- | |
| tum an uerum sit quod dicis, sed an ille cui dicitur ueri pati- | 5 |
| ens sit: admoneri bonus gaudet, pessimus quisque rectorem | |
| asperrime patitur. |