| Voltus tuus, quoi regendum me tradidi, colligit | 6.7.1.1 |
| rugas et trahit frontem, quasi longius exeam; videris | |
| mihi dicere: | |
| "Quo tantum mihi dexter abis? huc derige cursum, | |
| litus ama." | 5 |
| Non possum magis. Itaque, si huic satis factum | |
| existimas, illo transeamus, an ei debeatur aliquid, qui | |
| nobis invitus profuit. Hoc apertius potui dicere, nisi | |
| propositio deberet esse confusior, ut distinctio statim | |
| subsecuta ostenderet utrumque quaeri, et an ei debe- | 10 |
| remus, qui nobis, dum non vult, profuit, et an ei, qui, | |
| dum nescit. Nam si quis coactus aliquid boni fecit, | 2.1 |
| quin nos non obliget, manifestius est, quam ut ulla | |
| in hoc verba inpendenda sint. Et haec quaestio facile | |
| expedietur et si qua similis huic moveri potest, si | |
| totiens illo cogitationem nostram converterimus bene- | 5 |
| ficium nullum esse, nisi quod ad nos primum aliqua | |
| cogitatio defert, deinde amica et benigna. Itaque nec | 3.1 |
| fluminibus gratias agimus, quamvis aut magna navigia | |
| patiantur et ad subvehendas copias largo ac perenni | |
| alveo currant aut piscosa et amoena pinguibus arvis | |
| interfluant; nec quisquam Nilo beneficium debere se | 5 |
| iudicat, non magis quam odium, si inmodicus super- | |
| fluxit tardeque decessit; nec ventus beneficium dat, licet | |
| lenis et secundus adspiret, nec utilis et salubris cibus. | |
| Nam qui beneficium mihi daturus est, debet non tan- | |
| tum prodesse, sed velle. Ideo nec mutis animalibus | 10 |
| quicquam debetur: et quam multos e periculo velocitas | |
| equi rapuit! nec arboribus: et quam multos aestu | |
| laborantes ramorum opacitas texit! Quid autem inter- | 4.1 |
| est, utrum mihi, qui nescit, profuerit, an qui scire | |
| non potuit, cum utrique velle defuerit? Quid interest, | |
| utrum me iubeas navi aut vehiculo aut lanceae debere | |
| beneficium an ei, qui aeque quam ista propositum bene | 5 |
| faciendi nullum habuit, sed profuit casu? |