Infinitum erit, si latius exempla conquiram, quibus 6.16.1.1
adpareat parvo magna constare. Quid ergo? quare et
medico et praeceptori plus quiddam debeo nec adversus
illos mercede defungor? Quia ex medico et prae-
ceptore in amicum transeunt et nos non arte, quam 5
vendunt, obligant, sed benigna et familiari voluntate.
Itaque medico, si nihil amplius quam manum tangit 2.1
et me inter eos, quos perambulat, ponit sine ullo ad-
fectu facienda aut vitanda praecipiens, nihil amplius
debeo, quia me non tamquam amicum videt, sed tam-
quam imperatorem. Ne praeceptorem quidem habeo 3.1
cur venerer, si me in grege discipulorum habuit, si
non putavit dignum propria et peculiari cura, si num-
quam in me derexit animum, et, cum in medium
effunderet, quae sciebat, non didici, sed excepi. Quid 4.1
ergo est, quare istis multum debeamus? non quia
pluris est, quod vendiderunt, quam emimus, sed quia
nobis ipsis aliquid praestiterunt. Ille magis pependit,
quam medico necesse est; pro me, non pro fama artis 5
extimuit; non fuit contentus remedia monstrare: et
admovit; inter sollicitos adsedit, ad suspecta tempora
occurrit; nullum ministerium illi oneri, nullum fastidio
fuit; gemitus meos non securus audivit; in turba 5.1
multorum invocantium ego illi potissima curatio fui;
tantum aliis vacavit, quantum mea valetudo permiserat:
huic ego non tamquam medico sed tamquam amico
obligatus sum. Alter rursus docendo et laborem et 6.1
taedium tulit; praeter illa, quae a praecipientibus in
commune dicuntur, aliqua instillavit ac tradidit, hor-
tando bonam indolem erexit et modo laudibus fecit
animum, modo admonitionibus discussit desidiam; tum 7.1
ingenium latens et pigrum iniecta, ut ita dicam, manu
extraxit; nec, quae sciebat, maligne dispensavit, quo
diutius esset necessarius, sed cupit, si posset, universa
transfundere: ingratus sum, nisi illum inter gratissimas 5
necessitudines diligo.