Idem etiam <in> illa quaestione responsum existima, 4.40.1.1
an omni modo referenda sit gratia, et an beneficium
utique reddendum sit. Animum praestare gratum debeo,
ceterum aliquando me referre gratiam non patitur mea
infelicitas, aliquando felicitas eius, cui debeo. Quid 2.1
enim regi, quid pauper diviti reddam, utique cum qui-
dam recipere beneficium iniuriam iudicent et beneficia
subinde aliis beneficiis onerent? quid amplius in horum
persona possum quam velle? Nec enim ideo beneficium 5
novum reicere debeo, quia nondum prius reddidi. Acci-
piam tam libenter, quam dabitur, et praebebo me
amico meo exercendae bonitatis suae capacem materiam;
qui nova accipere non vult, acceptis offenditur. Non 3.1
refero gratiam: quid ad rem? non est per me mora,
si aut occasio mihi deest aut facultas. Ille praestitit
mihi, nempe cum occasionem haberet, cum facultatem;
utrum bonus vir est an malus? apud bonum virum 5
bonam causam habeo, apud malum non ago. Ne illud 4.1
quidem existimo faciendum, ut referre gratiam etiam
invitis his, quibus refertur, properemus et instemus
recedentibus; non est referre gratiam, quod volens
acceperis, nolenti reddere. Quidam, cum aliquod illis 5
missum est munusculum, subinde aliud intempestive
remittunt et nihil se debere testantur; reiciendi genus
est protinus aliud in vicem mittere et munus munere
expungere. Aliquando et non reddam beneficium, cum 5.1
possim: quando? si plus mihi detracturus ero, quam
illi conlaturus, si ille non erit sensurus ullam accessio-
nem recepto eo, quo reddito mihi multum abscessurum
erit. Qui festinat utique reddere, non habet animum 5
grati hominis, sed debitoris; et, ut breviter, qui nimis
cupit solvere, invitus debet; qui invitus debet, in-
gratus est.