In conuiuio quorundam te sales et in dolorem tuum iacta
|
5.37.1.1
|
uerba tetigerunt: uitare uulgares conuictus memento;
|
|
solutior est post uinum licentia, quia ne sobriis quidem
|
|
pudor est. Iratum uidisti amicum tuum ostiario causidici
|
2.1
|
alicuius aut diuitis quod intrantem summouerat, et ipse pro
|
|
illo iratus extremo mancipio fuisti: irasceris ergo catenario
|
|
cani? et hic, cum multum latrauit, obiecto cibo mansuescit.
|
|
Recede longius et ride! Nunc iste se aliquem putat quod
|
3.1
|
custodit litigatorum turba limen obsessum; nunc ille qui
|
|
intra iacet felix fortunatusque est et beati hominis iudi-
|
|
cat ac potentis indicium difficilem ianuam: nescit durissi-
|
|
mum esse ostium carceris. Praesume animo multa tibi esse
|
5
|
patienda: numquis se hieme algere miratur, numquis in mari
|
|
nausiare, in uia concuti? Fortis est animus ad quae prae-
|
|
paratus uenit. Minus honorato loco positus irasci coepisti
|
4.1
|
conuiuatori, uocatori, ipsi qui tibi praeferebatur: demens,
|
|
quid interest quam lecti premas partem? honestiorem te aut
|
|
turpiorem potest facere puluinus? Non aequis quendam
|
5.1
|
oculis uidisti, quia de ingenio tuo male locutus est: recipis
|
|
hanc legem? Ergo te Ennius, quo non delectaris, odisset et
|
|
Hortensius simultates tibi indiceret et Cicero, si derideres
|
|
carmina eius, inimicus esset. Vis tu aequo animo pati can-
|
5
|
didatus suffragia?'
|
|
Contumeliam tibi fecit aliquis: numquid maiorem quam
|
38.1.1
|
Diogeni philosopho Stoico, cui de ira cum maxime dis-
|
|
serenti adulescens proteruus inspuit? Tulit hoc ille leniter et
|
|
sapienter: 'non quidem' inquit 'irascor, sed dubito tamen an
|
|
oporteat irasci.' Quanto <Cato> noster melius! qui, cum
|
2.1
|
agenti causam in frontem mediam quantum poterat adtra-
|
|
cta pingui saliua inspuisset Lentulus ille patrum nostrorum
|
|
memoria factiosus et inpotens, abstersit faciem et 'adfirmabo'
|
|
inquit 'omnibus, Lentule, falli eos qui te negant os habere.'
|
5
|