Non patitur aviditas quemquam esse gratum; num- 2.27.3.1
quam enim inprobae spei, quod datur, satis est, et
maiora cupimus, quo maiora venerunt, multoque con-
citatior est avaritia in magnarum opum congestu con-
locata, ut flammae infinito acrior vis est, quo ex maiore 5
incendio emicuit. Aeque ambitio non patitur quem- 4.1
quam in ea mensura honorum conquiescere, quae quon-
dam eius fuit inpudens votum: nemo agit de tribunatu
gratias, sed queritur, quod non est ad praeturam usque
perductus; nec haec grata est, si deest consulatus; ne 5
hic quidem satiat, si unus est. Ultra se cupiditas
porrigit et felicitatem suam non intellegit, quia non,
unde venerit, respicit, sed quo tendat.
  Omnibus his vehementius et inportunius malum 28.1.1
est invidia, quae nos inquietat, dum conparat: 'Hoc
mihi praestitit, sed illi plus, sed illi maturius'; et
deinde nullius causam agit, contra omnes sibi favet.
Quanto est simplicius, quanto prudentius beneficium 5
acceptum augere, scire neminem tanti ab alio, quanti
a se ipso aestimari! 'Plus accipere debui, sed illi 2.1
facile non fuit plus dare; in multos dividenda liberalitas
erat; hoc initium est, boni consulamus et animum eius
grate excipiendo evocemus; parum fecit, sed saepius
faciet; illum mihi praetulit, et me multis; ille non 5
est mihi par virtutibus nec officiis, sed habuit suam
Venerem; querendo non efficiam, ut maioribus dignus
sim, sed ut datis indignus. Plura illis hominibus tur-
pissimis data sunt; quid ad rem? quam raro fortuna
iudicat? Cottidie querimur malos esse felices; saepe, 3.1
quae agellos pessimi cuiusque transierat, optimorum
virorum segetem grando percussit; fert sortem suam
quisque ut in ceteris rebus ita in amicitiis.' Nullum 4.1
est tam plenum beneficium, quod non vellicare mali-
gnitas possit, nullum tam angustum, quod non bonus
interpres extendat. Numquam deerunt causae querendi,
si beneficia a deteriore parte spectaveris. 5