| Vide, quam iniqui sint divinorum munerum aesti- | 2.29.1.1 |
| matores et quidem professi sapientiam: queruntur, quod | |
| non magnitudine corporum aequemus elephantos, velo- | |
| citate cervos, levitate aves, inpetu tauros, quod solida | |
| sit cutis beluis, decentior dammis, densior ursis, mollior | 5 |
| fibris, quod sagacitate nos narium canes vincant, quod | |
| acie luminum aquilae, spatio aetatis corvi, multa ani- | |
| malia nandi facilitate. Et cum quaedam ne coire qui- | 2.1 |
| dem in idem natura patiatur, ut velocitatem corporum | |
| et vires, ex diversis ac dissidentibus bonis hominem | |
| non esse conpositum iniuriam vocant et neclegentes | |
| nostri deos, quod non bona valetudo etiam vitiis in- | 5 |
| expugnabilis data sit, quod non futuri scientia. Vix | |
| sibi temperant, quin eo usque inpudentiae provehantur, | |
| ut naturam oderint, quod infra deos sumus, quod non | |
| in aequo illis stetimus. Quanto satius est ad con- | 3.1 |
| templationem tot tantorumque beneficiorum reverti et | |
| agere gratias, quod nos in hoc pulcherrimo domicilio | |
| voluerunt secundas sortiri, quod terrenis praefecerunt! | |
| Aliquis ea animalia conparat nobis, quorum potestas | 5 |
| penes nos est? Quidquid nobis negatum est, dari non | |
| potuit. Proinde, quisquis es iniquus aestimator sortis | 4.1 |
| humanae, cogita, quanta nobis tribuerit parens noster, | |
| quanto valentiora animalia sub iugum miserimus, quanto | |
| velociora consequamur, quam nihil sit mortale non | |
| sub ictu nostro positum. Tot virtutes accepimus, tot | 5.1 |
| artes, animum denique, cui nihil non eodem, quo in- | |
| tendit, momento pervium est, sideribus velociorem, | |
| quorum post multa saecula futuros cursus antecedit; | |
| tantum deinde frugum, tantum opum, tantum rerum | 5 |
| aliarum super alias acervatarum. Circumeas licet cuncta | |
| et, quia nihil totum invenies, quod esse te malles, ex | |
| omnibus singula excerpas, quae tibi dari velles: bene | |
| aestimata naturae indulgentia confitearis necesse est in | |
| deliciis te illi fuisse. Ita est: carissimos nos habuerunt | 6.1 |
| di inmortales habentque, et, qui maximus tribui honos | |
| potuit, ab ipsis proximos conlocaverunt. Magna acce- | |
| pimus, maiora non cepimus. |