C. Caesar dedit vitam Pompeio Penno, si dat, qui
|
2.12.1.1
|
non aufert; deinde absoluto et agenti gratias porrexit
|
|
osculandum sinistrum pedem. Qui excusant et negant
|
|
id insolentiae causa factum, aiunt socculum auratum,
|
|
immo aureum, margaritis distinctum ostendere eum
|
5
|
voluisse. Ita prorsus: quid hic contumeliosum est, si
|
|
vir consularis aurum et margaritas osculatus est alio-
|
|
quin nullam partem in corpore eius electurus, quam
|
|
purius oscularetur? Homo natus in hoc, ut mores
|
2.1
|
liberae civitatis Persica servitute mutaret, parum iudi-
|
|
cavit, si senator, senex, summis usus honoribus in con-
|
|
spectu principum supplex sibi eo more iacuisset, quo
|
|
hostes victi hostibus iacuere; invenit aliquid infra
|
5
|
genua, quo libertatem detruderet. Non hoc est rem
|
|
publicam calcare, et quidem, licet id aliquis non putet
|
|
ad rem pertinere, sinistro pede? Parum enim foede
|
|
furioseque insolens fuerat, qui de capite consularis viri
|
|
soccatus audiebat, nisi in os senatoris ingessisset im-
|
10
|
perator epigros suos.
|
|
O superbia, magnae fortunae stultissimum malum!
|
13.1.1
|
ut a te nihil accipere iuvat! ut omne beneficium in
|
|
iniuriam convertis! ut te omnia dedecent! quoque altius
|
|
te sublevasti, hoc depressior es ostendisque tibi non
|
|
datum adgnoscere ista bona, quibus tantum inflaris;
|
5
|
quidquid das, corrumpis. Libet itaque interrogare,
|
2.1
|
quid se tanto opere resupinet, quid voltum habitumque
|
|
oris pervertat, ut malit personam habere quam faciem?
|
|
Iucunda sunt, quae humana fronte, certe leni placida-
|
|
que tribuuntur, quae cum daret mihi superior, non
|
5
|
exultavit supra me, sed quam potuit benignissimus fuit
|
|
descenditque in aequum et detraxit muneri suo pom-
|
|
pam, si observavit idoneum tempus, ut in occasione
|
|
potius quam in necessitate succurreret. Uno modo
|
3.1
|
istis persuadebimus, ne beneficia sua insolentia perdant,
|
|
si ostenderimus non ideo videri maiora, quod tumul-
|
|
tuosius data sunt; ne ipsos quidem ob id cuiquam
|
|
posse maiores videri; vanam esse superbiae magnitu-
|
5
|
dinem et quae in odium etiam amanda perducat.
|
|