Ista tristis et omni voto submovenda occasio ac
|
6.30.1.1
|
procul repellenda; ut gratus esse possis, iratis dis opus
|
|
est? Ne ex hoc quidem peccare te intellegis, quod
|
|
melius cum eo agitur, cui ingratus es? Propone animo
|
|
tuo carcerem, vincula, sordes, servitutem, bellum, ege-
|
5
|
statem; haec sunt occasiones voti tui; si quis tecum
|
|
contraxit, per ista dimittitur. Quin potius eum poten-
|
2.1
|
tem esse vis, cui plurimum debes, <et> beatum? quid
|
|
enim, ut dixi, vetat te referre etiam summa felicitate
|
|
praeditis gratiam? cuius plena tibi occurret et varia
|
|
materia. Quid? tu nescis debitum etiam locupletibus
|
5
|
solvi? Nec te invitum distringam; omnia sane exclu-
|
3.1
|
serit opulenta felicitas, monstrabo tibi, cuius rei inopia
|
|
laborent magna fastigia, quid omnia possidentibus desit:
|
|
scilicet ille, qui verum dicat et hominem inter mentien-
|
|
tes stupentem ipsaque consuetudine pro rectis blanda
|
5
|
audiendi ad ignorantiam veri perductum vindicet a
|
|
consensu concentuque falsorum. Non vides, quemad-
|
4.1
|
modum illos in praeceps agat extincta libertas et fides
|
|
in obsequium servile submissa? Dum nemo ex animi
|
5.1
|
sui sententia suadet dissuadetque, sed adulandi certamen
|
|
est et unum amicorum omnium officium, una contentio,
|
|
quis blandissime fallat, ignoravere vires suas, et, dum
|
|
se tam magnos, quam audiunt, credunt, adtraxere super-
|
5
|
vacua et in discrimen rerum omnium perventura bella,
|
|
utilem et necessariam rupere concordiam, secuti iram,
|
|
quam nemo revocabat, multorum sanguinem hauserunt
|
|
fusuri novissime suum; dum vindicant inexplorata pro
|
6.1
|
certis flectique non minus existimant turpe quam vinci
|
|
et perpetua credunt, quae in summum perducta maxime
|
|
nutant, ingentia super se ac suos regna fregerunt; nec
|
|
intellexerunt in illa scena vanis et cito diffluentibus
|
5
|
bonis refulgente ex eo tempore ipsos nihil non adversi
|
|
expectare debuisse, ex quo nihil veri audire potuerunt.
|
|