Sed quemadmodum supervacua transcurram, ita 1.5.1.1
exponam necesse est hoc primum nobis esse discendum,
quid accepto beneficio debeamus. Debere enim se <ait>
alius pecuniam, quam accepit, alius consulatum, alius
sacerdotium, alius provinciam. Ista autem sunt meri- 2.1
torum signa, non merita. Non potest beneficium manu
tangi: res animo geritur. Multum interest inter mate-
riam beneficii et beneficium; itaque nec aurum nec
argentum nec quicquam eorum, quae pro maximis ac- 5
cipiuntur, beneficium est, sed ipsa tribuentis voluntas.
Inperiti autem id, quod oculis incurrit et quod traditur
possideturque, solum notant, cum contra illud, quod
in re carum atque pretiosum <est, parvi pendunt>. Haec, 3.1
quae tenemus, quae aspicimus, in quibus cupiditas
nostra haeret, caduca sunt, auferre nobis et fortuna et
iniuria potest; beneficium etiam amisso eo, per quod
datum est, durat; est enim recte factum, quod inritum 5
nulla vis efficit. Amicum a piratis redemi, hunc alius 4.1
hostis excepit et in carcerem condidit: non beneficium,
sed usum beneficii mei sustulit. Ex naufragio alicui
raptos vel ex incendio liberos reddidi, hos vel morbus
vel aliqua fortuita iniuria eripuit: manet etiam sine 5
illis, quod in illis datum est. Omnia itaque, quae 5.1
falsum beneficii nomen usurpant, ministeria sunt, per
quae se voluntas amica explicat. Hoc in aliis quoque
rebus evenit, ut aliubi sit species rei, aliubi ipsa res.
Imperator aliquem torquibus, murali et civica donat: 6.1
quid habet per se corona pretiosum? quid praetexta?
quid fasces? quid tribunal et currus? Nihil horum
honor est, sed honoris insigne. Sic non est beneficium
id, quod sub oculos venit, sed beneficii vestigium 5
et nota.