Ad primum illum revertamur. Ut gratiam referam, 6.10.1.1
aliquid facere me vis? ipse, ut beneficium mihi daret,
nihil fecit. Ut ad alterum transeamus, vis me huic
gratiam referre, ut, quod a nolente accepi, volens red-
dam? Nam quid de tertio loquar, qui ab iniuria in 5
beneficium delapsus est? Ut beneficium tibi debeam, 2.1
parum est voluisse te dare; ut non debeam, satis est
noluisse. Beneficium enim voluntas nuda non efficit,
sed, quod beneficium non esset, si optimae ac plenis-
simae voluntati fortuna defuisset, id aeque beneficium 5
non est, nisi fortunam voluntas antecessit; non enim
profuisse te mihi oportet, ut ob hoc tibi obliger, sed
ex destinato profuisse.
  Cleanthes exemplo eiusmodi utitur: "Ad quaeren- 11.1.1
dum" inquit "et accersendum ex Academia Platonem
duos pueros misi; alter totam porticum perscrutatus
est, alia quoque loca, in quibus illum inveniri posse
sperabat, percucurrit et domum non minus lassus quam 5
inritus redit; alter apud proximum circulatorem resedit 2.1
et, dum vagus atque erro vernaculis congregatur et
ludit, transeuntem Platonem, quem non quaesierat,
invenit. Illum, inquit, laudabimus puerum, qui, quan-
tum in se erat, quod iussus est, fecit; hunc feliciter 5
inertem castigabimus." Voluntas est, quae apud nos 3.1
ponit officium; cuius vide quae condicio sit, ut me
debito obstringat. Parum est illi velle, nisi profuit;
parum est profuisse, nisi voluit. Puta enim aliquem
donare voluisse nec donasse: animum quidem eius 5
habeo, sed beneficium non habeo, quod consummat et
res et animus. Quemadmodum ei, qui voluit mihi 4.1
quidem pecuniam credere, sed non dedit, nihil debeo,
ita ei, qui voluit mihi beneficium dare, sed non potuit,
amicus quidem ero sed non obligatus; et volam illi
aliquid praestare (nam et ille voluit mihi), ceterum, 5
si benigniore usus fortuna praestitero, beneficium de-
dero, non gratiam rettulero. Ille mihi gratiam referre
debebit; hinc initium fiet, a me numerabitur.