Ingentia quorundam beneficia silentium aut lo-
|
2.3.1.1
|
quendi tarditas imitata gravitatem et tristitiam corrupit,
|
|
cum promitterent voltu negantium; quanto melius ad-
|
|
icere bona verba rebus bonis et praedicatione humana
|
|
benignaque conmendare, quae praestes! Ut ille se
|
2.1
|
castiget, quod tardior in rogando fuit, adicias licet
|
|
familiarem querellam: 'Irascor tibi, quod, cum aliquid
|
|
desiderasses, non olim scire me voluisti, quod tam
|
|
diligenter rogasti, quod quemquam adhibuisti. Ego
|
5
|
vero gratulor mihi, quod experiri animum meum libuit;
|
|
postea, quidquid desiderabis, tuo iure exiges; semel
|
|
rusticitati tuae ignoscitur.' Sic efficies, ut animum
|
3.1
|
tuum pluris aestimet quam illud, quidquid est, ad quod
|
|
petendum venerat. Tunc est summa virtus tribuentis,
|
|
tunc benignitas, ubi ille, qui discessit, dicet sibi:
|
|
'Magnum hodie lucrum feci; malo, quod illum talem
|
5
|
inveni, quam si multiplicatum hoc ad me, de quo
|
|
loquebar, alia via pervenisset; huic eius animo num-
|
|
quam parem gratiam referam.'
|
|
At plerique sunt, qui beneficia asperitate verborum
|
4.1.1
|
et supercilio in odium adducunt eo sermone usi, ea
|
|
superbia, ut inpetrasse paeniteat. Aliae deinde post
|
|
rem promissam secuntur morae; nihil autem est acer-
|
|
bius, quam ubi quoque, <quod> inpetrasti, rogandum est.
|
5
|
Repraesentanda sunt beneficia, quae a quibusdam acci-
|
2.1
|
pere difficilius est quam inpetrare. Hic rogandus est,
|
|
ut admoneat, ille, ut consummet; sic unum munus per
|
|
multorum manus teritur, ex quo gratiae minimum apud
|
|
promittentem remanet, quia auctori detrahit, quisquis
|
5
|
post illum rogandus est. Hoc itaque curae hebebis,
|
3.1
|
si grate aestimari, quae praestabis, voles, ut beneficia
|
|
tua inlibata, ut integra ad eos, quibus promissa sunt,
|
|
perveniant, sine ulla, quod aiunt, deductione. Nemo
|
|
illa intercipiat, nemo detineat; nemo in eo, quod datu-
|
5
|
rus es, gratiam suam facere potest, ut non tuam
|
|
minuat.
|
|