Infinitum erit, si latius exempla conquiram, quibus
|
6.16.1.1
|
adpareat parvo magna constare. Quid ergo? quare et
|
|
medico et praeceptori plus quiddam debeo nec adversus
|
|
illos mercede defungor? Quia ex medico et prae-
|
|
ceptore in amicum transeunt et nos non arte, quam
|
5
|
vendunt, obligant, sed benigna et familiari voluntate.
|
|
Itaque medico, si nihil amplius quam manum tangit
|
2.1
|
et me inter eos, quos perambulat, ponit sine ullo ad-
|
|
fectu facienda aut vitanda praecipiens, nihil amplius
|
|
debeo, quia me non tamquam amicum videt, sed tam-
|
|
quam imperatorem. Ne praeceptorem quidem habeo
|
3.1
|
cur venerer, si me in grege discipulorum habuit, si
|
|
non putavit dignum propria et peculiari cura, si num-
|
|
quam in me derexit animum, et, cum in medium
|
|
effunderet, quae sciebat, non didici, sed excepi. Quid
|
4.1
|
ergo est, quare istis multum debeamus? non quia
|
|
pluris est, quod vendiderunt, quam emimus, sed quia
|
|
nobis ipsis aliquid praestiterunt. Ille magis pependit,
|
|
quam medico necesse est; pro me, non pro fama artis
|
5
|
extimuit; non fuit contentus remedia monstrare: et
|
|
admovit; inter sollicitos adsedit, ad suspecta tempora
|
|
occurrit; nullum ministerium illi oneri, nullum fastidio
|
|
fuit; gemitus meos non securus audivit; in turba
|
5.1
|
multorum invocantium ego illi potissima curatio fui;
|
|
tantum aliis vacavit, quantum mea valetudo permiserat:
|
|
huic ego non tamquam medico sed tamquam amico
|
|
obligatus sum. Alter rursus docendo et laborem et
|
6.1
|
taedium tulit; praeter illa, quae a praecipientibus in
|
|
commune dicuntur, aliqua instillavit ac tradidit, hor-
|
|
tando bonam indolem erexit et modo laudibus fecit
|
|
animum, modo admonitionibus discussit desidiam; tum
|
7.1
|
ingenium latens et pigrum iniecta, ut ita dicam, manu
|
|
extraxit; nec, quae sciebat, maligne dispensavit, quo
|
|
diutius esset necessarius, sed cupit, si posset, universa
|
|
transfundere: ingratus sum, nisi illum inter gratissimas
|
5
|
necessitudines diligo.
|
|