Ingentia quorundam beneficia silentium aut lo- 2.3.1.1
quendi tarditas imitata gravitatem et tristitiam corrupit,
cum promitterent voltu negantium; quanto melius ad-
icere bona verba rebus bonis et praedicatione humana
benignaque conmendare, quae praestes! Ut ille se 2.1
castiget, quod tardior in rogando fuit, adicias licet
familiarem querellam: 'Irascor tibi, quod, cum aliquid
desiderasses, non olim scire me voluisti, quod tam
diligenter rogasti, quod quemquam adhibuisti. Ego 5
vero gratulor mihi, quod experiri animum meum libuit;
postea, quidquid desiderabis, tuo iure exiges; semel
rusticitati tuae ignoscitur.' Sic efficies, ut animum 3.1
tuum pluris aestimet quam illud, quidquid est, ad quod
petendum venerat. Tunc est summa virtus tribuentis,
tunc benignitas, ubi ille, qui discessit, dicet sibi:
'Magnum hodie lucrum feci; malo, quod illum talem 5
inveni, quam si multiplicatum hoc ad me, de quo
loquebar, alia via pervenisset; huic eius animo num-
quam parem gratiam referam.'
  At plerique sunt, qui beneficia asperitate verborum 4.1.1
et supercilio in odium adducunt eo sermone usi, ea
superbia, ut inpetrasse paeniteat. Aliae deinde post
rem promissam secuntur morae; nihil autem est acer-
bius, quam ubi quoque, <quod> inpetrasti, rogandum est. 5
Repraesentanda sunt beneficia, quae a quibusdam acci- 2.1
pere difficilius est quam inpetrare. Hic rogandus est,
ut admoneat, ille, ut consummet; sic unum munus per
multorum manus teritur, ex quo gratiae minimum apud
promittentem remanet, quia auctori detrahit, quisquis 5
post illum rogandus est. Hoc itaque curae hebebis, 3.1
si grate aestimari, quae praestabis, voles, ut beneficia
tua inlibata, ut integra ad eos, quibus promissa sunt,
perveniant, sine ulla, quod aiunt, deductione. Nemo
illa intercipiat, nemo detineat; nemo in eo, quod datu- 5
rus es, gratiam suam facere potest, ut non tuam
minuat.