Sed ne faciam, quod reprehendo, omnia ista, quae 1.4.1.1
ita extra rem sunt, ut ne circa rem quidem sint, relin-
quam. Tu modo nos tuere, si quis mihi obiciet, quod
Chrysippum in ordinem coegerim, magnum mehercules
virum, sed tamen Graecum, cuius acumen nimis tenue 5
retunditur et in se saepe replicatur; etiam cum agere
aliquid videtur, pungit, non perforat. Hic vero quod 2.1
acumen est? De beneficiis dicendum est et ordinanda
res, quae maxime humanam societatem adligat; danda
lex vitae, ne sub specie benignitatis inconsulta facilitas
placeat, ne liberalitatem, quam nec deesse oportet nec 5
superfluere, haec ipsa observatio restringat, dum tem-
perat; docendi sunt <libenter dare>, libenter accipere, 3.1
libenter reddere et magnum ipsis certamen proponere,
eos, quibus obligati sunt, re animoque non tantum
aequare sed vincere, quia, qui referre gratiam debet,
numquam consequitur, nisi praecessit; hi docendi sunt 5
nihil inputare, illi plus debere. Ad hanc honestissimam 4.1
contentionem beneficiis beneficia vincendi sic nos ad-
hortatur Chrysippus, ut dicat verendum esse, ne, quia
Charites Iovis filiae sunt, parum se grate gerere sacri-
legium sit et tam bellis puellis fiat iniuria. Tu me 5.1
aliquid eorum doce, per quae beneficentior gratiorque
adversus bene merentes fiam, per quae obligantium
obligatorumque animi certent, ut, qui praestiterunt,
obliviscantur, pertinax sit memoria debentium. Istae 5
vero ineptiae poetis relinquantur, quibus aures oblectare
propositum est et dulcem fabulam nectere. At qui 6.1
ingenia sanare et fidem in rebus humanis retinere,
memoriam officiorum ingerere animis volunt, serio
loquantur et magnis viribus agant; nisi forte existimas
levi ac fabuloso sermone et anilibus argumentis pro- 5
hiberi posse rem perniciosissimam, beneficiorum novas
tabulas.