Itaque adtende, iam intellegis nihil me, quod
|
2.35.1.1
|
opinio tua refugiat, dicere: illi beneficio, quod actio
|
|
perficit, relata gratia est, si illud benevole excipimus;
|
|
illud alterum, quod re continetur, nondum reddidimus,
|
|
sed volemus reddere. Voluntati voluntate satis fecimus,
|
5
|
rei rem debemus. Itaque, quamvis rettulisse illum
|
|
gratiam dicamus, qui beneficium libenter accipit, iube-
|
|
mus tamen et simile aliquid ei, quod accepit, reddere.
|
|
A consuetudine quaedam, quae dicimus, abhorrent, de-
|
2.1
|
inde alia via ad consuetudinem redeunt: negamus in-
|
|
iuriam accipere sapientem, tamen, qui illum pugno
|
|
percusserit, iniuriarum damnabitur; negamus stulti quid-
|
|
quam esse, et tamen eum, qui rem aliquam stulto sub-
|
5
|
ripuit, furti condemnabimus; insanire omnes dicimus,
|
|
nec omnes curamus elleboro; his ipsis, quos vocamus
|
|
insanos, et suffragium et iuris dictionem conmittimus.
|
|
Sic dicimus eum, qui beneficium bono animo accipit,
|
3.1
|
gratiam rettulisse, nihilo minus illum in aere alieno
|
|
relinquimus gratiam relaturum, etiam cum rettulit.
|
|
Exhortatio est illa, non infitiatio <beneficii, ne> beneficia
|
|
timeamus, ne ut intolerabili sarcina pressi deficiamus
|
5
|
animo. 'Bona mihi donata sunt et fama defensa, de-
|
|
tractae sordes, spiritus <servatus> et libertas spiritu po-
|
|
tior: et quomodo referre gratiam potero? quando ille
|
|
veniet dies, quo illi animum meum ostendam?' Hic
|
4.1
|
ipse est, quo ille suum ostendit. Excipe beneficium,
|
|
amplexare, gaude, non quod accipias, sed quod reddas
|
|
debiturusque sis; non adibis tam magnae rei periculum,
|
|
ut casus ingratum facere te possit. Nullas tibi pro-
|
5
|
ponam difficultates, ne despondeas animum, ne laborum
|
|
ac longae servitutis expectatione deficias; non differo
|
|
te, de praesentibus fiat. Numquam eris gratus, nisi
|
5.1
|
statim es. Quid ergo facies? non arma sumenda sunt:
|
|
fortasse erunt; non maria emetienda: fortasse etiam
|
|
ventis minantibus solves. Vis reddere beneficium?
|
|
benigne accipe; rettulisti gratiam, non ut solvisse te
|
5
|
putes, sed ut securior debeas.
|
|